It's you, always. || Dutch

72.

Na alle felicitaties hebben we nog een aantal foto's gemaakt, en dan is het toch echt tijd voor onze verassing. Iedereen staat met een boog om ons heen, ik leg mijn arm om Harry's middel en zucht van de zenuwen. Alsof ik nog niet zenuwachtig genoeg was..maar dit ziet natuurlijk niemand aankomen. Harry kust mijn slaap en legt net zoals mij zijn arm om me heen, ik geef hem een knikje dat hij het woord mag doen.

"Wij, Louis en ik willen jullie graag iets vertellen. Een hele tijd geleden hebben we een keuze gemaakt, sinds dat we samen waren wisten we dat we een toekomst met elkaar wilden. We hebben al heel wat stappen gezet, namelijk.. We kregen een relatie, we gingen samen wonen, we zijn getrouwd en toch mistte er iets in het rijtje" Zegt hij, iedereen kijkt elkaar vragend aan, Harry en ik grinniken en dan praat hij verder.

"Louis en ik verwelkomen over drie maandjes onze kleine baby Tomlinson" Zegt hij trots, van verschillende kanten hoor ik gejuich en gegil. Even kijk ik mijn ouders aan, mijn vader straalt helemaal en mijn moeder heeft haar handen voor dr mond van ongeloof. Ik knik naar dr dat het echt waar is, Harry wrijft over mijn rug en lacht trots naar de mensen. Daarna zorgt hij ervoor dat het weer stil is om het volgende te vertellen, hij kijkt me lief aan en geeft me een kusje. "Ga je gang, baby" Fluistert hij

"We krijgen een kleine meid!" Zeg ik trots, opnieuw word er gejuicht en gegild.

"Het was zo lastig om het geheim te houden! Ik heb me meerdere keren bijna versproken" Grinnikt Harry naast me, ik leg mijn hoofd op zijn borst en geniet van iedereen hun reactie. Julia heft haar wenkbrauwen op en steekt haar neus in de lucht, ze wist zeker dat het een meisje werd. Zonder geluid zegt een ze op een afstandje 'zie je wel'. Ik schud lachend mijn hoofd. Harry kriebelt in mijn haren en laat er een kusje achter, ik kijk omhoog en zie hem een traan wegvegen. Al snel worden zijn wangen nat van de sporen die zijn tranen achterlaten, wat is het toch ook een schatje..

"Laat het maar gaan, liefje" Zeg ik rustig, hij knikt en kruipt met zijn gezicht in mijn nekholte. Ik hou hem stevig tegen me aan en wrijf over zijn rug heen. Waarschijnlijk zijn het al de zenuwen, enthousiasme en trots die er uit komen. Ik geef hem alle tijd die hij nodig heeft, deze dag is natuurlijk niet niks. En als Harry enorm trots is op iets word hij emotioneel, iets waar ik een paar maanden geleden achter ben gekomen.

"Ik zie er niet uit, Lou.." Zeurt hij, nogsteeds in mijn nekholte. Ik glimlach en haal mijn vingers door zijn heerlijke zachte haren.

"Kijk me eens aan" Fluister ik, hij schud zijn hoofd. "Lieverd, het zijn tranen van geluk. Voor als je het niet hebt gezien, die moeders van ons deden niet anders dan huilen. Je ziet er prachtig uit, ook met tranen, geloof me" Fluister ik, voorzichtig haalt hij zijn gezicht bij mijn nek weg en kijkt me aan. "Zie? Niks aan de hand" Glimlach ik, en droog zijn rode wangetjes.

"Ik hou zoveel van je.." Fluistert hij

"Kusje?" Vraag ik, hij legt zijn lippen op de mijne en kust ze. "Ik hou ook van jou, sun. Heel veel"

Na nog een felicitatie ronde zijn we gaan eten, en wat was dat gaaf om mee te maken! Er stond één lange tafel die prachtig was opgemaakt, er stonden veel bloemen wat het extra mooi maakte. Hier en daar stonden er kaarsen wat zorgde voor nog meer gezelligheid, en het eten zelf was echt perfect! Iedereen zat door elkaar wat ervoor zorgde dat iedereen elkaar beter leerde kennen. Mijn vrienden hebben bijvoorbeeld Harry's familieleden nog niet ontmoet, en onze eigen familieleden raakten ook met elkaar aan de praat, heel leuk om te zien.

Het is nu tijd voor de taart, die wilden we als toetje gebruiken. Harry pakt het grote mes van de tafel en geeft hem aan mij, daarna legt hij zijn grote warme hand op mijn hand. Ik krijg plots een rilling door mijn lichaam waardoor Harry me aankijkt.