It's you, always. || Dutch

1.

POV Louis

Mijn laatste avond in Nederland is aangebroken. Morgen gaan we met het vliegtuig van Schiphol Airport naar Londen. Niet op vakantie, nee we gaan verhuizen. Mijn vader (Mark) heeft een baan aangeboden gekregen ergens in Londen. Ik weet niet zo goed wat ik er van moet vinden. Mijn hele leven woon ik al in Utrecht. Straks is alles nieuw, een ander land, andere mensen en een ander cultuur. Dat word een nieuwe start, niet dat ik die nodig heb maar het is niet anders. Ik ben blij voor mijn vader, hij doet het uiteindelijk voor ons. M'n moeder zal ook een nieuwe baan moeten vinden, ik net zo goed.

Mijn hele vriendengroep is samen gekomen om de laatste avond met mij door te brengen. Na vanavond zal ik ze een hele tijd niet zien. Ik ga dit zo missen maar Jamie toch het meest van de jongens. We zijn vanaf klas 1 al onafscheidelijk. Nu 7 jaar verder zijn we nogsteeds dikke vrienden.

We zitten in een grote kring om het vuur met een biertje. De meiden zitten aan de wijn. Jamie zit links van me en Luna rechts. Luna is mijn beste vriendin, ze heeft me door dik en dun gesteund. Net zoals bij Jamie ken ik haar al sinds de middelbare.

"Hee Lou, wat ga je hier eigenlijk het meest missen?" Vraagt Julia en zonder hoeven na te denken antwoord ik.

"Simpel, jullie!" Ik hoor Luna naast me zuchten. Ze heeft het er echt moeilijk mee. Ik sla mijn arm om haar heen en glimlach. Ze glimlacht terug en legt haar hoofd tegen mijn schouder aan.

"Ik weet zeker dat je binnen no time nieuwe mensen leert kennen, jou kennende" Vertelt Tom.

"Ik hoop het.."

"Tuurlijk kleintje! Kijk hoe zo'n groep je hier hebt, dat lukt jou ook in een ander land." Zegt Jamie enthousiast en geeft me een stoot. Luna leunt nogsteeds tegen me aan en voelt het ook.

"J!!!" Roept ze. (Afkorting van Jamie's naam is 'J')
Hij geeft nog een stoot om uit te dagen en ik schud lachend mijn hoofd.

"Jamie! Kappen, we weten dat je van aandacht houd."

"Hey.. Is het nog vertrouwd dat ik weg ga? Straks maken jullie elkaar nog af" Lach ik en de rest doet mee. Die twee zijn echt bijzonder, beste vrienden maar toch weten ze elkaar goed te plagen.

"Sorry Luun, ik hou gewoon van je reactie" Zegt Jamie waarop ze hoofdschuddend lacht.

"I know"

Iets later op de avond beginnen we over het onderwerp 'liefde en relaties'. Iedereen heeft al wat alcohol achter de kiezen dus dan komen de gesprekken op gang. Hier in Nederland heb ik een vriendin gehad. Het was een leuke meid, maar daar bleef het bij. Ik werd niet opgewonden van dr, ik voelde niets bijzonders. Uiteindelijk hebben we na 2 jaar er een punt achter gezet. Daarna kwam ik uit als 'gay'. Mijn vriendengroep accepteerde het meteen net zoals mijn moeder. Alleen mijn vader had er op het begin wat moeite mee. Ik was natuurlijk de enige jongen van het gezin die de naam 'Tomlinson' kon doorzetten. Mijn 3 zusjes zouden waarschijnlijk allemaal een vriend krijgen waarvan zij hun naam krijgen. Niet veel later accepteerde hij me. Ik was tenslotte zijn enigste zoon, waar hij trots op is. Nu hij terug kijkt heeft hij enorm spijt van zijn twijfels over mijn geaardheid. I don't blame him.. Het is niet elke dag dat je kind uit komt als 'gay'.

Tom en eva zijn het enigste stelletje in onze groep. De rest is single of zitten hun vriend/vriendin niet in deze groep. Eigenlijk zijn alleen Jamie, Julia en ik nog alleen. Ik vind het niet zo erg, en eerlijk.. ik ben er niet echt mee bezig. Als het komt, komt het.

"Misschien kom jij straks in Londen een leuke knappe jongen tegen!" Zegt Rody. Ik glimlach om het idee, je weet het nooit.

"De meiden vallen al af, dus word de keuze al makkelijker" Grapt Nick, iedereen is stil omdat ze misschien denken dat het vervelend over zou komen.
Ik begin te lachen van iedereens serieuze gezicht.

"Het is okay! Het is niet dat hij liegt" Nu schiet wel iedereen in de lach.

"Ik hou jullie met alles op de hoogte! Ik stuur vlogs in onze snap-groep. Maar jullie moeten ook blijven vloggen hé?!" Iedereen stemt in. Op snapchat hebben we een groeps chat met zijn 8en waar we vaak filmpjes in sturen. De rest van de avond hebben we nog veel gepraat en gelachen. Het is inmiddels 2 uur en ik ben van plan om naar huis te gaan. Morgen ochtend om 11 uur vertrekt het vliegtuig.

Het moment van afscheid is dan toch aangebroken. De tranen rollen over de meiden hun wangen. De jongens houden het droog, op Jamie na. Wanneer wij afscheid nemen houd ik het ook niet meer droog.

"Ik ga je damn hard missen Lou!" Zegt hij en ik geef hem een stevige, lange knuffel.

"Ik weet het J, ik jou ook! We blijven appen en bellen oke? En zodra we vakantie hebben kom ik hier weer heen." Ik voel hem knikken in mijn nekholte. Dan kom ik als laatste aan bij Luna, mijn beste vriendin. We kijken diep in elkaars ogen wat zorgt voor nog meer tranen. Ik probeer haar tranen weg te vegen en glimlach. Ze komt in mijn armen en ik til haar een stukje van de grond.

"Ssst, het is al goed Luun" Ik hoor haar snikken. Mijn hand ligt op haar achterhoofd en met mijn andere hand houd ik haar tegen me aan.

"I-ik kan niet zonder je Lou.. Ik wil niet dat je gaat"

"Luister Luun.. Straks als ik weg ben ga je er beter mee om omdat je weet dat het niet anders kan. Je hebt de beste vrienden, ze gaan je helpen. Net zoals jij mij altijd helpt, oke? Beloof me dat je goed op jezelf let!" De tranen bij Luna zijn door mijn woorden heviger geworden. Ze knikt.

"Doe ik, ik hou van je"

"Ik hou ook van jou meissie" Ik druk een kus op haar wang en laat haar los uit mijn greep.

Iedereen zwaait me uit wanneer ik de achtertuin verlaat. Ik stap op mijn fiets en ga richting huis.