You belong with me

Κεφάλαιο 2

" Συ-συγνώμη που σου Φ-φώναξα αλλά ν-νομιζα ότι η-ήταν η μαμά μου" φέρνω το φυλλάδιο που μας μοίρασε τις προάλλες η Χάθαγουεϊ και ένα κενό τετράδιο ώστε να γράψουμε ότι χρειαστεί.

"Β-βασικά Ε-έλεγα ν-να κ-"

"Βικτόρια" με διακόπτει και σηκώνω το βλέμμα μου για τον δω.

" Ν-ναι; "

" Σταμάτα να τραυλίζεις" η φωνή του επιβλητική και βαριά.

" Συ-συγνώμη" παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάω το φυλλάδιο.

" Ε-έλεγα να κάνουμε τον «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ που είναι κλασικό, ύστερα το «Περηφάνια και Προκατάληψη» του Τζέιν Οστεν και ίσως το «Ανεμοδαρμένα Ύψη» ή το «Πριν έρθεις εσύ » αλλά πες και συ την γνώμη σου." μουρμουριζω κοιτώντας το φυλλάδιο. 

" Ότι θες δεν με νοιάζει "μουρμουριζει και ανοίγει το κινητό του.

" Ξέρεις για να τα κάνουμε και να τελειώνεις όπως λες με αυτή την γαμω εργασία πρέπει να με βοηθήσεις και να τα διαβάσεις! " του παίρνω το κινητό και το βάζω πίσω από την πλάτη μου.

Σφίγγει τα σαγόνια του και τα καστανά του ματια σκοτεινιάζουν.

"Δωσε μου το κινητό " γρυλλίζει και με πλησιάζει αλλά κάνω πιο πίσω.

" Α-Αλεξ θ-θα σου δ-δώσω το κινητό α-αλλα π-πρέπει να κάνουμε τ-την εργασία" τραυλίζω για άλλη μια φορά.

"Εντάξει αλλά δώσε το μου πριν νευριαζω κι άλλο" δεν προλαβαίνω να του το δώσω και αμέσως χτυπάει.

Στην οθόνη αναγράφονταν το όνομα της Ραφαέλας.

" Πωωω ρε πουστη, την ξέχασα αυτή " το σηκώνει και είναι αρκετά κοντά που μπορώ να ακούω τι του λέει.

"Που είσαι; Χτυπάω κουδούνι τόση ώρα, έχω ξεπαγιασει! " η σπαστική της φωνή μου τρυπαει το τύμπανο και ο Αλεξ απομακρύνει το κινητό ελάχιστα από το αυτί του.

"Σορρυ αλλά δεν μπορώ, δεν είμαι σπίτι. "της λέει και με κοιτάει.

"Τι εννοείς δεν μπορείς;! Δεν φόρεσα εγώ μόνο εσώρουχα και παλτό για να έρθω και να μου  ρίξεις άκυρο!" φωνάζει και γουρλώνω τα μάτια μου.

Το παρατηρεί και ένα στραβό μειδίαμα εμφανίζεται στα χείλη του.

Βαζει στην σίγαση το τηλέφωνο και παίρνει μια ανάσα.

" Σε πειράζει να πάω να την πηδηξω και να βρεθούμε μετά ή αύριο για την εργασία;" ξεροκαταπινω και γνεφω θετικά.