It's you, always. || Dutch

50.

POV Harry

Louis is bezig om zijn schoenen aan te doen terwijl ik geduldig bij de voordeur op hem wacht. Zodra zijn veters zijn gestrikt staat hij op van de trap waar hij op zat.

"Heb je alles?" Louis kijkt bedenkelijk voor zich uit, in een snelle beweging draait hij zich om en verdwijnt hij naar boven. Tot mijn verbazing is hij ook zo weer beneden, met een dikke trui van mij in zijn handen.

"Nu wel" Ik glimlach en gebaar dat we naar de auto moeten die op ons staat te wachten. Daarmee worden we naar het concert gebracht die ik zal geven. Ik sluit de deur achter me en loop achter Louis aan die voor me uit loopt, we stappen in en begroeten onze chauffeur. Vanaf hier is het iets langer dan een uurtje rijden dus hebben we nog even de tijd voor elkaar, soort van. We hebben samen een gesprek en leg mijn hand op zijn bovenbeen, Louis begint met mijn ringen te spelen zoals altijd.

"Ik ben benieuwd wat voor outfit je straks aanhebt" Zegt de kleine jongen naast me, ik glimlach en geef een kus op zijn wang.

"Ik hoop dat je het wat vind"

"Je weet toch dat ik alles leuk vind wat je draagt?"

"Ik hou van je schatje" En geef hem weer een kus, dit keer op zijn zachte lippen.

"Ik ook van jou" Zegt Louis na onze kus.

Na de soundcheck ben ik me wezen omkleden, vanavond draag ik een zwarte broek met een gouden streep aan beide zijkanten. Daarboven draag ik een zwart jasje van een zachte stof. Het is gedetailleerd met goud en zilver, daaronder heb ik een witte blouse. De haarstylist is inmiddels bezig om mijn haar in model te brengen, gelukkig werkt het een beetje mee. Soms heb ik zo'n dag dat het nergens op lijkt, de krullen begeven het weleens.

Na een poosje in de stoel te hebben gezeten ben ik eindelijk klaar, precies op dat moment gaat er een deur open. Mijn mooie jongen komt binnengelopen en bestudeert me van top tot teen. Ik meen een 'fuck' te horen uit zijn mond waardoor ik grinnik. Hij slaat zijn hand voor zijn mond en kijkt om zich heen.

"Zei ik dat hardop?" Vraagt hij geschrokken, ik knik en begin te lachen.

"Geeft niks baby, ik ben blij dat je het mooi vind" Hij slaat zijn armen om me heen en knuffelt zich tegen me aan.

"Loop je mee?" Ik voel hem knikken en laat zich los, alleen onze handen hebben elkaar nog vast. Aan de zijkant van het podium stoppen we even en geven we elkaar nog een zoen.

"Ik haal je straks op" Zeg ik en hij knikt

"Veel plezier Sun!" Ik glimlach breed en geef hem een laatste kus, daarna draai ik me om en loop het podium op. Het gejuich is zoals gewoonlijk onwijs goed te horen, intussen bekijk ik eens goed naar de borden en vlaggen die mensen omhoog houden. Sommige laten me zichtbaar glimlachen, waaronder een aantal over Louis en mij.

Na het tweede liedje zie ik bekende gezichten, de vier meiden van gister! Ze zwaaien enthousiast naar me en ik doe hetzelfde. Georgia Rose springt ertussen uit met haar prachtige haar, ze is echt een geweldige meid.

Richting het einde van de show vraagt het hele publiek naar Louis, ze schreeuwen zo hard dat ik het niet kan laten om hem straks op te halen. Maar eerst wil ik iets belangrijks zeggen voor hij komt. Ik probeer het stil te krijgen zodat het wat serieuzer over komt.

"Alright, voor ik hem ophaal wil ik jullie vragen om hem even te laten wennen aan het geluid. Zoals jullie weten word hij er nogsteeds angstig van maar hij vind het enorm leuk om jullie te zien!" Zeg ik door de microfoon en iedereen juicht.

Louis houd mijn hand stevig vast en loopt met me mee het podium op. Meteen is het gejuich gestopt, enkel horen we nog mensen praten. Als we midden op het podium staan neem ik Louis in mijn armen en houd hem goed vast. Ik wacht net zolang tot hij er klaar voor is om zich om te draaien, hij knikt lichtjes.

"Zeker?" Weer knikt hij

"Kusje?" Vraag ik voorzichtig, ik leun naar voren en voel Louis' lippen de mijne raken. Na een kort kusje draait hij zich om, even laat ik hem zijn gang gaan. Ik sta achter hem en heb mijn hand op zijn buik, met mijn andere hand wijs ik richting de voorste rij.

