Mijn beste fout. 18+ ✅

41

Pov Sander.

De hele nacht hou ik hem stevig tegen me aan. Het lijkt alsof hij het nog moeilijker heeft gehad dan ik en ik ben letterlijk dood geslagen. De arts vertelde dat ik er zonder Luuk en Joost niet meer geweest zou zijn. Die twee hebben mijn leven gered en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor. Achteraf gezien was het misschien wel een beetje stom dat ik mezelf niet verdedigd heb tegen Jake. Maar goed dat is altijd achteraf.

Joost beweegt zich in mijn armen. Ik kijk hoe zijn ogen langzaam open gaan en zich focussen op mijn gezicht. Zodra hij het goed ziet komt er een glimlach op zijn gezicht "goedemorgen" zegt hij "goedemorgen" zeg ik terug "heb je lekker geslapen?" Hij knikt "zo goed heb ik in geen weken geslapen" zegt hij.

Hij gaat omhoog en trekt zijn broek en schoenen aan "ik ga ergens wat te eten scoren" zegt hij "ik heb al dagen niet fatsoenlijk gegeten. Dus ik ga de kantine hier plunderen" zegt hij. Ik knik "kom je nog terug?" vraag ik "zodra mijn buik vol is" zegt hij. Hij draait zich om en loopt mijn kamer uit.

Ik voel me beter nu hij terug is en dicht in de buurt. Ik heb hem nog niet verteld over Jake en dat ik geen aangifte heb gedaan. De rechercheur die mijn zaak heeft vertelde dat Jake zichzelf heeft aangegeven en nu in een cel zit. Hij word aangeklaagd voor poging tot moord en doodslag. Ergens vind ik het triest dat zijn leven zo eindigt, maar aan de andere kant had hij ook na één klap kunnen stoppen. Hij is zijn hele leven kwijt door een stomme fout die ik gemaakt heb.

De deur gaat open en zie Levi binnen komen "hey" zegt hij "hey" zeg ik. "Dus Max vertelde dat Joost er weer is" hij gaat in een stoel naast mijn bed zitten "ja dat klopt" zeg ik "hij ging eten in de kantine en dan komt hij terug" zeg ik tegen Levi. Die knikt "dat is mooi."

"Hoe erg was het met hem Levi?" vraag ik bang voor het antwoord. "De dag dat het gebeurde ging hij mee in de ambulance naar het ziekenhuis. Hij heeft de hele dag en nacht in de wachtkamer gezeten tot de arts vertelde dat alles goed ging en je op de IC lag" zegt hij. "Na dat bericht is hij weg gegaan en heeft niemand hem meer gezien."

Het is nog erger dat ik dacht. Alles wat Levi nu verteld doet me pijn. Verdomme hoe kon ik nou zo dom zijn me niet te verdedigen.

"De eerste drie weken heeft hij zichzelf opgesloten op zijn kamer. Zelfs zijn moeder zag hem niet." zegt Levi "we zijn met zijn alle naar zijn moeder gereden en hebben een tijdje met haar gepraat en uitgelegd dat het niet zijn schuld is dat dit gebeurt is. Jannie probeerde met hem te praten en uiteindelijk lukte het haar om hem uit zijn kamer te krijgen" zegt Levi.

"En toen belde de rechercheur" maak ik zijn zin af. Hij knikt "ja, Max vertelde dat hij in de Ardennen zat" zegt hij "ja dat vertelde Joost me gister" zeg ik "hoe had ik zo dom kunnen zijn Levi om mezelf dit aan te doen" zeg ik. Mijn stem klinkt gebroken "ik ben zo stom geweest om me niet te verdedigen" zeg ik. Levi knijpt in mijn hand "het komt wel goed Sander. Jullie zijn samen en dan zijn jullie op je best" zegt Levi.

"Ik heb hem verteld dat ik verliefd op hem ben" zeg ik dan. Ik zie Levi zijn wenkbrauwen optrekken "oh. En wat zei hij toen?" Ik laat mijn hoofd zakken "niks, hij zei niks Levi. Volgens mij voelt hij dat niet zo voor mij" zeg ik zacht. "Ik weet zeker van wel" zegt Levi "iedereen ziet hoe hij naar je kijkt."

Pov Joost.

Ik word wakker en het eerste dat ik zie is het gezicht van Sander "goedemorgen" zeg ik "goedemorgen, heb je lekker geslapen?" vraagt hij "zo goed heb ik in weken niet geslapen" zeg ik hem. Hij lacht naar me terwijl ik dat zeg.

Ik stap uit bed en trek mijn kleren terug aan "ik ga ergens wat te eten scoren" zeg ik "ik heb al dagen niet fatsoenlijk gegeten. Dus ik ga de kantine hier plunderen" laat ik hem weten. Ik zeg er niet bij dat ik even wat ruimte nodig heb. "kom je nog terug?" vraagt hij "zodra mijn buik vol is" zeg ik voor ik de kamer uit loop.

De kantine is vol met lekker eten. Ik neem 2 saucijzenbroodjes, een tosti en een kopje koffie. Ik ga aan een tafeltje zitten en eet mijn eten op terwijl ik aan ons gesprek denk. Hij is verliefd op me. Op mij. De meest hetero jongen die ik ken.. is verliefd op mij. En ergens doet me dat heel veel plezier.

Als ik mijn eten op heb besluit ik nog wat lekkers mee te nemen voor Sander. Ik weet dat hij van dropjes houdt dus neem ik een zak met van die zoute katjes voor hem mee. Ik loop de gang in en als ik voor zijn deur sta hoor ik iemand praten

"hoe had ik zo dom kunnen zijn Levi om mezelf dit aan te doen" zegt Sander. "Ik ben zo stom geweest om me niet te verdedigen" zeg ik. "het komt wel goed Sander. Jullie zijn samen en dan zijn jullie op je best" zegt Levi.

"Ik heb hem verteld dat ik verliefd op hem ben" hoor ik hem zeggen. Waarom verteld hij dat. "oh. En wat zei hij toen?" vraagt levi "niks, hij zei niks Levi. Volgens mij voelt hij dat niet zo voor mij." Levi gaat er tegen in "Ik weet zeker van wel iedereen ziet hoe hij naar je kijkt."

Is dat echt zo? Ben ik echt verliefd op mijn beste vriend? Ik klop op de deur en stap naar binnen. Levi staat op en geeft me een knuffel "goed dat je terug bent Joost" zegt hij. "Bedankt" zeg ik "en kijk eens wat ik voor je heb" zeg ik tegen Sander. Hij pakt de zak aan en glimlacht dan "lekker, dank je wel."