It's you, always. || Dutch

32.

POV Louis

Harry💚

Succes vandaag Love xx
-Ik

Dankje bb, zie je vanavond <3
-Harry💚

Tot vanavond! Kisses from me..
-Ik

Luff you!
-Harry💚

Harry is uitgenodigd voor een radio uitzending, ze zullen hem interviewen en in tussen tijd worden er daadwerkelijk liedjes afgespeeld op radio. Ik kon vandaag niet mee aangezien ik nog het één en ander moest doen voor mijn werk, statistieken invullen.

Na een ochtendje ben ik klaar met de documenten en kan ik ze uitprinten. Phoebe en ik zijn onderweg naar het kantoor om het af te leveren. Ze wilde graag eens zien waar ik werk, dus laat ik haar mijn kantoor zien. Ze kijkt rustig om haar heen en ziet bekende foto's staan.

"Ga je mee? Dan breng ik dit even naar Sienna's kantoor" Ze knikt en loopt met me mee, ik leg de papieren in een vakje met mijn naam erop. Zodra we iets af hebben moeten we het bij Sienna in het kantoor leggen in je eigen vakje, dan kan zij een goedkeuring geven. Net wanneer we weg willen gaan komen we haar tegen.

"Hee Sienna!"

"Lou, en wie ben jij mooie meid?" Phoebe verschuilt haar achter me en kijkt omlaag.

"Dit is mijn zusje Phoebe" Zeg ik en zonder geluid zeg ik het woord 'verlegen'. Sienna knikt en glimlacht.

"Oh nu ik je toch zie, zou je iets voor me willen doen? Ik ben zo druk.."

"Tuurlijk!" Ik loop met dr mee en overhandig een dikke envelop met papierwerk erin.

"Zou je deze voor me weg willen brengen?" Ik knik

"Heel erg bedankt jongen!" We lopen naar de lift die ons naar de begane grond leidt. Vervolgens lopen we naar buiten en stappen in de auto.

Het is een stukje lopen vanaf de parkeerplaats. Phoebe houd mijn hand vast en ondertussen praten we gezellig met elkaar. Aan de overkant van de straat staan een aantal meiden met hun telefoons op ons gericht, ik glimlach en loop het gebouw in om het papierwerk af te geven. Phoebe moest nog even naar het toilet dus wacht ik geduldig op de gang. Even later lopen we weer naar buiten richting de parkeerplaats.

"Lou?" Zegt een zacht stemmetje, ik kijk haar aan en zet een vragend gezicht op. Ze wijst achter ons waar opeens enorm veel mensen te zien zijn, paparazzi en fans. Ik mompel iets onverstaanbaars en hou mijn zusje dicht tegen me aan.

"We moeten doorlopen" Zeg ik gauw. Niet dat het iets oplevert, de groep mensen komt steeds dichterbij tot ze ons bereikt hebben. Stemmen die door elkaar heen roepen, schreeuwende mensen, vragen die worden gesteld, camera flitsen en noem het maar op, ik word er bang van.

"Lou.." Zegt mijn kleine zusje wanhopig, we proberen nog een stukje te lopen maar er is geen doorgang meer te zien, we staan vast tussen de mensenmassa. Ik bel Harry zo snel mogelijk en gelukkig neemt hij op.

"Hee lieverd"

"Hazz, i-ik.. Help me!" Zeg ik gestrest

"Waar ben je en wat is er aan de hand?!" Vraagt Harry bezorgd.

"Ik hoor het al.. Stuur je live-locatie, ik kom er meteen aan!" Ik doe wat hij zegt zodat hij me kan vinden. Het was niet nodig om te zeggen wat er aan de hand is, Harry hoorde alle schreeuwende mensen op de achtergrond. Het maakt me zo angstig net zoals Phoebe, ik til haar op en voel dr trillen. Ik probeer te zeggen dat we graag wat ruimte willen maar het lukt niet, ik durf het niet.. Dan probeer ik nog een stukje verder te lopen in de hoop dat het iets oplevert, tevergeefs.

POV Harry

In de verte zie ik de grote groep al staan en versnel mijn vaart. Ik stap uit en ren in zowat één rechte lijn tussen de mensen langs. Het maakt me niet uit, het enige dat nu belangrijk is is dat mijn vriendje veilig is. Mensen beginnen aan me te trekken maar ik wurm me los, nog een klein stukje en dan ben ik bij hem geloof ik.

