Forgive or Forget

Chapter 13

The promotion of the movie got started. Sobrang busy ng lahat ng cast at staffs sa dami ng ginagawa. Mall shows, guesting, interview, practicing and other stuffs. Ramdam ko ang excitement ng mga fans sa papalapit na launching ng movie, and so I am.

Sa loob ng tatlong linggong iyon ay hindi kami nagkita ni Jiulian. Hindi rin ako nakapasok dahil nga sa sobrang busy ng schedule, at wala talaga akong ibang oras. Ang dami ko na namang hahabulin nito pagbalik. But it's okay.

Three weeks din kaming palaging mag-kasama ni Hans. Sobrang sweet pa rin namin sa harap ng media at ng mga tao na para bang kami pa rin. Minsan nga ay nag-aalala rin ako. Alam ko kasing nanonood si Jiu, kaya hindi ako kumportable. Ayokong mag-isip siya ng kung anong makakasira sa  kung anong meron sa amin ngayon

Napatingin na lang ako sa phone kong hawak ko habang nasa backstage lahat ng cast ng pelikula, at naghihintay sa oras namin para lumabas. Katabi ko si Hans ngayon. Nagulat na lang ako ng mag-vibrate ang phone ko. Si Jiu...

"Hello!"

"Hi! I just wanted to say goodluck..." nakagat ko na lamang ang labi ko ng marinig ang boses niya. Araw-araw naman kaming nagkakausap pero hindi pa rin ako masanay. He's always reminding me to eat, and if not because of him, I'd really forget to eat. He's always messaging me everyday. Even though we're not seeing each other all the times, I still can feel his care and love.

"Thank you! Are you watching?" nakangiti kong sabi.

"Yeah, of course. I won't let this pass,"

"Thank you talaga. I'm sorry if I don't have time for you as much as I want to."

He chuckled, "It's okay, I understand. And I'm busy, too, I'm reviewing for the upcoming exam."

"Really? Goodluck! I know you can do it."

"Masiyado ka namang proud sa'kin," tumawa na naman siya.

"Of course, I'm so proud of you kahit na hindi ka pa ganap na detective. I know your hard works kaya,"

"Talaga?" napakunot ang noo ko sa tono ng boses niya.

"What?" natatawang sabi ko.

"Nothing, I just love you."

"Ayan ka na naman," He's always like that. He's always saying I love you's,  unexpectedly. And I like how sweet he is.

"Why? It's true, I love you, hehe."

Hindi ko mapigilang matawa. Alam kong nahihiya na naman 'yan, "You're crazy,"

"Yeah, madly crazy in love with you, since then." he laughed. "Corny na ba ko?"

"Yeah, slight." natatawa kong ani.

"Wala pa lang kwenta 'yung mga hinanda ko." rinig kong bulong niya. Hinanda niya 'yon? Baliw na talaga siya. Hindi ko naman mapigilang mapangiti. Nawawala talaga 'yung pagod at stress ko 'pag nakakausap ko siya. "Sige na, baba ko na 'to baka mag-simula na kayo."

"Okay, mukhang magsi-simula na nga. Bye! Take care! Watch me, huh?"

"Opo, mommy. Galingan mo!"

When the call ended, I looked at Hans that is currently looking at me. Is... he watching me all the way?

He bit his lower lip, "Ah..." napalunok siya, hindi alam kung saan magsisimula. "Can I ask you something?"

Napakunot ang noo ko, "What is it?"

"Who's... that?"

"Huh?"