It's you, always. || Dutch

73.

POV Louis

Geschrokken word ik wakker van Harry's wekker, ik draai me om op mijn zij en hoor Harry achter me zachtjes kreunen omdat hij zich uitrekt. Mijn matras deukt wat in en meteen voel ik zijn warme armen om mijn middel heen.

"Word je wakker, baby?" Vraagt hij zachtjes, ik zucht en knik. Tuurlijk heb ik zin in onze Honeymoon! Maar ik haat ochtenden en al helemaal na zo'n intensieve dag als gisteren. Het was wel echt de beste dag van mijn leven tot nu toe, ik kon eindelijk met mijn grote liefde trouwen en nu mag ik hem mijn man noemen. Ik rek me uit in Harry's armen en kruip tegen hem aan. "Hmm, schatje toch.." Fluistert hij lief.

"We kunnen straks verder slapen in het vliegtuig, het is een hele lange vlucht. Maar eerst klaarmaken" Vertelt hij, ik knik en ga op het randje van ons bed zitten. Harry streelt met zijn vingertopjes over mijn rug heen waardoor ik glimlach, ik wacht tot hij opstaat zodat we samen kunnen gaan douchen.

"Ik ben nogsteeds verbaasd dat Lottie er bij was, hoe heb ik haar niet doorgehad?!" Vraag ik, Harry begint te grinniken en spoelt zijn haren uit. "Ze stond daar opeens en eerst dacht ik dat ik haar inbeeldde, ik was echt van mening dat ze niet kwam.."

"Ze heeft je beloofd dat ze bij onze bruiloft zou zijn, ze wilde zich aan haar woorden houden. Je weet toch hoe Lott is?" Ik knik en spoel nu ook mijn haren uit, Harry legt zijn handen in mijn zij en drukt me tegen zich aan zodat hij me kan kussen.

"En Mitch en Jamie.. Wist je dat ze iets gingen zeggen?" Harry schud zijn hoofd.

"Dat was voor mij ook een verassing, ik had niet gedacht dat Mitch voor zoveel mensen zou gaan spreken. Daar houd hij helemaal niet van maar hij deed het voor ons" Zegt hij met een trotse glimlach.

"Eerlijk? Ik had het ook niet gedacht maar ik ben ze zo dankbaar! Jamie vind het ook vreselijk, vooral als ik dan naar hem kijk. Één keer moesten we presenteren voor de klas en omdat ik naar hem keek schoot hij in de lach en kreeg een onvoldoende.."

"Niet!" Grinnikt Harry, ik knik.

"Ik voel me nogsteeds schuldig.. Ook al deed ik niks en is het jaren geleden, het was wel een belangrijk cijfer" Zeg ik

"Niet doen, Lou, hij heeft het gehaald, toch?" Ik knik, Harry geeft me een kusje en draait de douche uit. Ik stap er als eerste uit en pak twee handdoeken, één voor hem en één voor mij. "Dankje baby"

Met mijn handdoek om mijn middel loop ik naar de inloopkast en pak er een trainingsbroek uit, Harry net zo omdat we heel lang moeten vliegen. Aan zijn kant pak ik een lichtblauwe hoodie waarop staat 'treat people with kindness'. Ik vind het niet erg dat het iets groter zit, het zit eigenlijk heel fijn.

Samen lopen we naar buiten richting de auto die ons naar het vliegveld brengt, de bestuurder neemt onze koffers over zodat wij kunnen zitten. Harry laat mij eerst instappen en daarna neemt hij plaats naast me. Ik begin nu toch echt wel de spanningen te voelen voor de vlucht, Harry weet dat ik het niet prettig vind maar ik probeer het vaak te verbergen. Hij vliegt ontzettend vaak en heeft nergens last van en dan kom ik aan, ik weet dat hij het niet erg vind maar toch..

Bij het vliegveld stappen we uit en worden onze koffers uit de auto gehaald door twee mannen, ik moet nog heel erg wennen aan het idee dat dit soort dingen voor ons gedaan worden. Niet bij alles gelukkig, ik wil ook graag nog iets zelf doen maar daar is Harry het ook mee eens. Voor ons staat een privé vliegtuigje die is geregeld, anders zou de vlucht nog langer duren als we met een passagiersvliegtuig gingen. En eigenlijk vind ik dit wel fijner, omdat ik soms zo angstig ben vind ik het vervelend als andere mensen het zien en nu ben ik alleen met Harry.

"Klaar voor, mop?" Vraagt Harry, ik kijk voor me en blaas mijn adem uit via mijn mond.

"Ik denk het?" Zeg ik onzeker, hij legt zijn hand in de mijne en knijpt er zachtjes in.