It's you, always. || Dutch

9.

POV Harry

Louis en ik zijn een stukje gaan wandelen. Het is inmiddels aan het schemeren, perfecte timing. Zo vallen we minder snel op. Mijn twitter stroomt weer vol met meldingen over de tweet;

"Please keep calling me like that. Love, Hazz"

Het zullen wel weer berichten zijn zoals: Over wie gaat dit, wie is het, heeft hij een relatie en ga zo maar door.

We lopen langs een haven waar allemaal bootjes aangemeerd liggen. Er hangen sierlijke lampjes boven ons, het ziet er prachtig uit. Ik grijp mijn telefoon uit mn broekzak om een foto te maken van Louis die van het uitzicht aan het genieten is. Hij gaat op de rand zitten en laat zijn benen hangen, ik glimlach en kom naast hem zitten.

"Hier kan ik zo van genieten....rust" Zegt hij met zijn ogen dicht. Ik geef hem groot gelijk, het geluid van het water, de boten die heen en weer schommelen, de geur van de haven en het mooie zicht. Het is rustgevend net zoals Louis zei. Het leven dat ik leid is erg druk, juist daarom geniet ik extra van dit soort momenten. Wanneer ik met Louis ben krijg ik ook rust, terwijl ik dan niet eens alleen ben. Tuurlijk hebben we drukke momenten maar er zijn ook momenten zoals deze. Wanneer ik dichtbij hem ben geeft me dat een heerlijk gevoel, iets wat ik altijd al mis. Ik voel kriebels, het is niet te omschrijven. Deze jongen is anders dan de rest.

Ik geniet van zijn aanwezigheid en kalmte. Na een poosje lopen we terug naar de auto. Ik heb vanavond express 1 wijntje gedronken zodat ik nu weer nuchter kan rijden. Louis vertelde me een keer dat hij auto rijden niet zo prettig vind. Na hij dat zei ben ik nog oplettender gaan worden in het verkeer dan ik al was. Ik wil niet dat hij mijn vertrouwen verliest, zeker niet door dingen die je kunt voorkomen. We lopen samen een donker steegje door en al snel voel ik Louis dichterbij komen. Er volgt een harde klap van een dichtslaande deur waardoor hij uit schrik mijn hand vast grijpt. Mijn hart maakt een sprongetje en ik kan mijn glimlach niet onderdrukken. Het is een schat, zo angstig en onschuldig.. Louis lijkt nu pas door te hebben dat onze handen met elkaar verbonden zijn en laat gauw los.

"S-sorry, ik-" Ik onderbreek hem

"Lou niet zo onzeker, remember?" Hij knikt en pakt mijn hand weer vast. Ik geef er een zacht kneepje in. Ik weet dat hij niet van het donker houd, niet meer sinds het incident van zijn zusje. Het jaagt hem nog altijd achterna. We zijn eindelijk het steegje uit en hoor Louis een keer diep zuchten van opluchting. Ik houd de autodeur voor hem open zodat hij in kan stappen en daarna neem ik zelf ook plaats. Wanneer ik de auto start zie ik Louis' been onrustig op en neer bewegen. Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen en rijd voorzichtig weg. Hij kijkt me schuldig aan, waarschijnlijk omdat hij denkt dat ik nu het gevoel zou hebben dat hij me niet vertrouwd. Natuurlijk denk ik niet zo, ik ken inmiddels zijn angsten. Hij is gewoon bang.

"Ik weet het Lou, probeer je te ontspannen oke?" Hij knikt en vervolgens voel ik zijn hand op de mijne die nogsteeds op zijn been ligt. Ik glimlach maar houd mijn focus op de weg. We gaan richting Louis' huis aanzien het al erg laat is. Morgen heb ik een interview waar veel fans bij zullen zijn.

Louis geeft me een knuffel en ik doe mee. Hij legt zijn hoofd op mijn borst en ik leg mijn wang op zijn kruin.

"Je bent speciaal Lou" Zeg ik op fluistertoon. Hij haalt zijn hoofd van mn borst en kijkt me glimlachend aan.

"Houd dat alsjeblieft bij je, beloofd?" Hij knikt, onze ogen kruisen elkaar.

"I adore you" Fluister ik en kom dichterbij staan. Louis' gezicht komt steeds dichterbij de mijne en voor ik het weet is de ruimte tussen ons verdwenen. Onze lippen hebben elkaar gevonden, het begon met een zachte kus dat veranderd in een zoen. Ik neem zijn gezicht in mijn handen en zoen hem liefdevol. Louis vraagt om toestemming door met zijn tong over mijn onderlip te likken. Ik open mijn mond en al snel vinden onze tongen elkaar. Mijn hele lichaam tintelt en voel de vlinders. Ik probeer de leiding te nemen wat me uiteindelijk is gelukt. Louis grijnst onder de zoen wat me ook doet lachen. We maken het af door een klein kusje. Zijn lippen zijn zo zacht en dun.

Voor even staren we elkaar glimlachend aan en dan is het tijd om te gaan. Ik geef nog een kusje op zijn voorhoofd.

"Slaaplekker lieve Lou"

"Slaaplekker Hazz, en rijd voorzichtig" Ik knik, ik weet van mezelf dat ik dat altijd doe. Maar het stelt hem gerust wanneer ik hem vertel dat ik het ook daadwerkelijk doe. Ik loop naar mijn auto en stap in, ik zwaai nog even naar Louis die in de deuropening staat en rij dan weg.

Op dit moment wil ik Louis aan iedereen voorstellen maar dat gaat helaas niet.. Ik moet voorzichtig met hem wezen, ik wil hem geen druk laten voelen. Hij is dit leven niet gewend, ik weet ook niet of hij klaar is om zijn leven om te gooien. Of hij het überhaupt wel wil. Daar ga ik binnenkort achter komen maar voor nu bespaar ik hem de drukte.

Morgen heb ik dus een interview, redelijk vroeg. Ben benieuwd of er vragen komen over mijn "geheimzinnige" tweets. Mensen zijn het van me gewend maar nu is het vooral gericht op een persoon, 1 persoon. Ik weet niet of derest dat ook door heeft.