My Everyday is full of you

Kabanata 17

Kabanata 17

Nightmare

“We're sorry.We sneakily ate this desert last night. And this is all that's left.”

Nahihiyang napangiti ako sabay itinuro ang natira biko mula kagabi nakangiti lang si Father Louis at Mother Livia kina-umagahan ng nagising kami ng makita ko ang natira sa biko.

“Don't worry about it.”nakangiting sabi ni Father Louis sa amin.

Ang dami-dami kasi ng kinain niya kagabihindi ko alam kung nakailang balik ako sa kusina para kuhanan lang siya nuon.

“Masarap po kasi ang pagkain na iyon.What is it called?”dagdag pa niya binalingan ko ito na nakangiti lang sa magulang ko.

She chuckled softly.“That biko, it's a favorite dessert among old people.”

“But you two don't look that old.”biro pa niya sabay bahagyang tumawa.

Hindi ko maitago ang matuwang tanggap siya ng kinikilala kong pamilya, parang ayokong matapos o umalis sa ganitong pagkakataon na makita siyang masaya.

“Mother Livia likes to cook this biko to think her mother's cooking.”suhestiyon pa ni Father Louis sa amin.

Mother Livia sighed.“So this is our regular dessert we always have at home.”

“Wow. Pasensiya na po kayo ngayon ko lang po kasi nakain ang ganitong pagkain.”naiilang na pag-amin niya.

Umiling naman ang magulang ko sinimulan na namin kumain ng almusal ngayon din ang araw ng pag-alis namin dito.

“Mag-almusal muna kayo bago kayo umalis.”suhestiyon pa ni Father Louis.

Nilagyan ko ng kanin ang pinggan niya bago nagsimulang mag-almusal sinamantala ko na rin ito para makasamang sina Father Louis at Mother Livia.

“Where is your family?”biglang sabi niya.“Don't you want to go back to your family back at all?”

Bigla kong nabitawan ang pagkakahawak ko sa kubyertos ng tanungin niya ang tungkol sa tunay na magulang ko, napatingin ako kay Father Louis at Mother Livia na natigilan din habang nakatingin sa akin.

Humugot ako ng malalim na paghinga bago itinagilid ang mukha ko sa kaniya.“Go pack your stuff when you are finished. Your chauffeur is coming.”

“What? What's the rush? It's still early.”pagdadahilan pa niya sa akin.

Walang emosyon na sinalubong ang tingin niya.“You still have the paper to finish. ”

“My paper? Isn't it done already.”she replied kindly.

Napakurap-kurap ako rito.“If you submit only what you have done,I'm sure your professor won't be satisfied.”

Tumayo na ako saka nagmano kina-Father Louis and Mother Livia na kinakailangan na namin ayusin ang mga gamit para makauwi kami.

Hinawakan ko ang parehas na balikat niya at hinila siya patayo sa kinauupuan.“Come on.Get up. We have to go.”

“I don't want to leave yet.”reklamo pa niya sa nababagot na pananalita.

Mas pipiliin ko na lang na huwag nang sabihin ang tungkol sa pamilya ko, natatakot ako na baka mag-bago ang tingin niya sa akin kapag nalaman niya ang totoo sa akin.

“Now...”Utos ko pa bago tuluyang siyang umalis sa kinauupuan niya.

Iginaya ko na siya papunta sa kuwarto para ayusin ang mga gamit niya bago ako pumunta sa simbahan para mag-dasal.