Forgive or Forget

Chapter 19

While we're practicing our scripts for our performance for the next two days, I can't help but to smile while reminiscing what happened yesterday.

Habang kumakain kami ng mga niluto ni Jiu ay hindi mawala ang ngiti sa labi ko.

His forehead creased, "What are you smiling at?"

"Nothing," I looked at him with a grin in my face.

"Jeenah Neveah."

I bit my lower lip, "That's so cute!"

"What?"

"Whenever you're calling me by my name. It just felt so good." I smiled.

Siya naman ang napangisi, "Jeenah Neveah, huh?"

"Yeah, next time it will be Jeenah Neveah Delavid." tinaas-baba ko pa ang kilay ko para asarin siya. Pero hindi naman talaga pang-aasar 'yon dahil alam kong mangyayari at mangyayari iyon. Sa ngalan ng kagandahan ko.

"You're so naughty." he chuckled.

I bit my lower lip while staring at him. "Really?"

Nawala ang ngiti sa labi niya saka ako tinitigan. Nagulat na lang ako ng dahan-dahan niyang ilapit ang kaniyang mukha sa akin. "Yeah. My Jeenah..." sinuyod niya ng tingin ang buong mukha ko. "Neveah..." napalunok na lang ako. Ayan, Jeenah. Mang-aasar ka pa ha! Lagot ka ngayon! Tuloy-tuloy ang paglunok ko at pag-atras ng mukha ko dahil sa kaba at... excitement. "Calley..." Napatayo na si Jiu sa kinauupuan niya habang nakatitig na inilalapit sa akin ang kaniyang mukha. Shit, kasing lamesa to oh, paharang-harang. Nakagat kong muli ang ibabang labi ko ng tignan niya iyon. "Delavid." napapikit na lang ako ng tuluyan niya ng ilapat ang kaniyang labi... sa noo ko.

Napadilat na lang ako sa hiya. Oh my god, Jeenah! You're so assuming! Nakakahiya!

Ngunit agad ding nawala ang hiya ko ng iangat niya ang mukha ko at doon nagtama ang mga tingin namin. "My respect on you's high as your name Neveah... heaven."

Damn, this guy. I'm so blessed and lucky at the same time.

Maya-maya ng dumating ang oras na kailangan na naming muling maghiwalay ay agad kong kinuha ang paper bag na may laman ng mga binili ko para sa kaniya. Mabilis akong lumapit sa kaniya saka malaki ang ngiting iniabot ang paper bag.

"What's this?"

"Just open it." nakangiting ani ko.

Nang makita niya ang laman niyon ay napakunot ang noo niya.

"Books?"

Napakamot ako sa ulo ko. "Yup... don't you like it?" nahihiyang sabi ko. Ba't ba kasi iyon pa ang naisip ko eh. Sabi ko na nga ba at hindi niya na kailangan ang mga iyon dahil sa talino niya.

Ngunit unti-unti ay napakunot ang noo ko ng makita ang nakakaloko niyang ngiti. "What's with that face?"

"Eh kasi..." napatingin na lang ako sa ibang direksiyon."You didn't like my pasalubong,"

"Who said that? Aawayin ko." Napatingin na lang ako sa kaniya.

"W-what?"