It's you, always. || Dutch

4.

Het pakje stroopwafels staat op mijn bureau naast m'n laptop. Ondertussen dat ik mijn sollicitatiebrief naar een kantoorbedrijf stuur neem ik hapjes van mijn stroopwafel. In Nederland werkte ik ook als kantoormedewerker en dat beviel me prima. Ik kan hier zelf kiezen of ik thuis werk of juist op kantoor. Wel is de regel er dat je minstens 1 á 2 dagen in de week op kantoor moet zijn. Ik verstuur mijn mail en hoop zo snel mogelijk op een reactie.

Sinds een paar maanden terug ben ik begonnen met het bespelen van een gitaar. De piano heb ik al helemaal onder controle dus zocht ik naar een nieuwe uitdaging en dit is me er 1. Het ging me moeilijk af maar het gaat steeds beter. Muziek is echt mijn passie maar niet om er verder mee te gaan, gewoon voor mezelf. Ik bevind me op dit moment in het park op een bankje met mijn gitaar op schoot. Het deuntje dat ik speel is rustig maar toch vrolijk. Ik ga mee in het geluid en neurie zachtjes mee tot er iemand naast me komt zitten op het bankje. Ik stop met waar ik mee bezig was en kijk de persoon aan en ja hoor....het zijn die oh zo mooie smaragd groene ogen!

"Waarom stop je? Het klonk zo mooi!" Ik begin licht te blozen van het compliment en glimlach.

"D-dankje, leuk je weer te zien!" Harry glimlacht terug.

"Insgelijk! Hey...sorry dat ik gister zo snel weg moest. Ik had een afspraak waar ik moest zijn, anders had-" Ik onderbreek zijn zin

"Harry.." Lach ik "Dat geeft toch niet!? Besides, ik had niet graag gewild dat je te laat kwam alleen omdat je een donut met een onbekende zat te eten." Hij kijkt verlegen met een lach naar het gras.

"Dat is lief van je Louis" Zodra hij op kijkt zie ik een bepaalde blik in zijn ogen.

"Het zit je echt dwars hé?"

"Hoe.. h-, kun je dat aan me zien?" Vraagt hij verbaast waarnaar ik mijn schouders eens ophaal.

"Mensen kennis, dat zal het zijn" Grap ik en ik zie een lach op zijn gezicht verschijnen.

"Laat me het goed met je maken! Kom je mee?" Hij steekt zijn hand uit en ik leg mijn hand in de zijne zodat ik van het bankje word getrokken. Ik heb mijn gitaar in m'n handen en samen lopen we het park uit. Wat is hij van plan?

"Waar gaan we heen?" Vraag ik nieuwsgierig

"Vertrouw je me?" En hij kijkt naar een grote zwarte Jeep Compass die van het slot word gehaald. Mijn ogen worden groot en kijk met volle verbazing naar de auto.

"J- je wilt dat ik met je mee ga?" Hij knikt vriendelijk. Wat heb ik te verliezen, hij wil een nieuwe start maken voor onze ontmoeting. Net zoals ik een volledige nieuwe start maak. Ik krijg die kans dus waarom hij niet?

"Zolang je me niet ontvoert ga ik graag met je mee" Grap ik maar Harry grijnst diep. Wacht is hij echt van pla-

"Allright, calm down! Natuurlijk niet.. Kom stap in, ik wil je iets laten zien" Ik laat mijn vasthoudende adem weer gaan en stap in de grote auto. Harry schud lachend zijn hoofd. Mijn reactie zag er misschien ook wel grappig uit. Harry start de auto en rijdt zorgvuldig weg. Zijn focus ligt volledig op het verkeer ondertussen dat we een gesprek voeren.

"Hoelang speel je al?" Vraagt hij, lettend op de weg. Het geeft me echt een veilig gevoel, ik ben helemaal niet van het auto rijden al heb ik zelf ook een rijbewijs. Ik heb altijd een soort angstig gevoel op de weg maar bij Harry ervaar ik het anders. Hij geeft me zijn vertrouwen.

"Eigenlijk sinds mijn 10e speel ik al maar sinds kort ook gitaar"

"Oh wauw! Wat bespeel je nog meer?"

"Piano, jij? Ben je muzikaal?"

"Uhm piano, gitaar, klassiek.. Elektrisch.. Akoestisch, dus ik denk dat ik onder muzikaal val?" Grinnikt hij en ik glimlach.