Eindelijk zie ik hem staan met een meisje in zijn armen. Och nee.. Phoebe, wat zal ze geschrokken zijn. De twee die juist zo angstig zijn voor harde geluiden en drukte.. Louis probeert zijn kleine zusje te troosten maar niks lijkt te helpen. Oke, het moet op deze manier..

"IEDEREEN! RUIMTE!" Schreeuw ik zo hard mogelijk, meteen heb ik spijt omdat Louis en Phoebe hun ogen dichtknijpen van schrik.

"Zien jullie niet hoe bang ze zijn? Geef ons alsjeblieft de ruimte.." Zeg ik lichtelijk geïrriteerd, de hele groep maakt plaats net zoals de vorige keer.

"Sorry voor mijn reactie.." Verontschuldig ik naar de mensen. Meteen loop ik naar de twee toe en neem ze in een lange stevige knuffel. Ik weet dat Louis zich sterk probeert te houden en dat is niet erg, ik plaats een kusje op zijn kruin.

"Schatjes toch.." Om Louis zo min mogelijk te belasten neem ik Phoebe van hem over. Ze plaatst haar armen rond mijn nek en legt haar hoofd op mijn schouder. Louis hou ik stevig vast in zijn zij en begeleid hem door de massa.

Eindelijk zijn we bij mijn zwarte Range Rover, de security is inmiddels aangekomen en houden de mensen op een verre afstand van ons vandaan. Phoebe huilt nogsteeds van de schrik en ik meen ook een natte baan op Louis' wang te zien. Ik geef een kus op zijn zachte lippen en druk hem tegen me aan.

"Het spijt me zo.." Doelend op dat het hen is overkomen en van het schreeuwen van daarnet. Tuurlijk weet ik dat er geen andere optie was dus het moest, maar het voelde niet fijn, wetende dat ze nog meer zouden schrikken.

"Je kon er niks aan doen" Zegt Louis zacht. Ik wrijf over zijn rug heen.

"Pheeb, rustig maar. Je bent veilig lieverd" Probeer ik haar te kalmeren, na een tijdje lijkt het eindelijk te lukken. Haar armen verminderen haar daarnet stevige greep om mijn nek, ook haalt ze haar gezicht uit mijn nek en kijkt me aan.

"Sorry meissie.. Ik beloof dat dit niet weer gebeurd, oke?" Ik veeg haar tranen weg en geef ook haar een kusje op haar kleine lippen. Ze voelt als mijn eigen zusje en zo behandel ik haar ook. Ze knikt en haalt diep adem. Louis is met haar achterin gaan zitten, dan zat ze in elk geval niet helemaal alleen. Ik rijd op een normale tempo naar mijn huis en als we aankomen lopen we samen naar binnen.

Louis ligt tegen me aan en Phoebe ligt bovenop mij, over ons ligt een dekentje wat ons extra warm houd. We hadden Phoebe naar huis kunnen brengen maar dat leek me geen goed idee, wat zal ze dan slecht slapen.. We hebben overlegd dat ze lekker bij ons mocht slapen.

"Lou, lieverd.." Zachtjes maak ik hem wakker en vertel hem dat we naar bed gaan. Ook Phoebe is in slaap gevallen maar haar til ik op zodat ze door kan slapen. Als we eenmaal boven zijn, leg ik het kleine meisje voorzichtig in ons bed en dan volgen wij. Louis kruipt weer tegen me aan en meteen voel ik de warmte weer terug komen. Ik neem hem in mijn armen en wrijf zachtjes over zijn been waardoor hij in slaap valt. Kort erna sluit ik ook mijn ogen.

"Harry.. Harry?" Het zachte stemmetje laat me ontwaken uit mijn slaap.

"Wat is er kleine?" Fluister ik

"Ik had een enge droom.."

"Kom maar" Ze kruipt over me heen en laat haar lichaampje rusten op de mijne. We liggen nu precies hetzelfde als daarnet op de bank, beiden in mijn armen.

"Ga maar lekker slapen, wij zijn bij je" Ze maakt een knikkende beweging op mijn borst en valt weer in slaap. Ook ik val snel genoeg weer in dromenland.

Het voelt zo fijn, het is net een gezinnetje zo. Twee papa's met een dochtertje, zo kan ik mooi oefenen voor we daadwerkelijk een kindje gaan adopteren. Louis weet inmiddels wel wat hem te wachten staat, ik daar in tegen ben niet met kinderen om me heen opgegroeid. Voor mij is het dus allemaal nieuw, maar dat moet goed komen met zo'n geweldige vader als Louis.