Mazide Kalanlar

Aptalsın

Ajansın önüne geldiğimizde Altay'ın benim onu bıraktığım yerdeki kaldırım taşına oturmuş, yere bakarak düşündüğünü gördüm.

Mert Abi camdan "Altay arabaya bin, hadi." diye seslendi.

Altay bizi fark etmeyince Mert Abi "Altay!" diye ismini tekrarladı.

Altay bir anda Mert Abi'ye dönünce gözlerini gördüm. Kızarmıştı. Ben buna kıyamam ki!

"Arabaya bin hadi." dedi Mert Abi.

Altay yerden kalktı ve üstünü başını silkeleyip arabaya geldi.

Arabanın arka camları filmli olduğu için içerideki beni görmemişti.

Altay arabanın kapısını açınca dayanamayıp arabadan indim ve boynuna sarıldım.

Altay belime sarılırken kafasını boynuma gömdü.

Kafamı göğsüne yasladım ve "Sen tam bir aptalsın." dedim.

Boynuna gözyaşları damlayınca "Hey ağlama. Sonuç olarak sadece benim aptalımsın." dedim.

Bu onu güldürürken "Bir daha beni bu konularda dinlemezsen ağır trip yersin. Dua et sana kıyamıyorum." dedim.

"Seni çok seviyorum." deyince "Bunu biliyorum." dedim.

"Gençler hadi arabaya binin. O kadar gelmişken birlikte zaman geçirelim." dedi Servet Abla.

"Tamam abla." dedim ve bu sefer Altay ile geri arabaya bindim.

Mert Abi arabayı çalıştırırken kemerimi taktım.

Altay "Hamilelik nasıl gidiyor?" diye sordu.

Şaşkınlıkla Servet Abla'nın karnına baktım. Oldukça bol giyinmişti ve Altay ile yaşadığımız olaydan karnını fark etmemiştim.

"Güzel gidiyor. Hatta buraya gelmeden önce doktordaydık. Tahmin edin ne haberi aldık?" diye sordu Servet Abla.

"Ne haberi?" diye sordum heyecanla.

"Karnımda olacağını bildiğimiz çocuğumuzun yanında bir dost daha varmış." dedi Servet Abla.

"Ya ikizler mi? Çok güzel." dedim.

"Çocukları seviyormuşsun gibi hissettim." dedi Servet Abla.

"Evet. Böyle çok masumlar. Eğer tasarımcılık istemeseydim kesinlikle çocuklar ile ilgili bir meslek seçerdim." dedim.

"İlerde inşaallah sizin de çocuklarınız olur." dedi Servet Abla.

Bu beni utandırırken Altay elimden tuttu ve "Umarım olur." dedi.