"Ik geloof het ook" En we delen een lach samen

"Volgensmij heb je echt talent Louis! Laat me nog eens een keer iets horen" Ik stem gelijk in. Harry parkeert de auto achteruit. Zijn arm plaatst hij achterop de bijrijders stoel en kijkt achterom. Door zijn scherpe focus ziet het er echt goed uit moet ik bekennen.

POV Harry

Ik kijk eerst nog even goed om me heen voor we straks uit stappen. Er zijn op dit tijdstip vaak weinig mensen hier, gelukkig. We verlaten de auto en lopen naar het fastfood restaurantje Dunkin' Donuts. Aan Louis' gezicht te zien bij de eerste stap die we binnen zetten was het een goede keus. Overal waar we kijken in de vitrines liggen heerlijke mooi versierde donuts. We nemen plaats aan een tafeltje zo min mogelijk in het zicht van anderen. Ik wil Louis niet afschrikken van al de fans die op me afkomen. Volgensmij weet hij niet wat voor carrière ik heb en dat is misschien eerst beter. Eindelijk iemand die me ziet als Harry en niet als beroemdheid Harry Styles.

Louis geniet duidelijk van zijn donut wat me doet glimlachen. Het is een bijzondere jongen, anders dan anderen. Hij heeft iets speciaals bij zich dat ik niet kan plaatsen. Ik wil hem graag beter leren kennen. Hij zag zelfs aan me dat het mij echt iets deed dat ik geen tijd voor hem had. Ik weet zelf ook wel dat ik er niks aan kon doen maar zoals ik zei...hij is speciaal.

Ik neem mijn telefoon en tweet gauw wat op twitter;
"I'm currently eating a donut opposite of you.
Never seen anyone with this BIG obsession
for donuts.. Until now! 🍩"

Al jaren plaats ik tweets, de meeste zijn gericht op een bepaald moment net zoals deze. Het doet me lachen hoe mensen reageren. Ze gaan er zo diep op in omdat ik vaak geen namen benoem in de tweet zelf, dus word het de vraag; Over wie gaat het deze keer?
Ik probeer dus veel te delen over wat ik doe maar tegelijkertijd hou ik het zo geheimzinnig mogelijk.

"Hoe vond je het?" Vraag ik

"Je hebt pluspunten gescoord, het was heerlijk." "Oh en het was enorm gezellig met je. Ik zou het bijna vergeten te zeggen.." Grapt Hij. Het is me er 1! Ik moet lachen om hem en vertel dat ik het ook erg gezellig vond.
Het is inmiddels al donker buiten. Het lijkt me dus geen goed idee om Louis dat stuk alleen te laten lopen. Ik heb het gevoel dat ik extra zuinig op hem moet zijn. Best gek, ik ken hem pas twee dagen en ik voel me al zeer verantwoordelijk. We stappen in de auto en rijden richting Louis' huis.

Ik parkeer de auto langs de weg voor de tuin. Gauw bekijk ik zijn huis, het ziet er leuk uit. Niet al te groot, gewoon perfect. Mensen verwachten altijd dat beroemdheden voor groots gaan, nou is dat ook wel vaak het geval. Ik daar in tegen vind het maar niks. Ik ben ook maar een mens.. Niet alles hoeft zo uitgebreid te zijn. Louis maakt zijn gordel los en draait zich naar me toe om me goed aan te kunnen kijken.

"Ik vond het zo gezellig! Bedankt voor het afzetten"

"Geen probleem, ik doe het graag! Voor herhaling vatbaar?" Vraag ik een beetje verlegen. Louis krijgt een glimlach op zijn gezicht.

"Ik bedoel.. je hebt je aan je woorden gehouden. Je hebt me niet ontvoerd, so i would love to" We schieten beide in de lach. Zijn humor is geweldig!
Hij pakt een pen uit een open vakje van de auto en haalt de dop eraf. Ik kijk hem vragend aan als hij mijn hand pakt en er wat op schrijft. Een tinteling gaat door mijn hele lichaam, het is zo'n kleine aanraking...maar het doet iets met me.

"Nu moet ik echt gaan anders heb ik straks een ongeruste moeder" Grinnikt hij en stapt uit na we afscheid hebben genomen.

Voor ik weg rijd tweet ik nog even iets;
"Got you're number written on my hand.
Had a great day! Goodnight, love, H

——————————————————————————
Vinden jullie het al wat?
Sorry voor de inactief-heid!
Heb het enorm druk met school en stage..