It has been two years since Vienne and Ava finally and peacefully got the love they think they can start with and embraced it as much as their hearts can, but things are so unpredictable to call it like that.
A very strange feeling is about to envel...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
As we got back to Manila ay agad din kaming nagsikalasan sa grupo at tuloy sa mga sari-sarili naming gawain. We're not students anymore except for few from the group who is taking a masteral. Kami naman ay patuloy na pinag-aaralan ang mga business ng mga kanya-kanyang pamilya namin, although we got support from each other ay masasabi kong stressful pa rin kaya naman I always look forward whenever we always go out for a break at magparty o maghang out lang and it would mean alot.
Everyone is busy and when I say everyone, it literally means all of us including Ava and I, lalo na si Ava. Tutok na tutok ito sa company nila dahil only child lang ito at kung minsan ay nakakatampo na at kung minsan naman sya naman ang nagtatampo. It's like a cycle sa mga busy schedules namin pero kahit naman ganuon ay bumabawi kami sa isa't isa.
Usually maglulunch or dinner kami magkasama after work at kung minsan naman kapag wala talagang oras ang isa sa amin ay bibisita ang isa para dalhan ng pagkain ang isa. Masarap kaya kumain ng pagkain na galing sa mahal mo kaysa sa pagkaing sa kahit anong resto. Fortunately, Ava does it for me kasi naman hindi ako ganuon karunong pa talaga magluto. I mean marunong ako, nakakaluto kahit paano pero not in an oh so delicious manner kaya naman minsan ay niyayaya ko na lang si Ava na lumabas pero si Ava rin mismo ang umaayaw kapag nakakarami na kaming labas dahil gusto daw nito ang luto ko naman.
I am planning actually to get a short course on culinary or a tutor when it comes to cooking so I can serve her better. Syempre always growing and love, you always find ways to add something special even on simple ways and Ava deserves it. Hindi ko nga lang maasikaso ngayon dahil sobrang busy pa lalo na this week pero I will find ways.
"Have you eaten your lunch?"
Text ko kay Ava habang iniikot-ikot ang eleganteng swivle office chair ko dito sa office ko, I took a break dahil lunch nanaman na. Sadly, we can't meet today. I put my phone on my desk at nagpahinga ng kaunti. I closed my eyes and breath out all the stress I am feeling. It was quite a while.
Nakailang minuto na rin ang lumipas mula sa pagkakaupo ko at pahinga nang biglang may kumatok only to find out it was Harvie and Yana.
"Best, nasa lobby kami... hindi mo sinasagot phone mo. Alam namin busy ka. Iaabot sana namin 'tong food sayo. Napadaan kasi kami tutal galing kami sa isang client na malapit rito," bukambibig ni Yana nang pagbuksan ko sila ni Harvie ng pintuan. I hug them both.
"Hindi ka pa naglulunch no? Anong oras na, Vienne. Balak mo bang magkaulcer nyan?" tanong na asar sa akin ni Harvie. How thoughtful my bestfriends are.
I got my phone kasabay nang paglapag ni Yana ng pagkain na dala nila. It smells good pero agad ring nabaling ang paningin ko sa phone ko. Oo nga ang daming missed calls ni Yana at nakasilent pala ang phone ko dahil ayokong naiistorbo kapag may trabaho. I forgot to put it on ring mode na dapat kada break dahil madalas ay tumatawag o reply si Ava but speaking of Ava. I scanned my missed calls and message ay wala itong reply sa akin. Anong oras na ha? Halos twenty five minutes na ang nakalipas. She must be really busy. I texted her again. You must be busy. But please don't forget your meals babe. I love you. I sigh after sending it to her.
