My Everyday is full of you

Kabanata 3

Kabanata 3

Injury

“Mateo partner tayo sa trip ng school?”

Isinarado ko ang librong hawak bago walang emosyon na tumingin sa nagsalita sa akin. Why people asking if there know the answer in the first place? I am not belittle them or blame that because they have a right asks.

I glare at her. “No,unless you can give me a rarest thing in this world?”

Everyone’s eyes drifted to me while looking at them so seriously sabay tingin sa something. I scanned there faces then smirk it’s seems more complex topic to them.

“Kaya niyo bang ibigay?” I asked with a smirked.

“Siguraduhin mo lang na talagang nag-iisa iyon.”

She gave me pity smiled. “Hindi.”

“Out of my way.”

Ang bagay na iyon ang pinaka-ayokong gawin, but it seems that I need to do this to ignore all the people around me.

“Si Mateo!”

Ginagawa ko ito dahil kailangan, hindi dahil sa may nag-utos na gawin kundi parang nakakasakal na laging manahimik sa bagay na gusto mong gawin.

“Ikaw ang pag-asa ng sarili mo Mateo.”tapik ni Father sa balikat ko.

Bumuntong hininga ako.“Alam ko po Father, God is always by my side.”

“Ikaw na dapat ang sumunod sa akin.”pabirong sabi nito.

I grew up in the orphanage when I was fifteen years without anything, no luxurious cars, company, big house, branded perfume at lastly no family.

Every people I’ve met they easily faded when they found the person they comportable with.

“Hindi po sa ayokong tanggihan ang pagiging isang father ng parokyang ito father Louis, pag-isipan ko muna po siguro.”

Gumuhit ang ngiti sa labi nito.“Ilang taon ka na din naglilingkod sa parokyang ito,madami na din pari ang nakasama mo. Kung ano man landas ang tahakin mo nandiyan ang panginoon para sa iyo.”

“Sa totoo po humihingi po ako ng gabay sa kaniya,ayokong maging unfair sa gusto ko gawin.”

“Halos dito ka na lumaki Mateo mula nuon o may babaeng gumugulo sa isipan mo.”

Sandaling naparalyze ang katawan ko ng sabihin nito ang bagay na iyon, natigilan ako sabay nag-iwas ng tingin kay father Louis.

Tinapik nito ang balikat ko.“Mukhang meron nga nadinig ko na din iyan kay Selva bagay-bagay naman kayo ni Abbygail a—”

“Hindi ko po siya gusto Father,parang kapatid ko na si Abbygail alam kong hindi niya ako magugustuhan dahil hindi naman ako mayaman.”dugtong ko.

Kababata ko si Abbygail nasa prex youth group dito sa simbahan nakasama ko ito minsan sa isang feeding program for the homeless child. Mabait ito, matalino din,mayumi ang mukha,a good singer,wala itong hindi nakakasundo sa lahat ng tao.

Mahinang tumawa ito.“Saka kung sakaling siya ang mapili mo okay lang, basta huwag mong kakalimutan ang itinuro ko sa iyo.”

“Yes Father, kaibigan ko lang po siya gusto ko muna pong magtapos ng pag-aaral bago magkipagrelayon,kahit ang natapos ko lamang ay maipagmamamalaki ako ng pamilya ng magugustuhan ko.”sabi ko pa bago kinuha ang holy bible bago nagpaalam dito.

This my family,lumaki ako na puro pangaral ng pari at Madre ang nag-aalaga sa mula nuong napunta ako dito. I was sacristan in this church being a sacristan principal of the aspiring sacristan,my life revolve in God serving God is my way to say thank you for giving my life everyday.