Mazide Kalanlar

Erken

"Bilge sen bugün benim odamda kal. Ben oturma odasında kalayım. Sonra da sana kalmak için bir yer hazırlarız." dedim. 

"Abla sen yerinden olma. Ben oturma odasında kalırım." diyen Bilge'ye "Abla sözü dinle ve dolabımdan pijama alıp giy." dedim.

"Tamam abla." deyince gülümseyerek dolabımdan yedek örtü ve yastık alıp oturma odasına geçtim.

Tam kafamı yastığa koymuştum ki zil çaldı. Gecenin bu saatinde hangi ileri zeka eve gelip kapı çalıyordu?

Kapıya gidip baktığımda bu ileri zekanın Altay olduğunu gördüm. Zaten bu saatte anca Altay ya da Çağıl olabilirdi.

"Gece gece beni mi özledin?" diye sordum alayla.

"Evet, özleyim." diye cevap verince "İçeri geçmek ister misin?" diye sordum.

"Geceleri seni özlemek istemiyorum." deyince "Gece olmasının önemi yok. Beni telefonla arayabilirsin." dedim.

"Kokunu duyamayacağım ama." deyince "Peki, ne istiyorsun?" diye sordum.

"Her gün seninle uyuyup seninle uyanmak istiyorum." deyince "Evine mi taşınayım?" diye sordum.

Bir anda önümde diz çöktü ve cebinden bir yüzük çıkarıp "Benimle evlenir misin?" diye sordu.

"Biraz erken değil mi?" diye sordum.

"Sevgili olalı birkaç gün olmuş olabilir. Yine de seni dokuz sene bekledim. Bu yetmez mi? Bugün seni tekrar kaybedeceğim diye çok korktum. Hem kardeşin de geldi. Üniversite okuyacak. Onun sorumluluğunu yalnız başına alma." dedi.

"Kalk şuradan Altay." dedim. 

Altay üzüntüyle ayağa kalkarken reddettğimi sanmıştı. Bu haline gülümsedim. Fazla tatlıydı. 

"Senin kadar olmasa da bende beş sene bekledim. Yani niye hala yüzüğümü vermiyorsun?" diye sordum. 

Altay yüzüğü parmağıma geçirdikten sonra sıkıca sarıldım ve "Annenlerin durumdan haberi var mı?" diye sordum. 

"Merak etme, yüzüğü almadan önce de buraya gelirken de onlarla konuştum." dedi.

"Seni çok seviyorum." dedim. 

Altay "Bende seni çok seviyorum." derken Sibel arkadan "Yüzüğe bakmak istiyorum!" dedi.

"Salak bir rahat bırak da romantik bir an yaşayalım." dedim. 

"Boş yapma yüzüğünü göster." deyince sırıttım.