It's you, always. || Dutch

53.

POV Harry

Ik druk de wekker van mijn telefoon uit zodra ik hem af hoor gaan, 04.00 uur. Tijd om eruit te gaan voor de andere vijf straks aan de deur staan. Heel voorzichtig laat ik Louis los en ga op de rand van het matras zitten, even uitrekken voor ik daadwerkelijk een stap zet. Ik weet dat Louis niet goed tegen korte slaap kan dus laat ik hem nog even liggen, de meeste dingen zijn al gedaan dus het enige wat hij straks nog moet doen is zichzelf klaar maken.

Ik loop de inloopkast in en haal daar een trainingsbroek uit met daarboven op een sweater, iets comfortabeler tijdens het reizen. Daarna maak ik mijn weg naar de badkamer en poets mijn tanden, doe mijn haar in model en spuit nog wat parfum op. Volgensmij was dat het dus ga ik naar beneden om een licht ontbijtje te maken, een kommetje yoghurt met havermout. Ik geloof dat we daar eerst een paar uur mee vooruit kunnen, op het vliegveld gaan we vast wat eten halen. Zodra ik het op heb loop ik de trap weer op en ga richting de slaapkamer waar Louis nog vredig slaapt. Ik haat dit soort momenten, het liefst laat ik hem liggen maar we hebben geen keuze. Ik ga door mijn benen zodat ik ongeveer op hetzelfde niveau zit als hem, zachtjes aai ik over zijn wang met mijn wijsvinger. Hij slaapt altijd zo lief, met zijn wang in het kussen gedrukt.

"Lou, word je wakker?" Fluister ik dichtbij hem en plant mijn lippen zo voorzichtig mogelijk op zijn wang. Hij draait zich een beetje bij en zucht diep, hij is wakker aan het worden. Nogmaals geef ik een kusje en trek ik terug, Louis laat een kreun uit en opent zijn ogen.

"Morning" Zeg ik op een zachte toon

"Mor .. ning" Zegt hij en rekt zich in tussentijd uit

"Over twintig minuutjes zijn ze hier, kom je eruit?" Deel ik mee, hij knikt.

"Hoelaat is het?"

"Twintig voor vijf" Zeg ik uit mijn hoofd aangezien ik net nog had gekeken.

"Maar-"

"Ik heb je expres nog eventjes laten liggen, don't worry baby" Onderbreek ik hem voor hij zich druk gaat maken, nergens voor nodig.

Ondertussen is de rest ook aangekomen en kunnen we zo goed als gaan, alle koffers zitten al in het busje. Adam rijd dit keer, daarnaast zitten Naomi en Charlotte. Achterin zit Mitch, Sarah, waar ik naast zit en dan komt Louis waar ik ook naast zit.

"Lets go" Zegt Adam en start het busje, op naar het vliegveld.

Iedereen heeft zijn of haar koffers gepakt en lopen nu naar binnen richting de juiste gate. Er lopen een aantal beveiligers om ons heen aangezien we gaan reizen en hier best veel paparazzi en fans kunnen zijn. Zodra er één van hen ons door heeft zullen de anderen volgen, en dat is precies wat er gebeurt. Louis loopt voorop maar Mitch is bij hem en houd hem tegen zich aan, heerlijk dit soort vrienden. Ze kijken altijd om naar Louis en proberen hem veilig te houden. We lopen gewoon door tot we bij de juiste plek zijn, iedereens koffer word aangenomen en wij moeten door de poortjes heen voor controle. Gelukkig hoeft niemand te stoppen en kunnen we weer verder. Ik hoor Louis' lach van een afstandje wat me doet glimlachen, Mitch is waarschijnlijk weer bezig om de mensen belachelijk te maken. Zo gauw er vervelende mensen tussen zitten begint hij en het is echt om te gieren. Sarah kijkt me met een 'daar-gaat-ie-weer' gezicht aan, ik schud lachend mijn hoofd en leg mijn arm over haar schouder.

"Hij leid Lou af" Vertel ik haar, ze knikt.

"Zullen we hier wat gaan eten?" Vraagt Naomi, iedereen stemt in en zoekt een plekje. Ik ga er vanuit dan niemand nog heeft ontbeten, misschien iets kleins en dat is het ook. Dus bestellen we hier een ontbijtje.

Na een gezellig poosje gaan we weer verder naar de ruimte waar we zullen wachten tot we het vliegtuig in mogen. Louis staat voor het grote raam naar buiten te kijken, ik kom achter hem staan en verbind mijn armen om zijn middel heen.