Forgive or Forget

Chapter 38

Abala ang lahat ng dumating ang araw kung saan tuluyan ng aalis si kuya. Parang tamad na tamad ako ngayong araw at ayokong kumilos dahil ayoko pa, pero kailangan. Hindi ako pwedeng mawala sa huling araw na makikita ko ang kapatid ko. Pilit kong pinapalakas ang loob habang naghahanda at nang papunta na kami ng sementeryo. Tahimik lang ako at malayo ang iniisip. Kung nandito lang sana si Jiu... Pero hindi ko naman siya pinapunta dahil ayokong makita siya nila daddy at awayin.

Nang magsimula na ang seremonya para sa libing ay tahimik lang ang lahat. Nakatingin ako sa langit habang binibigkas ng pari ang dasal para kay kuya. I hope you're happy now, kuya...

Nang isa-isa na silang lumapit sa kabaong kung nasaan ang kapatid ko ay nagsimula na namang manginig ang mga kamay at tuhod ko habang hawak-hawak ang bulaklak na ibibigay ko sa kaniya. Nang ako na ay dahan-dahan along lumapit at unti-unting binitawan ang bulaklak.

I'm so sorry, kuya. I'm sorry kung dahil sa'kin ay nandito ka. Patawarin mo ko. I promise you, I'll take care of myself. I'll try to be happy even without you. I'll graduate. I'll be successful on my own. You're always be my best friend and the best brother in my world. You never dissapoint me if you think yourself as a disappointment. You're always making me proud of you and I just wish I still can tell you that. I'm. So. Proud. Of you. My. Brother. Even we're distant now, you'll always remain on my heart. In my life. This is not a goodbye, kuya. See you when time comes. I love you, K-kuya. Kalen.

Nang payapang nailibing na si kuya ay nakarinig kami ng pagtawag sa pangalan niya.

"Kalen!" nanlaki ang mga mata ko ng makita si Pamela. Lumuhod siya sa harap ng puntod ni kuya. Agad na nagtaka ang mga tao kung sino siya. Nakita ko ring naalarma sila kuya Phil. "Kalen... I'm sorry..." she cried. I was about to call her when my dad's men grab her wrist. It's because of my dad's command. "Bitawan niyo ko!" she yelled. Doon ko lang napansin na pawis na pawis siya at para bang nagmadali talagang humabol dito.

"Let go of her!" I said.

"Huwag kang maki-alam dito, Jeenah." Dad walked towards her and stared at her. "You, go!"

"Hindi. Hindi ako papayag na pati sa puntod niya ay pagbabawalan niyo ko!"

"You don't have the rights to come here." nanggagalaiting ani daddy na pilit pinipigilang magtaas ng boses dahil maraming tao.

"Dad, tama na," I tried to pull Pamela to me when the other men touch me to stop me from taking her. "Ano ba?! Don't touch me!"

"Tito, tama na ho," I heard kuya Phil said.

"Don't meddle her, Philip. I'm the father. Go, take her away from here!"

"No! Please naman po, nagmamakaawa ako sa inyo. Hayaan niyo naman akong makasama siya kahit sandali lang,"

"I said, we don't have space for you here!"

"Sige na, hija, umaalis ka na," ani naman ni mommy. I can't believe this. She won't do anything to stop him from doing this?! They're always hurting my brother!

Pinilit kong makaalis sa pagkakahawak nila pero hindi ko magawa. Lalapit na sana sa'kin sila kuya Phil at sila Lei ng harangan din sila. Fuck!

"Stop! Don't do this to her and to my brother, please! I know he wants to see her so just let her!"

"You, stop. Jeenah Neveah. You're not part of this so stay out of this! Palagi mo na lang pinapasakit ang ulo ko!"