It has been two years since Vienne and Ava finally and peacefully got the love they think they can start with and embraced it as much as their hearts can, but things are so unpredictable to call it like that.
A very strange feeling is about to envel...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
It has been days simula nuong na-encounter muli namin si Wilson. I still feel confused sa kung bakit pa rin ayaw nito kaming tantanan, I thought Wilson will changed and reflect but it looks like it isn't, the good thing was nakauwi na si Ava nuong nangyari iyon and I seriously pleaded my friends or the group to keep what happened between us and I don't want to tell them it to Ava nor my family. Sa una ay tutol sila pero napapayag ko sila, I promised that if anything happens again ay hindi ko na itatago but of course I am being extra careful now. It has been days at hindi na naman nagpakita si Wilson, I wonder what he is really up to pero isa lang ang naiisip ko. Don't he dare to hurt Ava.
"May kailangan ka ba? Food or anything to relax?" tanong sa akin ni Harvie dito sa sasakyan pagkarating namin dito sa parking lot.
Harvie decided to fetch me at hindi pinagamit sa akin ang kotse ko. He is afraid Wilson will show up and hurt me kaya naman heto sya ngayon at parang body guard ko pa papunta rito sa university.
"Harvie, I am totally fine. You don't have to be worried so much, isa pa kararating lang natin sa school eh kala mo taon na ako na nakaalis dito sa kotse mo," sagot ko rito easing his feelings pero bumuntong hininga lang ito. He still look bothered and concerned about me and what Wilson can do.
"I will still do my best to protect you. Lahat gagawin ko para lang hindi ulit magkrus ang landas nyo ni Wilson. He is too dangerous at this state. I thought he could change," dismayadong sabi muli ni Harvie na natulala na sa upuan nya sa driver's seat.
I pat him to put him back to reality dahil malalate narin kami sa klase.
Hindi ko pa nakikita ang grupo ngayon dahil na rin sa iba-iba ang schedule namin sa araw na ito. Hinatid ako ni Harvie sa room ko at saka lamang ito umalis. As usual murmurs everywhere is so noticeable pero hindi ko na lang ininda. Matagal ko nang naclear ang sa amin ni Harvie pero marami paring mga estudyante ang pulit na pinaglalapit kami ng higit pa sa kaibigan. I was actually wearing a jacket because the cut from my arm isn't fully healed yet kaya naman tinatago ko ito sa pagsusuot ng jacket. Some parts are healed but there's that part na medyo malalim ng kaunti na kapag nababangga ay nagdurugo parin. Thank goodness our room is fully airconditioned at ang tanging pasakit lang ay kapag lalabas ka na ng room pero marami rin naman mga puno rito kaya nakakadagdag lamig rin.
***
The day went smooth but boring. Sa tingin ko ay halos lahat ng subjects ko ay inaantok ako. Lahat na ata ng pampagising ginawa ko na mula sa pagpirma sa notebook ko, pagtic-tac-toe mag-isa na parang tanga hanggang sa pagdrawing ng kung ano-ano hanggang sa tumunog ang bawat bell ng bawat subjects ko ending the class. I feel like there's nothing to look forward on this day but to see Ava and my friends and speaking of friends ay parang nabuhayan ako ng loob ng alam kong magkikita-kita na kami sa cafeteria.
