It's you, always. || Dutch

79.

Twee dagen later

POV Harry

De laatste dag van onze honeymoon was net zoals alle andere dagen echt heerlijk! Lou en ik hebben lekker kunnen uitrusten en tijd voor elkaar kunnen nemen, helaas zijn we nu alweer onderweg naar huis. Ergens natuurlijk ook wel weer fijn, in je eigen omgeving zijn en weer in je eigen bed kunnen slapen. Nu maakt het mij niet echt uit waar ik slaap, als ik maar naast Louis lig. Hij zelf heeft er wel wat meer moeite mee, thuis slaapt hij toch het rustigst. Dat komt omdat hij nooit goed kan hechten aan een bepaalde plek maar dit huis voelt echt als een veilige plek voor hem en daar ben ik heel blij mee. Toen we gingen verhuizen heeft hij redelijk moeite gehad om te wennen, hij was namelijk net een beetje mijn oude huis gewend. Gelukkig maakt het wel een heel verschil als ik bij hem lig, dan voelt hij zich toch het veiligst.

Gisteren hebben we lekker rustig aangedaan, we bleven bij ons resort en hebben daar in het zonnetje gelegen, gezwommen, geknuffeld en in de avond hebben we een spelletjes avond gehad. Daar zijn we allebei wel van, met een wijntje erbij en iets lekkers.

Ik neem de koffer over die Louis met zich mee rolde, hij glimlacht naar me en pakt mijn vrije hand vast. Het blijft zo lief dat hij zelf onze bagage altijd mee wil nemen, op tour deed hij dat ook vaak maar dat word officieel altijd voor ons gedaan. Dat is wat makkelijker, vooral als we onderweg een grote groep fans tegenkomen. Dan zitten de koffers en tassen verschrikkelijk in de weg als je snel weg wil maar Louis vind het geen probleem om zelf iets mee te nemen. Ik zelf natuurlijk ook niet, maar in de meeste gevallen word het voor me gedaan vanwege de drukte die onverwachts kan komen.

"Als je het niet erg vind neem ik even een poosje afstand van vliegtuigen" Zegt hij zachtjes, ik grinnik en schud mijn hoofd. "Dit is toch niet zo mijn ding.."

"I know baby, maar je deed het hartstikke goed" Complimenteer ik hem, hij begint te grijnzen maar kijkt gauw de andere kant op.

"Is dat hem?" Vraagt Louis om van onderwerp te veranderen, ik kijk voor me en zie mijn auto staan. Ze hebben hem vandaag naar het vliegveld gebracht omdat ik het niet nodig vond om terug gebracht te worden, we kunnen prima zelf naar huis rijden.

"Mhm-mm" Hum ik.

Zodra we bij de auto zijn til ik onze koffer erin, de beveiliging zet de andere koffer ernaast en loopt terug naar het vliegtuig. Ik bedank hem nog gauw en neem dan plaats naast Louis, hij zet meteen de airco aan omdat het erg warm in de auto is. Het is hier nu hoog zomer dus last van temperatuur verschil hebben we niet, in Vietnam was het ook heerlijk weer.

Halverwege merk ik dat Louis in slaap is gevallen, hij heeft zich tijdens de vlucht zo druk gemaakt dat hij er moe van is geworden. Gelukkig heeft hij redelijk veel kunnen slapen maar toen hij weer wakker werd was hij opnieuw angstig.

Omdat Lou zo lekker ligt te slapen heb ik een stuk omgereden zodat hij nog even zijn rust kan pakken, ik vind het eigenlijk wel fijn. Rondrijden terwijl mijn jongen vredig naast me ligt te slapen maar nu gaan we echt naar huis, het is etenstijd en ik denk dat we vanavond vroeg in bed liggen. Gelukkig zijn we allebei morgen nog een dagje vrij, we moeten ook even wennen aan het tijdsverschil.

Hoe dichter ik bij onze poort kom zie ik steeds meer mensen staan wachten dus zuchtend pak ik mijn telefoon en bel gauw een beveiliger op. Ik heb het geluk dat Louis dit nu niet mee krijgt, hij zou het heel erg vinden om opnieuw zoveel mensen voor ons huis te hebben staan. Waarschijnlijk heeft iemand ons gezien op het vliegveld en is dat heel gauw rondgegaan op social media.

Na een tijdje is iedereen weggestuurd en kan ik uitstappen, als ik dat namelijk eerder deed dan was de kans groot dat Louis wakker zou schrikken van het harde gegil en geschreeuw.