Mazide Kalanlar

Hazır

5 Yıl Sonra

"Belgin hazır değil misin daha?" diye soran Sibel'e yattığım yerden "Hazır sayılırım." dedim.

"Hala uyuyor musun?" diye bağıran Sibel'e "Ne alakası var?" diye sordum.

Bir anda kapımın önünde tıkırtı duymam ile yataktan fırladım. Sibel odama girince sırıtarak ona baktım.

"Seni estetik güzeli. Yeni kalktın, değil mi?" diye sordu.

"Nasıl? Kim? Ben mi?" diye sordum.

"Yok ebem. İki dakikaya hazırlan." dedi ve odamdan çıktı. Dolabımdan siyah yırtık kotumu ve kırmızı tişörtümü çıkardım.

İzmir'e geldiğimde ilk işim bankaya gitmek olmuştu. Babamlar birkaç yıl rahat yaşayabileceğim kadar para bırakmıştı.

Tabii bıraktıkları paradan geçinmek olmazdı. Lise sonu okurken bir markette yarı zamanlı çalıştım.

Bir süre hiç yemedim, içmedim para biriktirdim ve estetik ameliyatı geçirdim. Artık eskisine göre kendimi seviyordum.

Üniversiteye başladığımda bambaşka bir imajın vardı. Öncelikle kendime güveniyordum.

Şimdi ise moda tasarımı bölümünden mezunum.

Üniversitede tanıştığım Sibel ,tek arkadaşım, evime taşınmıştı.

O gün teyzemi terk ettiğim için hiç pişmanlık duymadım. Sadece tek bir insanı çok özledim. Altay'ı çok özledim.

Elim boynumdaki kolyeye giderken gülümsedim.

"Hazır mısın?" diye bağıran Sibel ile saçımı hızlı bir topuz yapıp "İki dakikaya geliyorum!" diye bağırdım.

Banyoya gidip hızlıca elimi yüzümü yıkadım.

Sibel işe başladığı şirkette benim için güzel bir pozisyon bulmuştu. Bu yüzden bugün onunla birlikte iş yerine gidip mülakata girecektim. Sibel de halkla ilişkiler uzmanıydı.

Banyodan çıktıktan sonra hızlıca Sibel'in yanına geldim.

"Sonunda hazırsın." deyince "Alt tarafı biraz beklettim." dedim.

"Aynen biraz (!) beklettin." diye söylenmeye başlayınca evden çıkıp ayakkabılarımı giydim.

"Sibel çantamı odamda unuttum. Ayakkabılarını giymeden getirir misin?" diye sordum.

"Zaten Sibel olmasa ölmüştün. Hay senin Sibel'ine!" diyerek odama gitti. Sonuç olarak çantamı getiriyordu.