It's you, always. || Dutch

40.

POV Louis

"Wat was je lang weg gister.."

"Het spijt me, ze liet me maar niet gaan. Vanavond ben ik er als je gaat slapen, oke?" Ik knik dan maar en zet een neppe glimlach op. Harry was zo laat thuis dat ik maar alleen naar bed ben gegaan. Niet dat het erg is, maar ik vind het fijn om bij hem te liggen.

"Vandaag ben ik van jou" Zegt hij lief, ik corrigeer mijn chagrijnige bui, hoe kan ik zo doen tegen hem.. Het is zo'n schatje, en dan gedraag ik me zo.. Harry wilde gewoon even bij zijn moeder zijn.

"Milo wil ons graag weer zien, Alli zei dat hij zo hard groeit! Zullen we vanmiddag even langs gaan?"

"Gezellig! Eerst lunchen en dan gaan we die kant op" Zegt Harry en pakt twee plakjes brood uit de zak, één voor hem en één voor mij. Na het eten zijn we ons gelijk gaan klaarmaken. We zijn lopends gegaan zodat we nog even een rondje kunnen maken op de terugweg.

"Hey Alli, hoe gaat het?" Vraag ik beleefd, Milo komt de gang in rennen en bekijkt wie er voor de deur staan.

"Hey boef! Kom eens bij Harry" Milo houd zijn handjes boven zijn hoofd en Harry tilt hem op.

"Het gaat heel goed met ons. Kom snel binnen, dan praten we daar verder" Harry neemt Milo mee op zijn arm en gaat zitten op de bank. Wanneer iedereen zit begint Harry iets te fluisteren, Milo knikt en komt op me af.

"Hey daar, vriendje van me!" Hij geeft me een knuffel en komt op mijn schoot zitten. Ik haal mijn hand door zijn bosje haar en geef er een kusje op.

"Milo word al groot hé" Hij knikt en kijkt me lief aan

"Ikke gloot"

"Jaa, heel groot" Grinnik ik. We beginnen te praten over van alles en nog wat, uiteindelijk word het even serieus..

"Ik moet jullie nog iets vertellen. Ik had jullie verteld over de vriendin van Milo's vader?" We knikken

"Het blijkt dat ze niet meer samen zijn, al twee maand niet meer"

"Echt waar? Is er iets gebeurd?" Vraagt Harry

"Nou ja.. Er is niets gebeurd maar Luke, Milo's vader heeft me verteld dat hij iets voor me voelt.." Ze ziet er niet al te blij uit naar mijn mening, Harry lijkt het ook te merken en antwoord:

"Maar dit wilde je toch zo graag?"

"Jaa maar ik voel me schuldig naar zijn ex. Wat zou ze er wel niet van vinden.. Hij gaat er vrolijk met Milo's moeder vandoor? Dat klinkt gestoord.."

"Tuurlijk niet! Oke, het is vervelend voor zijn ex maar hij kan zijn gevoelens voor jou niet ontlopen. Hij voelt iets voor je Alli, en jij voor hem! Milo zou enorm blij zijn als zijn papa en mama samen zijn, ik weet het zeker" Harry laat horen dat hij het er ook mee eens is.

"Je bent nog jong All, niemand verteld je wat je wel of niet moet doen. Het is aan jou, maar laat die kleine er niet teveel van merken. Straks loopt het toch anders en is hij teleurgesteld dat zijn ouders toch niet in één huis blijven" Verteld hij

"Jullie hebben gelijk.. We gaan morgen met zijn drietjes lunchen in de stad. En dan hebben we het er over, hoe en wat"

"Hoor je dat Milo? Ga je morgen lekker met papa en mama lunchen?" Hij klapt in zijn handjes en herhaalt het woordje 'papa'. Wat een schatje is het ook.

Hand in hand lopen Harry en ik over een smal paatje langs het grote water. Ik geniet extra van deze momenten met hem, zijn hand in de mijne, heerlijk een stukje lopen.

"Wat gaan we doen met eten?"

"Hazz?" Hij lijkt eindelijk uit zijn eigen wereldje te komen.

"Hmm?" Humt hij