It's you, always. || Dutch

31.

POV Harry

We hebben lekker uitgeslapen aangezien het gister erg laat is geworden. Vandaag hebben we een interview, net iets anders dan normaal. Het gaat vooral over de relatie tussen Louis en mij, de interviewer stelt de ingezonden vragen en wij antwoorden of vullen aan.

We soppen onze haren en lichamen in, vervolgens spoelen we alles af en genieten nog even van elkaar. Ik sluit mijn armen om Louis' middel en knuffel hem tegen me aan. Hij sluit zijn ogen en legt zijn hoofd tegen mijn blote borst.

Inmiddels zijn we bij de juiste locatie aangekomen en lopen naar binnen. Er worden een aantal dingen doorgenomen en besproken voor het interview begint. Kort erna stellen we ons voor aan elkaar en beginnen.

"De eerste vraag die werd ingestuurd is: Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?"

"Uhm, ik liep een klein cafeetje binnen en Louis stond voor me. Hij droeg een shirt met daarop 'say hii' dus dat deed ik, Louis draaide zich om en vroeg wat ik zei. Ik herhaalde het maar hij begreep niet waar dat opeens vandaan kwam tot ik hem herinnerde aan zijn shirt. We moesten beiden zo lachen, en zo is het eigenlijk gegaan, de rest ging vanzelf" Zeg ik

"Wat een leuke manier! De volgende vraag: Hoe is alles in zijn werk gegaan?"

"Wat Harry net zei, alles ging eigenlijk vanzelf. We kwamen elkaar voor een tweede keer tegen en hij wilde me graag ergens mee heen nemen. Ik was bang dat hij me zou ontvoeren ofzo maar integendeel, het was enorm gezellig. Daarna trokken we steeds vaker met elkaar op, Harry had al gauw door hoe ik in elkaar zat en daar kan hij super goed mee omgaan. Hij won mijn vertrouwen daarom al snel wat ik normaal nooit toelaat, niet zo snel" Vertelde Louis

"Dus als ik het goed begrijp heb je moeite met het vertrouwen van anderen?" Hij knikt en glimlacht zwakjes. Ik leg mijn hand op zijn been om te laten weten dat ik bij hem ben. Louis zei dat hij dat een fijn idee vind.

"Klopt, ik heb een moeilijke jeugd gehad en vanuit daar heb ik een aantal angsten overgehouden. Waaronder vertrouwensproblemen, Harry had het al gauw door en dat stelde me gerust. De manier waarop hij ermee omgaat is gewoon zo fijn dat ik me niet zo snel meer anders voel dan een ander"

"Mag ik vragen wat voor angsten het zoal zijn?" Louis knikt maar kijkt mij aan, ik begrijp wat hij bedoelt en geef een zacht kneepje in zijn been.

"Louis vind het lastig om het er uitgebreid over te hebben. Kijk, al zijn angsten komen vanuit een bepaalde gebeurtenis in zijn verleden, de meeste hebben met elkaar te maken. Zo heeft hij een verlatingsangst ontwikkeld, angst in het verkeer, voornamelijk in de auto, harde geluiden of schreeuwende mensen maken hem angstig, verder is hij niet graag alleen. Vooral 's nachts vind hij het fijn om iemand bij zich te hebben, zodat hij zich veiliger voelt en beter kan slapen. Sinds we samen zijn slaapt hij een stuk rustiger gelukkig.
Veel mensen pakken het verkeerd aan, het is belangrijk om diegene niet te laten herinneren aan de angst. Die zit er namelijk altijd, hoeveel diegene je ook vertrouwd, het kan wel verminderen maar meer niet. Op het moment zelf moet je diegene laten zien of laten voelen dat je er voor hem of haar bent. Het laat diegene voelen dat het normaal is, want dat is het ook"

"Mooi antwoord Harry, en bedankt dat je er zo open over bent Louis. Heel mooi om te zien! Goed, nog een vraag: Wanneer kwam Louis erachter dat Harry beroemd is?"

"Well, eerlijk gezegd weet ik het nu iets langer dan een week. Ik had nog nooit gehoord van hem en zijn muziek, dus had ik het helemaal niet door. Harry hield het voor zich om me in eerste instantie te beschermen voor alle mensen en paparazzi, wat super lief van hem is. Harry vind het lastig om nieuwe mensen te leren kennen die hem al soort van kennen vanwege zijn carrière. Het was voor hem dus heel fijn om even niet herkend te worden"

"Aah, en hoe kwam je erachter?"

