ballı süt | bxb.

on ikinci bölüm: fırtınavari.

bir şey söylemem gerek: eski kurgularımda da görmüşsünüzdür belki, ben texting yazarken çok fazla dikkat etmeyi sevmiyorum imla kurallarına çünkü karakterin benliğini oluşturuyor bence; mesajdaki gülme şekli, konuşma şekli ve imla-noktalama kuralları falan. bu kurguda öyle değil ama çünkü eski kurgularımda 'texting'e fazlasıyla yer veriyordum fakat şimdi, telefon artık günümüzün bir parçası olduğu için var. yani otuz yıl önce bu kurguyu yazmış olsam batu'yla efe mektuplaşacaklardı :d her neyse... imla kuralları-noktalama işaretlerinin dikkati texting'de itici geliyorsa, kusura bakmayın... onların yazma şekli bu değil^^

günümüz.

Aradan geçen günler, tümüyle umutsuzluk getirdi... Her gece yatmadan önce, her sabah kalkıp yüzümü yıkamak için aynanın karşısına geçtiğimde, yemek yemeyip sadece tabağımdaki bir lokma bile alınmamış yemeklerle oynadığımda, giysilerimi değiştirirken, serviste Kerim'le beraber otururken, kantinde, boş derslerde, derslerin tümünde aklımdaki tem cümle:

Hatırlaman gerek...

İdi.

Hatırlamam gereken her şeyi, hatırlamak zorundaydım. Bu arada, belirtmem gerekiyor ki, gülün bulunduğu kitabı raflarda aradım ve babamın kitaplığında bulup, odama getirdim. Gül, hâlâ oradaydı... Ve kurumuştu gerçekten...

Hasarsız ve zarif bir şekilde kurumuştu...

Arasında bulunduğu iki sayfa da çok sararmıştı.

Geçmişin izleri olan bu kitabı okuyup okumadığımı dahi bilmemem ne acıydı...

Telefonuma bir mesaj düşmüştü, düşüncelerin arasındayken ben... Heyecandan yoksun bir ifade ve tavırla, telefonumu komodinin üzerinden aldım ve okuduğum kitabı bir kenara bırakıp, parlayan ekrandaki isime baktım: 'batu, kişisinden 1 yeni mesaj.'

Mesaja girdim, kaşlarımı çatarak:

batu: Orada mısın? (17:27)

siz: evet.

batu: Çabuk gördüğüne sevindim. Nasılsın süt?

siz: iyiyim sen?

batu: Hatırladın mı beni?

siz: çabalıyorum...

batu: Ne demek çabalıyorsun? Unutmadığını biliyorum. Yalan söyleme bana.

siz: anlamadım? neden sana yalan söyleyeyim, Batu?

siz: yalan söylemem mi gerekiyordu?

batu: Ne bileyim, Efe... Ben seni üzdüm mü son günlerimizde?

siz: hatırlarsam söylerim, Batu.

batu: Seni en kısa zamanda görmeye geleceğim, Efe.

siz: nasıl?

batu: Nerede yaşıyorsun, aynı apartman mı?

siz: bilmiyorum, eskiden nerede yaşıyorduk ki?

batu: Zühre Sokağında. Çaylık Apartmanı. Hatırlamıyorsun değil mi?

siz: o apartmandayım hâlâ

siz: hatırlamıyorum Batu... uzun bir süre de hatırlayacağımı sanmıyorum.

batu: pekâlâ, en kısa zamanda geleceğim.

siz: gelmesen daha iyi.

siz: benden umut bekleyecek olursan o umudu karşılayamayacağımı bilmen gerekir, Batu. senden bunu istiyorum, lütfen umut etme.

siz: seni hiçbir zaman da hatırlayamayabilirim çünkü.

batu: Gerçeği söylüyorsun değil mi?

siz: elimden geldiğince.

siz: terapistim yavaş yavaş olacağını söyledi.

siz: olacaksa yavaş yavaş olacak.

siz: olmayacaksa da olmayacak işte.

siz: karanlık anılarımla yaşamaya alıştım ben.

siz: bir şey soracağım, Batu.

batu: Sor, süt...

siz: biz, yani sen ve ben.

siz: iyi miydik?

batu: Evet, çok iyiydik hem de.

siz: seni sever miydim?

batu yazıyor...

batu çevrimiçi.

batu yazıyor...

batu: Çok (16:35)

siz: sen?

batu: Çok.

siz: seninle kaç yıl beraber geçirdik biz, Batu?

batu: "Bana, bal de süt... Sen, bir melek kadar saf ve masum, bembeyaz... Bense hayatın tadıyım."

batu: Sana böyle dediğimden beri arkadaşız.

batu: Yani beş yıl.

siz: buradan mı geliyor bal ve süt?

batu: Evet, küçükken çok severdik birbirimize böyle demeyi. Ayrıştırıcı bir özellik olduğu için zaten sana başta sütle başlayan bir mesaj attım.

batu: Çünkü senin, kendine başka birinin süt demesine izin vermeyeceğini biliyordum.

batu: Kimse de bana bal demedi merak etme...

siz: iyi arkadaşlarmışız.

siz: çok utanıyorum biliyor musun?

siz: sen tüm bu anıları hatırlıyorsun ama ben...

siz: sanki tüm kurşun darbelerini silen bir silgi gibiyim.

batu: Hayır, kendine böyle söyleme.

batu: Ben en zor zamanlarımda süt'ümün varlığına tutundum. O, yaşıyor; o, her zaman benim yanımda olacak dedim...

batu: Şu an yan yana olamasak da bir gün olacağımızı biliyorum.

batu: Yine en yakın arkadaşlar olacak, yine tüm zorluklara karşı beraber mücadele vereceğiz.

siz: bir şey daha soracağım sonra gideceğim, olur mu?

batu: İstediğin kadar sor ve kal.

siz: bir şey hatırlıyorum ama çok buğulu bir görüntü...

siz: çok korkunç hissediyorum o ânı düşünürken.

siz: arkamdan itekleniyorum ve yola düşüyorum... sonrası da yok.

siz: o anıda sen var mıydın?

batu çevrimdışı.

.