"Zie je ze?" Fluister ik en hij begint te glimlachen

"Georgia Rose" Zegt hij zachtjes, niemand hoort wat we zeggen aangezien ik de microfoon uit heb gezet vanaf dat ik Louis ophaalde.

"Hazza, waarom is iedereen zo stil?"

"Voor jou mop, speciaal voor jou" Hij lijkt heel dankbaar te zijn. Tot mijn grote verbazing pakt hij de microfoon uit mijn hand en brengt hem naar zijn mond. Ik druk snel de microfoon aan en wacht af wat hij gaat doen, ik neem hem in elk geval weer stevig vast.

"H-hoi Londen, i-ik heb geen idee hoe dit .. hoe dit werkt. Maar i-ik wil jullie bedanken voor het begrijpen v-van mijn angst!" Zegt zijn lieve en onschuldige stem onzeker door de microfoon. Hij neemt een diepe zucht en gaat verder.

"Ik uhm, ik heb een kleine verassing voor je Hazz" Ik bijt op mijn lip en kijk met een enorme glimlach naar hem.

"Omdat je me met alles helpt, wilde ik iets voor je doen en Mitch heeft me g-geholpen" Ik kijk Mitch vragend aan en krijg alleen een wenkbrauw ophalend gezicht van hem. Louis krijgt een gitaar in zijn handen en doet de band om zijn schouder. Wat is hier aan de hand!? Hij gaat toch niet.. Ja dus! Ik hoor hem de gitaar stemmen en kan niet anders dan naar hem kijken. Mijn verlegen Louis staat gewoon voor een volle zaal en zal straks meedoen met de gitaar, ik ben mega trots!

Het liedje 'Watermelon Sugar' word afgespeeld en de band inclusief Louis begint te spelen. Ondertussen kijk ik vol bewondering hoe goed hij het doet. Na de laatste zin voel ik een traan naar beneden glijden die ik weg veeg. Niet dat het zin heeft omdat er al gauw meer tranen opkomen, tranen van trots. Louis zet de gitaar neer en loopt naar me toe, ik neem hem in mijn armen en til zijn kleine lichaam op. We geven elkaar een lange en liefdevolle kus.

"Baby.. Ik ben zo trots! Je was geweldig!"

"Jij bedankt voor alles, Sun" Zegt hij en kust mijn lippen nogmaals.

Het publiek begint onwijs hard te gillen en juichen waardoor Louis schrikt. Hij klemt me tegen zich aan en verbergt zijn gezicht in mijn nekholte. Ik probeer hem rustig te maken door hem te wiegen in mijn armen wat enigszins iets helpt.

"Ssh, ik ben bij je schatje" Hij knikt en haalt zijn hoofd langzaam omhoog. Ik aai over zijn rug en kus zijn lippen ondertussen dat ik hem nogsteeds op til.
Het publiek stopte meteen weer en lijken van hun zelf te schrikken. Maar ik begrijp hun reactie wel, ze zijn trots op Louis net zoals mij. Ik vertelde ze dat het niet erg was en eindigde mijn show met een bedankje, zoals altijd.

We komen in een rustig kamertje waar alleen de band zit. Aangezien ik Louis toch nog vast heb zet ik hem op mijn schoot, zijn verschillende emoties hebben vanavond veel energie gevraagd van hem.

"Gaat het?" Vraagt Mitch

"Hij is erg geschrokken" Hij knikt en woelt even door Louis' haar heen.

"Lekker blijven liggen Lou, je bent veilig" Zegt Mitch zachtjes, ik voel Louis knikken. Na een tijdje is zijn ademhaling veranderd en weet ik dat hij slaapt.

"Moeten we hier met zijn allen in?" Vraagt Charlotte aan de chauffeur. Het is inderdaad krapjes..

"Hoeveel kunnen er in?" Vraagt Adam

"Zes personen"

"Great, we zijn met zeven.." Zegt charlotte

"Rustig maar Charr, ik neem Lou wel op schoot" Zeg ik en stap in met de slapende jongen in mijn armen.

"Die kleine deed het geweldig!" Zegt Sarah trots en iedereen stemt in. Ik geef hem kusjes op zijn haar en glimlach, hij deed het inderdaad geweldig.

Als we thuis zijn loop ik gelijk naar boven en leg Louis in bed. Ik kom naast hem liggen en hij zoekt meteen mijn armen op. Vanavond was een top avond! Ondanks hoe het afliep, Louis genoot van zijn verassing voor mij en ik net zo goed. Trots ben ik, trots op mijn lieve jongen. Morgen zal ik hem dat eens duidelijk laten weten, maar nu eerst slapen!