Mijn beste fout. 18+ ✅

5

Mijn lichaam verstrakt door die stem. Mijn handen worden vuisten, mijn knokkels worden wit. Die stem hij klinkt nu dichterbij. "Joost, je doet me pijn" zegt Nora. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk met grote ogen naar haar arm waar mijn hand omheen zit. Ik laat haar gelijk los en voel me vreselijk als ik mijn vingers in haar huid zie staan. "Shit, kut, Nora, het spijt me zo!" zeg ik. De tranen staan in mijn ogen ik duw haar voorzichtig van mijn schoot af en ren de kantine uit.

Ik zit buiten op 'ons' bankje. Ineens komt er iets in me op ik pak mijn telefoon en bel naar mijn moeder

Mamski: hey schat, wat is er?

Ik: mam? Wat the fuck doet Joanna op mijn school?

Mamski: oh, je weet het. Luister Joost ze vertelde het afgelopen weekend met dat etentje nadat jij weg was.

Ik: en je was niet van plan dat aan mij te vertellen? Zodat ik nog naar een andere school kan?

Mamski: ik wilde het wel vertellen schat, maar ik heb je amper gezien.

Ik: mag ik naar huis?

Mamski: kom op schat zo erg kan het toch niet zijn? En bovendien heb je al je vrienden daar.

Ik: het is wel erg! Je hebt toch zelf gezien hoe ze tegen me doet! Ik zal op school blijven, maar ik ben hier niet blij mee mam!

Mamski: dat snap ik Joost en eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom ze haar nu overplaatsen. Het jaar is al bijna voorbij. Luister Joost ik moet gaan mijn vergadering begint. Die rustig aan schat ik zie je vanavond goed?

Ik: ja! Doei

Ik hang op voor ze iets kan zeggen. Mijn telefoon gaat in mijn zak, Jezus wat moet dat mens hier. Ik had echt gehoopt haar nooit meer te zien. Ik zie in mijn ooghoek dat Nora en Mandy naast me komen zitten "wat is er?" vraagt Nora. Ze legt een hand op mijn arm en kijkt naar me. "Dat meisje die mij net riep binnen" zeg ik. "Ik had gehoopt haar stem nooit meer te horen" zeg ik.

"Ken je haar?" vraagt Mandy. Ik knik "ja dat is Joanna, ze is een dochter van vrienden van mijn ouders. Elke keer als we samen dineren dan hangt ze over me heen. Dan mens is stapelgek op me en ik blijf maar zeggen dat ik gay ben waarop zij dan zegt dat ze me wel kan 'maken' of zoiets" vertel ik ze. "Ik ga even binnen kijken waar dat stuk vuil is" zegt Mandy.

Nora staat ook op en wilt naar binnen lopen. Ik grijp snel haar hand trek haar op mijn schoot sla mijn armen om haar heen en knuffel haar "dit is precies wat ik nu nodig heb" zeg ik haar. Ze staat op en gaat met twee benen langs mijn heupen op me aan zitten. "Dit is nog beter" zucht ze. We zitten helemaal tegen elkaar aan geplakt. Dit is nu het enige dat me rustig maakt, de armen van mijn beste vriendin.

"Het spijt me zo dat ik je pijn heb gedaan" mompel ik in haar nek. "Het geeft niet Joost, het was een onbewuste reactie. Ik overleef het wel" sust ze me. De tranen lopen over mijn wangen wanneer ik begin te snikken tilt ze mijn hoofd op "het geeft echt niet knapperd" zegt ze als ik haar aankijk. Ik probeer te glimlachen wat vreselijk mislukt. Ze veegt zachtjes de tranen van mijn wangen en kijkt naar me "het komt wel goed Joost."

Ik weet niet wie het doet maar plotseling zitten onze lippen aan elkaar vast geplakt, ze glijden langs elkaar heen en haken zich vast in elkaar. Wanneer ik mijn tong over haar lippen laat glijden opent ze haar mond voor me. Mijn hand gaat naar haar nek en houdt haar daar vast de andere ligt op haar kont. Ik druk haar dichter tegen me aan. Onze tongen dansen om elkaar heen in een hete dans. Haar handen trekken zacht aan mijn haar wat mij zacht laat grommen. We zoenen en ontdekken elkaars mond tot iemand z'n keel schraapt.

"Gay huh?"

Ik schrik op uit onze zoen en wrijf over mijn lippen. Ik zie dat Nora hetzelfde doet haar lippen zijn een beetje rood en gezwollen. We kijken naar elkaar. Ik kan de blik in haar ogen niet echt peilen. Dit is de eerste keer dat dit gebeurt is tussen ons. We hebben elkaar nog nooit gezoend. "Sorry" zeg ik "alweer." Ze schudt haar hoofd "nee geen sorry. Als ik had geweten dat je zo lekker kon zoenen had ik het wel eerder gedaan" zegt ze dan. Ze geeft me een grote glimlach en gaat van mijn schoot af. "Ik ga maar eens naar binnen, ik zie je straks goed?" Ik knik "ja tot straks."

Ik kijk hoe ze weg loopt en ik zie dat Max naast me komt zitten "dat ging er heftig aan toe" grijnst hij. Ik voel mezelf rood worden wat hem doet lachen "ik weet hoe je erin staat Joost, don't worry ik denk er niks van" zegt hij dan. "Ik wilde alleen kijken of alles goed met je ging?" Ik knik "jawel, het was alleen even schrikken toen ik Joanna hoorde" zeg ik. "Aha, dus zo heet ze" zegt hij "en waar ken je haar van?" Ik zucht "ze is een dochter van vrienden van mijn ouders" vertel ik hem. "Ze is een ware nachtmerrie" mompel ik erachteraan. Hij begint te lachen "zo ziet ze er wel uit ja. Ik begrijp waarom je er voor weg rent" zegt hij.

"Redt je het verder?" vraagt hij dan. Ik kijk hem niet begrijpend aan "Levi vertelde dat je bij Michiel bent geweest" verduidelijkt hij. "Ja maar ik ben er niks wijzer geworden ik wil hem achter me laten" zeg ik. "Heb jij nog iets van Nicole gehoord?" Hij schudt zijn hoofd "nee het laatste wat ik gehoord heb is dat ze in een inrichting zat en toen ze vrij kwam is heel de familie verhuisd. Niemand weet waarheen" zegt hij.

"Vind je het niet eng?" vraag ik. Hij haalt zijn schouders op "soms, maar als ik er voor kies om altijd bang te zijn dan heb ik geen leven, dus besloot ik om niet bang te zijn en wel te leven" zegt hij. "Ik weet niet wat ik in jou schoenen had gedaan" zeg ik eerlijk. "Hetzelfde als ik nu doe, doorgaan met je leven" zegt hij.

"Ik voel me nog steeds schuldig dat ik jou beschuldigd heb" zegt hij dan. "Dat hoeft niet Max ik begrijp het echt wel en bovendien hebben we dat allang bijgelegd." Hij knikt "dat is ook wat Levi steeds zegt" ik lach "geloof hem dan maar" zeg ik "Kom we moeten naar de les."