Mazide Kalanlar

Uyanın

Sabah uyandığımda yanımda yatan kişiye baktım.

"Sanırım uyansak fena olmaz." dedim.

"Bugün pazar günü. Boşver, uyu." dedi ve sarılıp uykusuna döndü.

"Dün gece Sibel bizi görmüş müdür ki?" diye sordum.

"Görmüşse de boşver. Gelip azarlayacak değil ya." dedi.

"Dün ıslak pantolon ile mi yattın?" diye sordum.

"Bir tanem uyanmak için bahane mi arıyorsun?" diye sorunca "Utandım sadece." dedim.

Altay yatakta doğruldu ve "Banyo ne tarafta?" diye sordu.

"Benim odamın hemen yanı." deyince "Elimi yüzümü yıkayıp geliyorum." dedi.

Duşakabinin yanındaki peteğe geçen iç çamaşır astığımızı hatırlamam ile Altay'ın arkasından duşa koştum.

Altay fark etmeden ya da fark etmemiş gibi yüzünü yıkarken hızlıca arkasından sarıldım.

Gülerek "Benden ayrı kalamıyor musun?" diye sordu.

"Gitmen ile burnumda tüttün." dedim.

"Öyle olsun." deyince "Hadi banyodan çık." dedim.

Altay tam bir şey diyecekti ki zorla banyodan çıkarttım ve kapıyı kapattım.
Peteğin oradaki çamaşırların hepsini toplayıp banyo dolabına tıktım.

Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım ve banyodan çıktım.

Altay banyo kapısının önünde beni bekliyordu.

"Ben en iyisi Sibel'i uyandırayım." dedim ve Sibel'in odasına gittim.

Odasında olmadığını görünce evin içinde "Sibel!" diye bağırdım.

Ses gelmeyince "Gece gelmedi mi? Gelmediyse nerede bu kız?" diye kendi kendime konuşmaya başladım.

"Çağıl'a sor istersen." dedi Altay.

"Mantıklı. Dur böyle koridorda durmayalım. Oturma odasına geçelim." dedim.

Altay "Tamam." deyince oturma odasında geçtim.

Koltukta uyuyakalmış Sibel ve Çağıl'ı görünce "Salaklar. Korkuttular." dedim.

"Aramaya gerek kalmadı." dedi Altay.

"Sibel eve erkek atmış." dedim.

"Bu eve atmak ise sen ne yaptın?" diye sordu Altay.

"Orasını karıştırma şimdi. Biz asansörde kaldık yani o korkuyla eve gelmen çok normal." dedim.

Altay "Öyle olsun." dedi.

"Sibel! Çağıl! Uyanın oğlum." dedim.

İkisi de kalkmaya çalışırken kafa kafaya çarpışınca "Malsınız." dedim.