-44.Bölüm- (Sezon Finali)

23K 1.1K 173
                                    

mirayliyev15 ile röportaj yaptım.Okursanız sevinirim.

OdunDinazor  Wp grubu kuruyor.İsteyen onunla iletişime geçsin.

Son bölüm ithafımı gizemlikizlar_  sana yapıyorum.💫

-----------------------






Yüzümde ki ıslaklıktan dolayı gözlerimi yavaşça açtım.Kocaman gözleriyle Latte yüzümü yalamaya devam ediyordu.Elimle,kendimden uzaklaştırırken günaydın demek için Kuzey'e döndüm.Yan tarafımda ki boşluğu fark edince hızla yerimden kalktım.

Dün gecenin rüya olmadığına emindim.Ya da değildim,bilmiyorum.Koşar adımlarla banyoya gittim ve yüzüme soğuk su çarptım.Soğuk su bu olanların hiç birinin rüya olmadığını kanıtlarken kafamda ki tek soru 'Kuzey Nerde?' oldu.

Üstümü bir çırpıda değiştirirken gözüm saate kaydı,9.25.Latte'nin peşimden gelmesini umursamadan merdivenlerden inerken aşağıdan gelen kahkaha sesleri dikkatimi çekti.Yemek masası görüş alnıma girerken ilk gördüğüm şey Kuzey'in gözleri oldu.

"Günaydın" dedim şaşkınlığımı gizlemeye çalışan bir tonla.Aslı abla ve abim bir şeyler söylerken tek düşünebildiğim Kuzey'in kahvaltıda ne işi olduğuydu.

"Kuzey'de sabah geldi seni almaya.Daha uyanmamıştın bizde kahvaltıya davet ettik"

Abim düşüncelerimi okumuş gibi cevap verirken Kuzey pis pis sırıtıyordu.Yanaklarım ısınmaya başladıkça kimse fark etmesin diye Sarp'ın ve Kuzey'in arasına oturdum.Kimseyle göz teması kurmamamaya gayret göstererek kahvaltıma başladığımda Kuzey ve abimler koyu bir sohbete dalmıştı.Bunu fırsat bilerekten yavaşça kahvaltıma devam ettim.

Tabağımda ki son lokmayı ağzıma attıktan sonra hala muhabbet eden ve beni takmayan insanlara döndüm.

"Ben çantamı alıp geliyorum.İstersen sen de arabaya git"

"Yok ya beklerim ben"

Omuzlarımı silktim ve Latte'nin peşimden gelmesini umursamadan koşarak çantamı almaya yukarı çıktım.

Çantamı sırtıma taktığım gibi aynı hızda aşağı indim.Kapının önünde beni bekleyen Kuzey'in kolundan çekiştirerek kimsenin bir şey demesine izin vermeden dışarı çıktık.Eğer orda beş saniye daha fazla kalsaydım kafayı yiyeceğime emindim.Çünkü konuştukları konularının Kuzey'in ilgisini çekiyor olması benim için çok büyük tehlike barındırıyordu.Büyük ihtimalle benimle ilgiliydi ve rezil olmayı daha çok göze alamıyordum.

Ön koltuğa kurulurken aklımda ki tek şey Kuzey ile dün akşam yaşadıklarımızın rüya olmasıydı.Eğer gerçekse uyandığımda yanımda yatıyor olurdu,kahvaltıya gelen biri gibi kapıdan giremezdi.

"Ne düşünüyorsun"

"Hiçbir şey"

"Seni tanıyorsam şu anda akşam olanlardan sonra kahvaltıda nasıl belirdiğimi düşünüyorsun.Yanlış mıyım?"

"Madem ne düşündüğümü biliyorsun o zaman açıklamaya ne dersin"

"Maalesef meslek sırrı"

"Beni azıcık seviyorsan anlatırsın,lütfen"

"Ben seni çok seviyorum"

Kuzey'in söylediği sözle tepki veremediğimde bu fark etmiş olucak ki ortamın havasını dağıtmak için bana söz bırakmadan konuşmaya başladı.

Küçük Bey Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin