Küçük Bey

-16.Bölüm-

Multide Yağmur ve Aras

-----Gece-----
Yemeklerimizi yiyorduk.Sohbet ediyorlardı.Ben ise mağazada olanları düşünüyordum.Ben kimseye ait değildim.Hem Kuzey'de kimdi bana sahip çıkıyordu.Ben dahil herkes yemeğini bitirmişti.Hızlıca arabalara gittik.Ben,Kuzey,Peri,Rüzgar ve Melis bir arabada.Diğer arabada Mira,Kerem,Yağmur ve Aras vardı.Yola çıktık.Peri uyuya kalmıştı.Eve vardık.Mira,Yağmur ve Kuzey poşetleri taşırken ben Peri'yi taşıdım.Ağır adımlarla Peri'yi odasına götürdüm ve yatırdım.Onun poşetlerinide yanına bıraktık.Odama gittim ve kendimi yatağa attım.Baş ucumdaki komidinin üstünde bir poşet vardı.Hemen açtım ve içinden...Aman Tanrım?!İphone 6 plus çıktı.Bu nereden çıkmıştı?Arkamı döndüm ve kapıma yaslanmış sırıtan bir Kuzey ile karşılaştım.Bir ona bir telefona baktım.Yanıma yaklaştı ve küçük masum bir çocuk gibi:
-Beğendin mi?
-Şey evet ama ben bunu kabul edemem.
-Sen bu aileden olduğuna göre kabul etmek zorundasın.Hem Mira'nın telefonunu da ben almıştım.
-Çok teşekkür ederim
Dedim ve boynuna atladım.Sevinçten ne yaptığımı fark etmemiştim ama fark eder etmez sarılmayı bıraktım.Vücudumda ki tüm kanın yüzüme toplandığını hissedebiliyordum.Ne saçmalıyorum ya.Kuzey söylemese farkına varmayacaktım.Sadece yüzüne bakıyordum.Sanki benimle inatlaşıyordu.Ne kadar uzak kalmaya çalışsamda o kadar yakınlaşıyordum.Ben onun gözünde sadece ailesinin evlatlık edindiği ve bakıcılık yapan bir kızdım.Bu düşüncelere dalıp gitmişken aşağıdan gelen Zehra Sultan'ın sesi ile kendime geldim"Hastahaneden arıyorlar."dedi.Herkes odalarından koşarak merdivenlerden inmeye başladı.Peri bile.Biz aşağı indiğimizde Faruk abi telefonu çoktan eline almış ve konuşuyordu.Ta ki bir kaç saniyeye kadar.Sadece dinledi,dinledi ve dinledi.Gözleri dolmuştu"Ben hemen geliyorum"dedi.Telefonu kapatıp kapıya yöneldi.Mira ve Yağmur durmadan soru soruyorlardı.Ben Peri'yi kucağıma almış sadece izliyordum.Faruk abi ise hiç bir şeyi takmıyordu.Eli kapının kulpuna gitti ve tam açıcakken Kuzey önüne geçti ve yakasına yapıştı:
-Ne olduğunu söylemeden gidemezsin!
-Bir şey olmadı şimdi bırak!
-O bizim annemiz ve her şeyi bilmeye hakkımız var!
-Madem bu kadar bilmek istiyorsun annenizin durumu kötüleşmiş.Yoğun bakımdaymış.
Dedi.Mira'nın gözleri dolmuştu.Sadece bakıyordu.Ne ağlıyordu ne bağırıyordu... Sadece bakıyordu."Siz gidin.Peri'ye ben bakarım"dedi Yağmur ve Peri'yi kucağımdan alıp yukarı çıktılar.Hep birlikte arabaya doluştuk.Ben arkada Mira ile ilgilenirken Faruk abi arabayı sürüyordu.Arabanın ani freni ile geldiğimizi anladım.Hızlıca arabadan indik ve yoğun bakımın olduğu kata geldik.

-------Kuzey------
Eve gelmiştik.Poşetlerle koşarak yukarı çıktım.Gece'nin odasına daldım ve poşetten aldığım telefonu açtım.İçine sim kartını ve bizim numaralarımızı ekledim.Koşarak odadan çıktım ve diğer poşetleri bıraktım.Kapımın ucundan bakıyordum.Gece'nin odasına girdiğini gördüm.Arkasından bende ağır adımlarla gittim.Kapıdan onu izlemeye başladım.Telefonu açtığında belli ki çok mutlu olmuştu.Bir bana bakıyordu bir telefona.Yanına usulca yanaştım.Mutluluktan boynuma atlamıştı.Ama şimdi hastahane yolundayız.Gece ile Mira arkada oturuyorlar.Sessiz sessiz ağlıyorlar.Ben ise annemin zümrüt yeşili gözlerini düşünüyordum.O gözler giderse benim hayatımda biter.Annem benim herşeyim.Arabanın ani freni ile arabadan atladım.Yoğun bakımın olduğu kata geldik.

------Rüzgar-----
Kuzeyleri bıraktıktan sonra hep birlikte benim eve geçtik.Aras ilk arabasını bırakmış,öyle gelmişti.Benim ise aklımda hala bir konu vardı.Melis... Mağazada erkeklerin ona bakışlarını görmüştüm.Ben kendime bile bakamıyorken o güzelliğe nasıl sahip çıkıcaktım.Aras ve Kerem ikili koltukta Pes2015 oynuyorlardı.Ben de yanlarında ki L koltuğa uzandım.Ailem genelde yemeklerde ya da seyahatlerde olurdu.O yüzden evi rahat kullanırdım.Gözlerimi kapattım.Üstüme bir ağırlık çöktü ve bana sarılarak o da uzandı.Mis gibi çikolata kokusu geliyordu.Bu Melis'in kokusuydu.
~~~~~
Gözlerimi yavaşça açtım.Hala uyuyan Melis'e baktım.Daha sonra yandaki koltukta uyuya kalan çocuklara baktım.Saatime baktığımda uyuyalı yarım saat olduğunu anladım.Yavaşça kalktım ve kalktığım gibi telefonum çaldı.Herkes sese uyanmıştı.Telefonun ekranına baktım.Arayan Yağmur'du.Bana meraklı gözlerle bakan evdekilere arayanın Yağmur olduğunu söyledim.Aras ayaklandı ve telefonu açmamı söyledi.Ben de hemen açtım:
-İvit fıstık?
-Hemen gelip beni ve Peri'yi almanız gerekiyor.
-Ne oldu,senin sesin neden böyle çıkıyor?
-Rüzgar lütfen hızlı olun.Yengemin durumu kötüleşmiş bizi evde bıraktılar.
-Tamam hemen geliyoruz
Dedim ve olayları anlattım.Hızlıca benim arabama bindik.Ben sürücü koltuğuna,Meli ile Aras ise arka koltuğa oturdular.Hızlıca Kuzeylere gittik.Peri ile Yağmur dışarıda bekliyordu.Yağmur kucağında Peri ile Melis'in yanına bindiler.Hastahaneye vardık ve Yeşim ablanın olduğu yoğun bakım katına çıktık.