Küçük Bey

-47.Bölüm-

Merhaba, ben geri döndüm, Küçük Bey geri döndü ama daha mantıklı ve daha olgun bir şekilde.Oldukça fazla mantık hatası olan bu hikayeyi toparlamaya çalışacağım ve elimden geldiğince anlatımı daha kaliteli bir hale getireceğim.Orta okulda yazmaya başladığım Küçük Bey'i üniversitede bitireceğim.Bu kadar beklettiğini için özür dilerim ama buna gerçekten ihtiyacım vardı, kafamı toplamak ve büyümek için.

Aşağıda küçücük bir duyuru bırakıyorum 👇

8 bölüm sonra yani 55. bölümde KÜÇÜK BEY final yapıyor ve hepimizle vedalaşıyor.Onun için bölümleri çok dikkatli ve hak ettiğiniz gibi uzun yazmaya çalışacağım.
------------

"Gece, artık kalkasan ha? Senin yüzünden işe geç kalacağım."

Yatakta bir kere daha döndüm ve tek gözümü açarak karşımdaki manzaraya baktım.Abim kravatını bağlamaya çalışırken Aslı abla bir koluyla Sarp'ı tutuyor diğer koluyla Mocha'yı sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Tamam.Uyandım, artık çıkabilirsiniz."

Abim inanmadığını belli eden bir ses çıkarttıktan sonra umursamadan odadan çıktı.Aslı ablada arkasından ufaklıklarla çıkarken odada yalnız kalmayı başarmıştım.Tüm gece Kuzey'le mesajlaşmış ve uykumu alamamıştım.Hal böyle olunca kahvaltıyı kaçırmış ve abimi delirtmeyi başarmıştım.Eğer 15 dakika içinde hazır olmazsam abimin beni bırakıp gideceğine emindim.

Okul formamı hızlıca giyerken bir yandan da çantamı toparlıyordum.Her şeyin tam olduğuna emin olduktan sonra ayakkabılarımı da giyindim ve aynanın karşısına geçtim.Saçımı elimle biraz taradıktan sonra artık tamamen hazırdım.Montumu giyindim, çantamı omuzuma taktım ve koşarak merdivenlerden inmeye başladım.Peşimden havlayarak gelen Latte'yi umursamadan kapıya gittiğimde abim dudağını ısırarak bana bakıyordu.Onun arkasında Sarp ile duran Aslı ablaysa beni görünce kıkırdamaya başladı.Sabrımın sınırlarına gelmiştim artık.

"Biri bana da neyin komik olduğunu söyleyebilir mi?"

"Gece, kardeşimsin biliyorum ama sen bu şaşkınlıkla nasıl benim kardeşimsin?"

"Abi, söylersen ne olduğunu ben de anlayacağım."

"Kızım hiç mi rahatsızlık duymadın?"

"Neyden?"

"Ayakkabılarını ters giymişsin."

Benim bakışlarım ayaklarıma yönelirken Aslı abla ve abim kahkahalara atmaya başlamıştı.Ayakkabılarımı düzeltirken utançtan yanıyordum.

"Umarım bu dalgınlık ve uykusuzluk tüm gece Kuzey'le mesajlaştığın için değildir küçük hanım."

Abimin iğneleyici sesi kulaklarımı doldururken daha çok utanmıştım.Çantamı tek omuzuma takarak hızlıca evden çıktım ve arabaya gittim.Abimin gelip kapıyı açmasını beklerken telefonuma bildirim sesi geldi.

Gönderen:Küçük Bey❤❤

Şu an sıramızda sensiz oturuyorum.Umarım hemen gelirsin.Seni çok özledim.Bu arada günaydın.

Yüzümde küçük bir gülümseme ile ne cevap yazacağımı düşünmeye başladım.Acaba cevap vermesemiydim?Sonuçta bende onu çok özlemiştim ve yazmaya başlarsam bitiremeyeceğime emindim.Bunca düşünceden sonra ellerim klavyede gezinmeyi bırakamış ve duygularımı kısaca mesaja dökmüştü.

Gönderilen:Küçük Bey❤❤

Günaydın.Bende seni çok özledim.Seni seviyorum.