CLUMSILY SEDUCING THE HIDDEN MAFIA HEIR

CHAPTER 3

CHAPTER 3

NAHUGOT ko ang aking baril nang makitang bukas ang pintuan ng madilim kong mansyon. Dahan-dahan akong naglakad nang walang ingay saka walang tunog na kinasa ang aking baril. Itinutok ko iyon sa kusina at mabagal na naglakad patungo roon. Bigla na lamang akong naalerto nang mula roon ay may imahe ang lumabas!

"Move and you'll die!" Malakas at buong boses kong sigaw.

Subalit natauhan ako ng bumukas ang ilaw dahilan upang lumiwanag ang aking mansyon at gulat akong napatitig sa taong iyon.

"Ma-aksyon ka, Naziena. Ako lang 'to." Ngumisi siya sa akin saka sinubo ang hawak na tsokolate.

Umawang ang labi ko at nakaramdam ng inis. "Really? Evie? Anong ginagawa mo rito sa mansyon ko?"

Malakas siyang tumawa at lumapit sa akin. "I was hungry! Naisip kong kumain dito kaysa sa restaurant. Halos puno ng pagkain ang kitchen mo."

Ibinaba ko ang aking baril at nagpakawala ng hininga. Evie is my cousin, my best friend too. Napakamot ako sa aking sintido at pabagsak na naupo sa sofa.

"Tapos na ang klase mo? Kamusta naman ang first day mo bilang Nana? Hahahaha!"

Binato ko siya ng unan. Mabuti nga at natapos na ang klase kanina pa. Nang makapagpahinga na rin ako sa wakas. Isang nakakagulong pangyayari ang unang araw ko sa akademya na 'yon.

"Akala ko ba hindi ka muna uuwi rito? Hindi ba't nag renta ka ng mumurahing apartment para diyan sa kagagahan mo?" Muling pagsasalita ni Evie.

Tinaliman ko siya ng tingin. "I'm frustrated, Ev!"

Tinawanan niya ako. "Why? Dahil ba d'yan sa buhok mong nagmistulang bulbol? Hahaha! I don't get it, Naziena! Why do you have to ruin your hair?"

Napahilamos ako ng mukha. "Para saan pa ang pag disguise ko kung wala rin akong babaguhin sa itsura ko? Anong malay ko kung makilala ako ng Campell na 'yon? Tsk!"

Naupo siya sa tabi ko, kumakain pa rin ng tsokolate. "So what happened to your first day? Kwentuhan mo 'ko."

Napatingin ako sa kawalan at inalala ang nangyari kanina. Buong araw akong hindi natahimik sa klase kanina dahil ang Ryker na 'yon ay nakaupo sa likuran ko. Pinagsisipa niya ang upuan ko at hindi tumitigil sa pang iinis! Wala akong nagawa kundi sabayan siya at tawanan ng husto na siya namang kinaiirita niya sa akin. Naririndi siya sa tawa ko kaya naman pakiramdam ko ay ako ang umuwing panalo sa pang aasar.

Pero.. "Damon Ryker Campbell.. anak siya ni Flencher Campbell."

Narinig ko nang mabilaukan si Evie. "M-May anak 'yung gurang na 'yon?!"

Napalingon ako sa kanya. "Yes! Pero bakit hindi natin alam? We took all the information we get from him but we didn't know that he had a child."

Matagal siyang natigilan at maya-maya'y unti-unting nanlaki ang mga mata. "Oh my gooooosh! Si Duziell---"

"Wala siyang birthmark sa dibdib!"

Natikom niya ang bibig niya at nagsalubong ang mga kilay. "What do you mean?"

"Argh! I ripped the boy's shirt para malaman ko. Pero wala siyang itim na balat gaya ng kay Duziell."

Mas nagsalubong ang mga kilay niya. "Dahil lang do'n? Malay mo wala naman talagang birthmark ang kapatid mo at sira lang talaga 'yang alaala mo?"

"No! Alam kong mayroon si Duziell no'n. He's 1-year-old that time at natatandaan ko 'yon hanggang ngayon."

Umayos siya ng upo at napatingala sa mataas na kisame. "What if? Nabura na 'yung birthmark niyang 'yon since tumatanda na? You can't be sure, Naziena! You have to do the DNA testing!"