You belong with me

Κεφάλαιο 25

Γυρνάω από περιέργεια να δω και μόλις αντικρίζω το θέαμα κοκαλωνω.
Κοιτάω σοκαρισμένη τον Τζορτζ και κατάλαβε πως κατάλαβα.

Δύο ματιές μόνο έφταναν για να καταλάβεις για ποιον πρόκειται. Ήταν ολόιδιοι άλλωστε.

Ξεροκαταπινω, άρχισα να δαγκωνω το εσωτερικό του μαγουλου μου και να κουνάω νευρικά το πόδι μου.

Δεν πρέπει να το καταλάβει. Δεν πρέπει.

Δεν βοηθάς και πολύ την κατάσταση για να μην το καταλάβει.

Σκασε Πεπιτα! Δεν είναι ώρα τώρα.

"Γατάκι...Μωρό μου σου μιλάω!" κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

"Συγνώμη αφαιρέθηκα, τι λέγαμε ;" ρωτάω και τον κοιτάω στα μάτια.

"Μωρο μου είσαι καλά;" ρωτάει και χαϊδεύει το κεφάλι μου.

"Ναι γιατί τι έχω; Έχω κάτι;" ρωτάω.

"Όχι όχι απλως φαίνεσαι αγχωμένη. "

Ίσως επειδή είμαι.

"Όχι καλά είμαι καλε" λέω και γνέφει.

Βάζω το χέρι μου διακριτικά στο πλάι των χειλιών μου για να μην φαίνονται και σχημάτιζω με τα χείλη μου «Τι θα κάνουμε;» κουνάει ανηξερος αρνητικά το κεφάλι διακριτικά και ξεφυσαω.

" Ε Βι μπορείς να έρθεις μια μαζί μου τουαλέτα; "ρωτάει η Τζίνι την κατάλληλη στιγμή.

"Ναι εννοείται" λέω και σηκώνομαι.

Πηγαίνουμε αμέσως στο μπανιο και ακουμπάω τα χέρια μου στο νιπτήρα με σκυμμένο κεφάλι.

"Βικτόρια τι συμβαίνει; Σας είδα αναστατωμενους. " παρατηρεί η Τζινι.

" Είμαστε! "την κοιτάω στα μάτια πλέον.

"Γιατί;" επιμένει.

" Γιατί αυτός που κάθεται πίσω μας πλάτη..." παίρνω μια βαθιά ανάσα, κοιτάω αλλού και μετά ξανά εκείνη.

"Ειναι ο Τόνι, ο πατέρας του Αλεξ! "ανακοινώνω και της πέφτει το τσαντάκι.

"Π-πως;"

"Ναι, αυτό ακριβώς. Και δεν ξέρω τι θα κάνουμε" φανερά απεγνωσμένη πλέον κοιτάω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη.

"Είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτός;" ρωτάει.

"Ναι, τον είδα, τον θυμάμαι από μικρή! Χίλια τα εκατό είναι αυτός!"

"Καλά καλά σε πιστεύω. Αλλά....πως βρε παιδάκι μου, τι ήρθε έτσι στα ξαφνικά να εμφανιστεί ξανα;"ρωτάει η Τζίνι και ανασηκώνω τους ώμους μου .