It's you, always. || Dutch

29.

POV Louis

Harry en ik verlaten de auto en gaan tegen de motorkap staan, zo kunnen de meiden ons beter vinden. De bel is afgegaan en overal zijn kinderen te zien. Daisy wijst onze kant op en op allebei hun gezichten is een grote lach te vinden.

"Harry!" Schreeuwen ze en rennen op ons af. Beiden geven ze hem een lange knuffel.

"Hey meiden, ik heb jullie zo gemist!" Zegt hij in de knuffel. Zodra ze los laten geven ze ook mij een knuffel en stappen dan de auto in.

We hebben mijn zusjes thuis afgezet en zijn nu onderweg om wat boodschappen te doen.

"Waarom hebben ze hier geen stroopwafels..." Protesteert Harry, ik grinnik en gooi een zak snoep in de winkelwagen.

"Ik zal binnenkort weer een lading meenemen van huis" Harry word blij en geeft me een kus. Sinds ik hem stroopwafels heb laten proeven is hij helemaal verslaafd geraakt net zoals mij.

"Alleen nog boter" Zegt Harry die de kar drukt. Ik zoek in de gang en kom terug met een bakje boter.

"Hebbes" Zeg ik enthousiast

"Kwam je er wel bij?" Zegt Harry met een knipoog, ik trek een pruillipje.

"Hoe kom ik er anders aan?" Zeg ik op een sassy toon. Harry schiet in de lach en drukt weer een kus op mijn wang.

"Ik hou van je" Ik glimlach en laat zien dat ik ook van hem houd door een kus terug te geven.

Zodra we af hebben gerekend lopen we naar de uitgang maar er staan opeens erg veel mensen.

POV Harry

Dit had ik natuurlijk kunnen verwachten, paparazzi en fans. Ik geloof dat we hier door moeten kunnen lopen zonder iemand te bellen voor hulp. Louis kijkt me angstig aan en grijpt naar mijn hand. Ik geef er een kneepje in en glimlach.

"Ik houd je vast en we lopen meteen naar de auto, het komt goed" Ik neem de boodschappentas in mijn hand en in mijn andere heb ik Louis' kleine hand vast. Zo gauw we de eerste stap buiten zetten word er hard gegild en geschreeuwd, onze namen worden geroepen en er worden vooral veel vragen gesteld. Overal komen lichtflitsen vandaan door de camera's die foto's van ons maken. Louis' hand verstevigd onze greep waardoor ik achter me kijk, zijn gezichtsuitdrukking laat zien dat hij het niet fijn vind. De mensen komen zo dichtbij ons staan dat we er met moeite door kunnen. Ik trek Louis zachtjes tegen me aan zodat hij voor me staat en ik mijn armen om zijn middel kan sluiten. In de hoop dat hij zich veiliger voelt.

"Hey iedereen, ik waardeer jullie enorm! Maar zouden jullie Louis de ruimte willen geven? Dit is voor hem de eerste keer!" Roep ik vriendelijk in de ronde, gelijk komt er een pad vrij.

"Heel erg bedankt! Have a nice day" Glimlach ik en loop door de menigte met Louis aan mijn zijde, mijn hand ligt op zijn onderrug. Er lopen nog een aantal mensen met een afstand achter ons maar de grote groep van daarnet accepteerden wat ik net zei.

Ik leg de boodschappen achterin terwijl Louis alvast instapt. Ik kom naast hem zitten en start de auto, als ik weg rijd leg ik mijn hand op zijn been. Zodra we langs de grote groep komen zwaaien we ze uit, daarna wrijf ik weer over Louis' been.

"Gaat het?" Hij knikt en zucht.

"Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten"

"Ze kwamen nu wel erg dichtbij, vandaar vroeg ik of ze wat ruimte wilde maken. En ik zag aan je dat je het niet fijn vond"

"Sorry.. Ik-"

"Lou, het is goed lieverd. Dit is allemaal nieuw voor je, op het begin vond ik het ook niet prettig. Voor je het weet raak je er gewend aan. En als je vriendelijk blijft, blijven zij ook vriendelijk, zoals je zag"