Forgive or Forget

Chapter 33

Nalaman kong nilabas nga nila ang series two months pagkatapos kong makaalis. Maayos naman siya, pero hindi katulad ng inaasahan na magiging patok sa madla.

Nalulungkot ako na nadamay pa pati ang mga co-star ko sa series. Ang buong production. Pero hindi ko na dapat 'yun pagtuonan pa ng pansin.

They gave me a chance and I'll prove myself to them again.

Simula ng makabalik ako ay hindi pa kami nagkikita ni Jiu. It's saddening. It's heartbreaking but I'm doing this for us. For him. Don't worry, Jiu. We'll meet again, I'll find a way.

Kakatapos lang ng shoot ko para sa ila-launch na magazine. They were expecting that the people will buy my come back magazine. Since they were seeing a lot of fans that were saying they misses me. I hope. I don't want to fail the management again.

Isa pa, naniniwala na silang muli sa'kin. Gano'n din dapat ako. They will launch this on my birthday three days from now. The location was in a beach.

The day on my birthday, when I woke up I checked my phone to see if Jiu message me a happy birthday but... it's none. There's a lot of greetings from different people but there's no sign of him.

Kagabi ay magkausap kami. Palagi naman kaming magkausap. Hindi namin hinahayaang lumipas ang araw na hindi kami nakakapag-usap kahit ilang minuto lang. Nakatulugan ko pa nga siya kagabi habang kausap dahil sa sobrang pagod. Hindi ko binanggit sa kaniya ang birthday ko ngayon dahil gusto kong kusa niya kong batiin.

Ngayon, umasa kong bubungad sa akin ang birthday greeting niya pero wala. Pero siguro mamaya niya ko babatiin. Baka tulog pa 'yon o may ginagawa. Ngumiti ako. Smile, Jeenah! It's your birthday.

When I'm done with my morning routine, I went down to the kitchen. I saw Manang and the other maids
preparing a lot of breakfast. Eh? They don't have to. Ako lang naman ang kakain since nasa trabaho na si kuya. Maaga ang pasok niya. Minsan nga ay anong oras na rin iyong umuuwi at minsan ay hindi pa nakakauwi. Masiyadong masipag haha.

"Manang, why-"

"Happy birthday, Miss Jeenah!" sabay-sabay na bati sa akin nila nnbabba.

"'My god! Thank you!" I smiled.

"Happy birthday, Jeena!" masayang bati sa akin ni Manang. Nilapitan ko siya saka niyakap.

"Hmm, thank you, Manang!"

"Oh, halika na at kumain ka na..."

Nang maupo ako ay agad akong inasikaso ni Manang.

"Manang... you don't have to do this,"

"Birthday mo kaya special ka sa araw na 'to, pero kahit hindi mo naman birthday ay special ka na talaga para sa akin,"

"Si Manang talaga," I laughed. Mabuti na lang at nandito siya. Parang may magulang na rin ako sa araw ng kaarawan ko. Hindi kasi makakauwi sila mommy. Sanay na rin naman ako.
They will just send me their gifts, that's all.

"Kumain ka na, Jeena. Mamaya umuwi ka ha? Maghahanda kami,"

I pouted my lips, "Manang, 'wag na po-"

"Ay hindi pu-pwede! Ayaw mo na ngang mag-party ayaw mo pang maghanda? Jusko ka, Jeena. Kaarawan mo tapos palalampasin lang natin?"

"Eh, I'm okay naman without those, Manang eh,"

"Hindi nga pwede at saka hindi rin papayag ang kuya mo. Gusto pa nga noon magpa-party pero sinabi mo ay ayaw mo. Wala naman kaming magagawa kung ang birthday celebrant ay ayaw," halata sa kaniyang gusto niya talaga akong handaan.