Forgive or Forget

Chapter 12

"Jeenah, let's celebrate later, sama ka naman!" ani Kiyo na siyang kasama ko sa performance namin sa theater kanina. It was succesful act, even though we only have two days to practice. Nagustuhan ng mga profs ang performance namin kaya sobrang saya namin ng matapos ang event.

"Sorry, I'm not allowed tonight, I still have some important matters to do. Bawi ako next time," nakangiting ani ko. Sa totoo lang ay wala naman talaga kong importanteng gagawin mamaya. Gagawa lang ako ng written works pero sa Monday pa naman 'yon kailangan. Ayoko lang talagang sumama sa kanila dahil pupunta sila sa bar at mag-iinuman. Mas gusto ko pang kasama si Jiu kaysa ang uminom.

"Ganun ba? It's okay. By the way, congrats ulit!" ako kasi ang lead role sa ginawa naming role playing, at maganda nga ang kinalabasan.

"Thank you!"

Pagkatapos kong makapag-palit ng damit at matanggal ang make up ay agad akong naglakad papunta sa wooden bench, or tambayan ng mga students dito. Doon ko kasi palaging hinihintay si Jiu. Minsan naman ay siya ang naghihintay sa akin doon. Hindi ko itatangging marami talaga ang tumitingin sa aming dalawa 'pag magkasama kami. May humors na nga ding kumakalat na inaagaw daw ako ni Jiu kay Hans. Hindi na lang namin pinapansin. Sana lang talaga ay hindi ito umabot sa labas ng school.

While waiting, I received a text message from him. Actually, I'm waiting for him for more than 30 minutes. Ayos lang naman sa'kin dahil iyom talaga ang schedule niya. Sinabi pa nga niya sa'king kung mauuna daw akong matapos, ay 'wag ko na lang siyang hintayin dahil gabi na. Pero ayoko. Gusto kong sabay kaming umuwi, iyon na lang kaya 'yung time para magkasama kami.

Jeenah, I'm on the way. Sorry for making you wait.

Alam kong ngayon lang siya nakagamit ng cellphone kaya hindi siya nakapag-reply sa'kin dahil on going ang klase niya. Nang makarating siya sa harap ko ay binigyan niya ko ng nagso-sorry na tingin.

"Sorry talaga, I already told you, don't wait for me anymore. I don't want the feeling that I'm making you wait here."

Natawa naman ako. "You're crazy, I told you also, that it's okay for me to wait for you even how long it is. You don't have to worry about me, okay?"

Napapikit siya saka napabuntong-hininga, "But-"

"No buts, Mr. Delavid." nginisian ko siya. "Let's go na?"

"Fine, let's go,"

"Jiulian!" Napalingon kami sa taong tumawag sa kaniya nang marating namin ang parking lot. He's running towards us. It's Paolo. Napahinto na lang siya ng makita ako. "Woah!" binigyan niya kami ng nakakalokong tingin. "Bakit magkasama kayo? Anyway, hi Ms Jeenah!" nakangiting aniya. Babatiin ko pa lang din sana siya ng unahan ako ni Jiu habang seryosong nakatingin kay Paolo.

"Tsk, I told you already that I'll be quick. Why are you here?" nakakunot-noong tanong niya.

Napakamot siya sa batok niya, "Kasi naman, hinanap ka agad ni Celes. Ang unfair daw na may ginagawa kami tapos ikaw biglang aalis. Tsk, alam ko namang palusot lang niya 'yon, neknek nila, 'di nila ko maloloko. Ayaw ka lang non mawala sa paningin niya," umirap pa si Paolo na para bang hindi talaga katanggap-tanggap 'yung rason nung tinutukoy niya. But wait, did I heard him right? Ayaw daw nung Celes na mawala si Jiu sa paningin niya? And who is she?!

"Just let her be."

"Okay sana kung siya lang, pero dumagdag pa sila Levor, oo nga naman daw. Kaya ayon sinundan kita, bumalik ka na lang do'n tol, para wala ng gulo. Hindi kami makapag-simula. Puro sila dada, ang sarap tapyasin ng mga bibig,"