Küçük Bey

-10.Bölüm-

Multide Aras

Arkadaşlar lütfen şarkı ile okuyun ve torumlarınızı iletin.

----------Kuzey---------
Gece'yi buz gibi suya sokmuştum.Mira şu anda onu giydiriyordu.Elimdeki ilaçlarla onun odasına gittim.Elimdeki ilaçları ağzına tıktım ve yutmasını sağladım.Ateşi düşmüştü.Ben de Mira'yı odadan yolladım.O sırada Gece'nin nefes alışverişlerinin düzensizliğini fark ettim.Nefesi kesiliyordu.Bu kızın astımımı vardı!?Hemen çekmecelerini karıştırmaya başladım ve astım ilacı buldum.Açmaya çalışıyordum.Aynı zamanda Gece'yi sakinleştirmeye ve kendine getirmeye:
-Sakin ol prenses bak ilacın burda.Şimdi rahatlayacaksın...
Derken gözlerinin kapandığını fark ettim.Kendinde değildi.İlacı açmayı başardım ve hemen ağzına sokup bastırmaya başladım.Nefes alışverişi hala düzensizdi ama kendine geliyordu.Yani en azından gözleri açılmıştı.Ona bir şey olucak diye çok korkmuştum.Nedenini bilmiyorum ama endişelenmiştim.Aşık mı oldun? Diyeceksiniz ama hayır.Çünkü ben AŞK'a inanmazdım.İlacı hala ağzında tutuyordum ve nefes alışverişi normale dönmüştü.İlacı ağzından aldım ve çekmeceye geri koydum.Gece'nin yanına gidip uzandım ve nefes alışverişi dinledim.Bana yorgun gözlerle bakıyordu.İyice dibine sokuldum ve gözlerinin içine bakarak fısıldadım"Dünkü olay için üzgünüm.Merak etme gazetelere haber vereceğim ve yarın gazetede gerçekler yazıcak"dedim.Gece'nin gözlerinin dolduğunu görüyordum.Sakince yataktan kalktım ve ateşini ölçüm.Ateşi normale inmişti.Odasından çıkarak alt kata indim ve prensesimi mutfakta gördüm.Araksından yaklaştım ve kucağım aldım.Yanağından öptüm ve o sırada kapı çaldı.Gidip kapıyı açtım.Bizim çete gelmişti.Hemen içeri aldım."Aras nerede?"dedim."Arabayı park ediyor"dedi Kerem ve ardından "Mira yok mu?"dedi."Miraaa"diye birazcık bağırdım(!).Mira merdivenlerden indi ve yanımıza geldi.Herkesle selamlaştıktan sonra salona geçtik."Eee Gece nerede?"dedi Melis."O biraz hasta yatıyor"dedi Mira."Peki Yağmur Hanım nerede?"deddi Rüzgar."Biraz dolaşıcaktı.Gelir şimdi"dedim.Biraz muhabbet ettik ve 20 dakika sonra Aras geldi.Sinirliydi.O yüzden hiç bir şey sormadık.
------Aras--------
Herkesi arabadan indirdim ve arabayı park etmeye otoparka götürdüm.Arabadan indim ve karşıma güzel bir kız çıktı.Karşımda dikildi ve bir bana bir arabaya baktı:
-Sen kimsin ve neden burdasın?
-Arkadaşımı görmeye geldim.Ve sanane.
-Bir kimse bana SA-NA-NE diyem...
-Ama ben dedim SA-NA-NE.
-Ya sen kimsin ki.
Dedi ve üstüme atladı.Kızı üstümden indirince hemen gittim.Kuzeylere varmıştım.İçeri sinirle girdim.Çünkü o kız sinirlerimi bozmuştu.