"Harry was in de keuken bezig en ik zat in de woonkamer naar het nieuws te kijken. Het ging allemaal zo snel, ik herkende mezelf in de foto's die ze lieten zien en wist niet wat ik moest denken. Het was zo gek maar ook bijzonder naar mijn eigen idee"

Zo gaan we nog een hele poos verder over verschillende onderwerpen. Het is fijn om Louis op zijn gemak te zien, hij stelt zich erg open zodat mensen zien wie hij is en hem op die manier beter leren kennen.

"Zien jullie een toekomst met elkaar?"

"Absoluut, ik ben heel benieuwd wat de toekomst ons brengt" Zeg ik enthousiast

"Hoe zien jullie de toekomst voor je over een
paar jaar?"

"Ik hoop dat ik nogsteeds muziek maak zoals nu. Dat ik thuis kom na een lange dag in de studio, en dat Louis aan het koken is en ik hem kan knuffelen. En ik hoop dat onze kindjes in mijn armen rennen wanneer ze mij weer zien"

"We hebben het er nog niet echt over gehad maar ik sluit me aan bij Harry. Ik heb altijd al een grote kinderwens gehad, zelf kom ik uit een groot gezin en dat ervaar ik als iets zeer prettigs. Dat wil ik later ook, Harry aan mijn zijde met onze kleintjes om ons heen"

Het interview ging nog een lange tijd door, het was erg leuk om te doen, samen met Louis. Je wilt niet weten hoe trots ik op hem ben. Toen we klaar waren zijn we door de Mc-Drive gegaan, ik weet hoe gek Louis is op dat menu.

Ik lig al een tijdje onder de warme dekens, wachtend op Louis. Meestal wacht ik zodat we samen in slaap kunnen vallen, het is gewoon een fijn idee om hem nog even in mijn armen te hebben wanneer we wakker zijn. Mijn moeder en ik sturen elkaar elke dag berichtjes, net zoals nu. Ze vroeg hoe mijn dag was en wenste me een goede nacht. Louis komt de kamer binnen met mijn sweater aan, voor hem is hij oversized wat er zo schattig uit ziet!

"Uhg, het is beneden veel te koud" Protesteert hij, Louis heeft het vaak koud.

"Ik heb nergens last van" Grijns ik.

"Ha. Ha. Heel leuk Hazz.." Ondertussen houd hij zijn kant van de deken omhoog zodat hij in bed kan stappen.

"Kom maar lekker hier" Ik voel zijn koude lichaam tegen de mijne en neem hem in mijn armen. Hij legt één been in een hoek van 90 graden over mijn benen, ik wrijf er met mijn hand overheen zodat hij het warmer krijgt.

"Ik had eerder moeten komen" Grinnikt de kleine jongen in mijn armen.

"Dat had ik niet erg gevonden" Zeg ik fluisterend in zijn oor. Hij nestelt zijn gezicht in mijn nekholte en plaats er een kusje.

"Liefje?" Zeg ik na een lange stilte

"Hmm?"

"Wil je echt kinderen met me?" Vraag ik

"Heel graag, ik denk dat je een geweldige vader voor ze zult zijn" Ik glimlach van vreugde en zoek zijn lippen op om vervolgens de mijne er op te drukken.

"Hoeveel kindjes zou je willen?"

"Tot ons gezinnetje compleet is, het moet goed voelen. Het belangrijkste voor nu is dat ik me al meer dan compleet voel met jou, Love"

"Ahw, i love you"

"More"

"Dat is niet mogelijk" Ga ik tegen hem in

"Zeker weten van wel!"

"Hoe weet je dat zo zeker?" Vraag ik uitdagend

"Nou.. Kijk, dat weet ik gewoon, ik voel het" Zegt hij heel zelfverzekerd, ik wil zijn moment niet afnemen dus laat ik het voor nu. Hij kruipt nog dichter tegen me aan dan hij al deed, dat betekend dat ik hem stevig moet vasthouden. Soms heeft hij zo'n moment en is hij bang om verlaten te worden, natuurlijk zal ik hem nooit verlaten en dat weet hij ook. Maar zijn angst houd hem soms voor de gek, ik neem hem voorzichtig nog strakker tegen me aan.

"Most" Zegt hij uit het niets, nogsteeds doelend op hoeveel hij van me houd. Ik glimlach tegen zijn zachte huid aan.

"Sweet dreams lieffie"

"You to, Princess" Mijn hart begint sneller te kloppen door deze bijnaam. Louis moet het hebben gevoelt aangezien hij begon te grinniken. Ik voelde nog een aantal kusjes rond mijn borstkas en viel in slaap.