My Everyday is full of you

Wakas

Wakas

18th birthday

"Bata ayusin mo naman ang dress mo nakikita ang undies mo!"

Natigilan ako sa paglalaro ng tea party ng mapatingin sa batang lalaking nagbabasa lang ng libro sa bench,mukhang sa akin siya nakatingin kaya mabilis na tumayo ako at nilapitan ito.

Naiinis na nagmartsa ako papalapit sa kaniya at sinampal ito."Bakit kailangan mo pang isigaw ang bagay na iyon, common sense it's embarrassing to shout about someone private things."

"I'm not referring to anyone here,I'm just referring to you."He said then closed the book that he is reading about.

Napamulagta ako."Ako?"

"Oo?Ikaw ang sinasabi ko nakikita na ang undies kapag nag-iindian seat ka."pagpapaliwanag pa nito na kalmado pa din ang pananalita."Huwag kang mag-susuot niyan kung hindi mo kayang protektahan ang sarili mo."

We are just kids it's normal to a girl like me to wore dress anywhere I go,I must go prettier and charming.

I glare at him and pointed my index finger."But you don't need to shout young man!Puwede mo naman akong lapitan para sabihin iyan."

I drop off my sight to his book,he is reading bible in here?He is members of religious group?

"I'm sorry young lady,but how old are you?"he asked with filled of seriously tone of his voice.

Tinaaas ko ito ng kilay."Seven,how about you?"

"I'm twelve years so you must respect me then because,I'm older than you."he replied then get his book beside of him.

When he spoke his two dimple so up in his cheek,this boy is charming yet but I don't like his attitude towards to me.

"Bakit ko naman irerespeto ang nambastos sa akin?Ipapakulong kita dahil sa ginawa mo?"pagbabanta ko pa ba sa kaniya ngunit hindi niya ako pinansin at itinuon ang paningin sa libro.

Tinapunan nito ako ng tingin ng humalukipkip ako."Ano naman ang ikakaso mo sa akin? Tinulungan ka na nga tapos ganito pa ang igaganti mo sa akin. Kakaiba ka."

Napaisip ako ano ba puwedeng maging kaso sa kagaya ng lalaking ito,hindi talaga siya magpapatalo sa akin.

"Maniac ka!Saka wala kang respeto sa mga babae."

"Ako?Baka ikaw iyon?Maka-alis na nga wala ka sigurong kalaro kaya kung ano-ano ang sinasabi mo."

"Hindi ah. Umalik ka pakialam ko naman sa iyo."pagmamalaki ko pa hindi naman siya kawalan.

Iniligpit nito kaagad ang gamit saka nagmamadaling nagmartsa paalis,sinundan ko ito ng tingin nakita ko na sinalubong nito ang magulang niya.

Mukhang ang saya-saya nito sa piling ng magulang niya.Nakakaingit na may magulang siya na kagaya ng batang iyon.Parang may kumurot sa puso ko ng makita iyon.Ang sasaya ng ibang pamilya na naglalaro kasama ang mahal nila sa buhay samantalang ako puro kasambahay ang kasama ko dito.

"Julyza nandito ka lang pala akala kung saan ka na nagpunta."

Napalingon ako kay Yaya habang hawak ang barbie doll ko,mukhang nawalan na din ako ng ganang maglaro pero bumababa ang tingin ko bench.

"Yaya puwedeng paki-ayos po ang mga laruan ko?"

Tumango siya."Sige wala ka na bang ganang maglaro?"

"Wala po pakitapon niyo na po iyan, ayokong makita ang mga iyan."

"Bakit naman Julyza mga limited edition ang mga iyan?"