Mazide Kalanlar

Tutulmuş

Sabah uyandığımda ilk kez gülümsüyordum. Dün Selim canımı sıktıktan sonra eve gelip yan gelip yatmıştım.

Şimdi hem sevgilimin yanına hem de hayallerimdeki işe gidecektim.

Yataktan kalktım ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Ardından dişlerimi fırçalarken aynada kendime baktım.

"Hayatın harika ilerliyor artık. Şanslıyım." dedim.

Geri odama döndüğümde dolabımı açtım. İşe gideceğim için özenli giyinmeliydim. Ayrıca bir tasarımcı olarak da kıyafetlerim ajansın başarısını yansıtmalı.

Koyu haki renkte, dar ve uzun bel pantolonumu ve beyaz uzun kollu, omzu açık üstümü giydim.

Üstümün eteklerini pantolonumun içine soktuktan sonra aldıktan sonra hiç giyme fırsatım olmayan krem renkteki ince topuklu ayakkabımı giydim.
(Medyada kombin var.)

Saçımı düzleştirdikten sonra pantolonumun renginde bir çanta alıp odamdan çıktım.

"Uyandın mı?" diye bağıran Sibel'e cevap olarak "Hazırlandım bile." dedim.

"Gel, kahvaltı yap." dedi.

Mutfağa girerken "Dişlerimi fırçaladım. Birde sabah sabah yemeyi sevmiyorum, biliyorsun." dedim.

"Bu sefer kahvaltı yapmadın diye seni azarlayamayacağım. Taş gibi olmuşsun. Hatta gidip biraz süslensem mi diye düşünmüyor değilim." dedi.

"Salak. Sende harika olmuşsun. Sanki Çağıl'dan sonra kendine ayrı bir özen göstermeye başladın." dedi.

Sibel kendi kendine gülmeye başlayınca "Biliyordum! Birileri Çağıl'a tutulmuş." dedim.

"Hoşlanıyor olabilirim ama onun hislerini bilmiyorum. O yüzden sakın bir şey çaktırma." dedi.

Ağzıma hayali bir fermuar çektim ve "Sırrın benimle güvende." dedim.

"Çağıl bizi almaya gelecekti. İstersen aşağı inelim." dedi Sibel.

"İnelim ama ben Altay'ı bekleyeceğim. Dün bizdeyken işe gitmek için beni alacağını söylemişti." dedim.

"Sizi aşk kumruları. Umarım mutluluğunuz hiç bozulmaz." dedi Sibel.

"Umarım. Zaten bozulması imkansız. Birbirimizi seviyoruz. Hem de beş senedir birbirimizi beklemişiz." dedi.

"Salak aşık. Enişteyi bilmem ama Çağıl birazdan gelir. Apartmanın önüne inelim." dedi Sibel.