-------Kuzey-------
Aras karşıma geçip oturdu ve o sırada kapı açıldı."Ben geldim" diye bir ses geldi."Yağmur gel bizimkiler burada.Hem seni biriyle tanıştıracağım."dedim ve Yağmur'un ayak sesleri geldi.Salona geldi ve büyük bir coşkuyla karşılandı.Herkese sarıldı.Daha sonra onu kolumun altına aldım."Şimdi seni biriyle tanıştıracağım.Kendisi yeni değil ama sen İstanbul'a geldiğinde genelde kendisi tatilde olur"Dedim ve Yağmur'u Aras'ın yanına götürdüm.Yağmur Aras'ı görünce yüzü asıldı.Aras'ın da sinirleri tepesine çıkmıştı.İstemeyerekte olsa ikiside tokalaştı ve "Ben Yağmur"dedi.Aras kendini tanıtmakta tereddüt etsede "Ben de Aras.Tanıştığıma çok MEMNUN OLDUM"dedi memnun oldumun üstüne bastırarak.Anladığım kadarıyla Aras ile Yağmur daha önce tanışmışlardı ve belli ki körü bir tanışma olmuştu.Daha sonra bunu Yağmur'a soracaktım."Gece nerede?Dedi Yağmur."Hasta yatıyor"diye atladı Mira."Ben bir yukarı çıkayım.Gece'ye bakayım"dedim.Herkes tamam anlamında kafa salladı.Merdivenlerden ağır adımlarla çıkmaya başladım.Bu kızı neden bu kadar merak ediyordum.Acaba acıyor muydum?Yoksa onu çaresiz gördüğüm için mi?Bunları düşünürken Gece'nin odasının kapısına gelmiştim.Kapıyı yavaşça açtım.İçeri göz gezdirdim ve Gece yoktu.Bu kız neredeydi.O sırada telefonum çaldı.Arayan SEVGİLİM Çağla:
-Ne var Çağla!?
-Ne bağırıyorsun.Bu akşam bir şey yapar mıyız diyecektim?
-Yapmayız.İşim var.
-Ne işiymiş o.Bu arada dünkü rezaletten dolayı magazinin bizi çekmesi lazım.
-Sonra konuşalım Çağla.By by.
Deyip onun konuşmasına fırsat vermeden telefonu kapattım.Bu kız sinirlerimi zorluyordu.Saate baktım ve saatin akşam 7'ye geldiğini gördüm.Zaman çok hızlı geçmişti.Acaba Gece neredeydi?Peri biliyordur diye onun odasına girdim.Gece onunla yerde oturmuş barbi bebeklerle oynuyorlarsı.Peri'yi ilk kez evde bu kadar huzurlu görüyordum.Peri beni görünce yüzünde güzel masum bir gülümseme ile yanıma gelip boynuma atladı.Çok mutluydu... Gece sayesinde.Peri yanağıma kocaman sulu bir öpücük bıraktı.Gece'nin o mavi gözlerini görünce yeniden sinirlenmişt.Hastayken nasıl ayağa kalkmıştı.Ya ona bir şey olsay- ne diyorum ben.Sinirimi Peri'nin yanında belli edemezdim.Gece'ye dışarı gelir misin bakışı attım.Bakışlarda çok başarılı değilimdir.Ama Gece anladı ve"Pericim benim biraz işlerim var yemekte görüşürüz"dedi.Peri anlayışlı biçimde kafasını salladı.Gece ile dışarı çıktık.Gece bana gülümsüyordu ve gözleri gülüyordu.Ben nasıl kıyacaktım ona.Ne diyorum ya.Bu aralar iyice delirdim.Gece hala o mavi gözlerini bana dikmiş bakıyordu:
-Neden odandan çıktın!?
-Çok sıkılmı-
-Bana bahane anlatma bu evdeysen benim kurallarıma alışıcaksın.
-Ben de insanım ve sen benim hiç bir şeyim değilsin!
-Ha öyle mi Küçük Hanım.İki gün önce acınacak durumdaydın.Eğer sana acımamış olmasaydık...
Derken yüzüme gelen darbeyle şoka uğrdım.Ona baktığımda gözlerinden yaş geliyordu.Koşarak odasına gitti ve kapıyı kitledi.Ben de aşağı indim ve bizim çocukların gitmiş olduğunu gördüm."Mira ben gidiyorum.Yemeğe gelmem söylersin."dedim ve tam çıkarken annem geldi.Ona yemeğe gelmeyeceğimi söyledim ve biricik arabama gittim.Arabayı hemen Gece ile tanıştığımız parka geldim.Yürümeye başladım biraz ağır konuşmuştum.Onun o ağlayan,üzülen gözlerini unutamıyordum.Geçen gün bizim ailensin dediğim kıza bugün tam bir yetim gibi davranıyordum.