My Everyday is full of you

Kabanata 23

Kabanata 23

Miserable

“Mateo okay ka lang?”

Napabalik ako sa realidad ng tawagin ni Jerome ang pangalan ko, kaagad na umiling ako at binalewala ang iniisip ko. Ilang linggo na ang nakakalipas,hindi pa din ako makapaniwala na ganun ang pamilya niya.

Tumango ako.“Oo,may problema ba?”

“Nag-away ba kayo ng girlfriend mo?”wika pa nito bago iniayos ang dala nitong bulaklak.

We are in the event while arranging and decorating the whole place, I need to earn money to pay my debt and reduce all the problem.

I shook my head.“Hindi naman iniisip ko lang siya.”

“Ikaw ba naman na ina-abala mo ang sarili sa ilang linggo pagtratrabaho.”pabirong wika pa nito na inayos ang mga table.“Anong oras na kayo nakauwi kagabi?”

Pinagpatuloy ko ang pag-aayos ng tablecloth para sa presidential seat.“Mga 12:00 am na din dahil kinailangan pa namin tulungan sina ate Rica na ayusin ang mga plato.”

“Trabaho naman ng dishwasher iyon ah?”kontra nito na lumipat naman sa kabilang table.“Sasabihin ko talaga kay Boss dahil hindi niya inaayos ang trabaho nila.”

Naupo ako para mag-tupi pa ng table cloth na ilalagay sa ibang table.“Okay lang huwag mo na sabihin,hindi malaking issue iyon ang maganda sabihin mo sa head nila.”

“Jerome tapos ka na ba diyan tulugan mo naman ako sa tent sa labas?”pakiusap ni Bryan na mukhang nahihirapan din iyon.

Itinigil naman nito ang ginagawa bago sinundan si Bryan,matapos nang nangyari ay mas lalo kong naintindihan ang sinasabi nitong jungle.

“Kumain na kaya siya?”tanong ko sa sarili bago tinapos ang mga tablecloth.

Biglang nag-ingay ang cellphone dahilan kaya kinuha ko iyon sa bulsa, napangiti ako ng makitang siya ang nasa ID caller nuon.

Napangiti kaagad kong sinagot iyon.“Kumain ka na?”

“Kanina pa ikaw?Kakatapos lang ng klase ko, kumusta ang trabaho mo?”tanong pa niya.

Inilagay ko ang mga tablecloth sa mesa.“Maayos naman ako dito ikaw ang inaalala ko baka hindi ka kumakain?Kaya ginawan na kita ng lunch mo.”

“Parang ayoko ko na ngang kainin ang ginawa mo dahil sobrang ganda ng design mo.”natatawang komento pa niya na lalong ikinangiti ko pa.“Turuan mo naman ako minsan gumawa nuon.”

I shrugged.“It's my recipe I don't share it that's my way to say give your best everyday.How's your class?

“Okay naman, I got the perfect score in my examination.”

Inaasahan ko na din iyon pero iba pa rin kapag sa kaniya mo mismo nadinig ang bagay na iyon,I know she study for this examination. I always asked her if her parents do something harm to her... I'm scared if they take Julyza from me.

I cheered her up.“Good job!I know you can do it because your anchor is here.”

“Yes you are my anchor. But I need to hang up now to go the laboratory room.”she farewell said to me.

I nod.“Okay call or message me if you get home or anywhere. Ask Carlo for my dormitory key of you want to stayed there.”

“I understand. I love you.”

My heart melted.“I love you too. Take care.”

Lihim akong napangiti ng sabihin niya ang salitang iyon ang sarap sa pakiramdam ng sabihin niya iyon parang nabuhayan ako kaagad,iilang araw pa lang na magkalayo kami namimiss ko na kaagad ito. Pinagpatuloy ko na lang ang ginagawa habang hindi inialis ang ngiti na iyon.