The Next Step

26

Emily

Sütüdyoya baktım.Benim burada bir çok anım ve hatıralarım var.Burayı nasıl bırakıcağımı hiç bilmiyorum.Bu düşüncelerimden stephin telefonu ayırdı.Bir dk deyip telefonu açtı ve konuşmaya başladı.

"Efendim anne.Tamam.Şimdi mi?Geliyorum.Görüşürüz."Sonra bana dönerek:

"Benim gitmem lazım sen geliyor musun?"

"Hayır ben birazdaha burada duracağım."

"İstersen kalabilirim"

"Gerek yok sen git bende birazdan eve giderim zaten"

"Tamam o zaman sonra görüşürüz"

"Görüşürüz"dedim ve steph çantasını alıp gitti.

Hunter

Steph ayaklanmaya başladı bende olduğum yere iyice sindim.Beni görmesini istemiyorum.Yanlış anlayabilir.Steph gidince emilyi görebileceğim bir yere geldim.Biraz daha yaklaştım müzik açmış dans ediyordu.Hüzünlü bir müzikti.Dansı bitene kadar onu izledim.Çok güzel dans ediyordu.bizim koroografimizle hiçbir alakası yok aklından kendi başına serbest hareketler yapıyordu.Dansı bitince ağlamaya başladı.Hemen göz yaşını sildi ve fısıldadı ama ben duyuyordum:

"Elveda sonraki adım"daha fazla dayanamadım  ve yanına gittim.

"Hunter senin burada ne işin var"onun sorusunu es geçerek biraz sesimi yükselterek: 

"Sütüdyodan ayrılmak ne oluyor emily"

"Sen bizi mi dinledin"

"Evet şimdi sütüdyodan ayrılmakta ne demek oluyor emily"

"Ayrılıyorum olay bu"

"Herşeyi bırakıp nasıl ayrılabilirsin"

"İşte böyle"dedi ve yanımdan geçip gitti.Hemen kolunu tutup onu  kendime çevirdim.

"Hunter kolumu bırakırmısın"

"Sütüdyodan ayrılamazsın emily.Lütfen."gözlerimin içine bakarak:

"Hunter kolum acıyor bırakır mısın"benimde gözümden bir  damla yaş düştü.Kolunu çok sıkmayarak:

"Seni seviyorum...gidemezsin"

"Ne"

"Emily seni seviyorum.Lütfen gitme"

"Hunter sen ciddimisin"

"Evet ciddiyim hemde çok"

"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum"

Emily

Gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum.Geldiğinden beri duymak istediğim şeyleri söyledi ama keşke bunu daha  önce gitme kararı almadan önce söyleseydi.Ne diyeceğimi bilmiyorum evet demeyi çok istiyorum.Bir yandan da düşünüyorum evet desem ne olucak michelle eldon yine gözümün önünde olucaklar diğer yandan bir erkeğin karşımda ilk defa ağladığını görüyorum.Bir erkek ağlıyorsa kesin o kızı seviyordur.Bu düşüncelerimden hunterin sesiyle kendime geldim:

"Emily bir şey demiyecekmisin"gözlerinin içine baktım ve kalbimden geçenlerle cevabımı verdim:

"Evet"birkez daha deneyebilirdim.Hunter için.Belki bu sefer herşey daha iyi olur.Hunter sayesinde onları unutup kendi ilişkime odaklanabilirim.Deneyeceğim.Bir kez daha.Birden beni döndürmeye başladı.Hiçbirşey demedim.Sadece kahkaha attım oda atttı.Beni yere indirincede sımsıkı sarıldık.Konuşmaya başladı:

"Seni çok seviyorum emily."

"Bende seni seviyorum hunter"gerçektende seviyordum.Hemde çok.Yanağını öpmtüm.Oda benim yanağımı öptü.Beni eve bırakmayı  teklif etti bende kabul ettim.Ellerimizi kenetledik ve yürümeye başladık.

Evime ( onun evi deyil ama öyle dicem ailecek yaşıyorlar ) gelince birkez daha sarıldık.Sonra el sallayıp içeri girdim.