You belong with me

Κεφάλαιο 10

"Μίλα ή πάμε να φύγουμε!" φωνάζω αφού δεν μιλάει. Με τραβάει και με κατευθύνει προς το αμάξι.

Ηλιθιε!

"Δεν σε καταλαβαίνω ειλικρινά!" μουρμουριζω βάζοντας ζώνη.

"ΜΗΝ ΜΕ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΛΕΞ" φωνάζω και κοπανάει το τιμόνι.

"ΟΎΤΕ ΕΓΏ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ ΒΙΚΤΌΡΙΑ" φωνάζει και τον κοιτάω.

" Δεν καταλαβαινω τίποτα " γυρνάει από την άλλη και κοιτάει έξω.

"Συγνώμη" ψιθυρίζω και δαγκωνω το εσωτερικό του μάγουλου μου.

"Ε-εγώ συγνώμη "λέει και βάζει το χέρι του στο πρόσωπο του.

Κλαίει; Α μπα όχι.

" Πάμε; "ρωτάω και βάζει μπρος το αμάξι.

Η διαδρομή πίσω ήταν σιωπηλή και το κλίμα βαρύ.

Παρκάρει το αμάξι στο γκαράζ μας και  μου δίνει τα κλειδιά.

"Εμ καληνύχτα και σορρυ για τον γκόμενο" λέει και πάει να φύγει. Του πιάνω το χέρι και γυρνάει να με δει. Μπαίνω στην αγκαλιά του, ξαφνιάζεται αλλά με αγκαλιάζει και εκείνος.

"Καληνύχτα και εγώ ζητώ συγνώμη που δεν δε ενημέρωσα ότι θα είμαι με την αδερφή σου στο μπαρ,δεν-δεν ξέρω τι σκεφτόμουν, μάλλον τι δεν σκεφτόμουν." λέω και μου χαρίζει ένα μικρό στραβό χαμόγελο.

"Πάει τώρα, αφού είστε καλά αυτό μετράει." λέει και σηκώνω το πρόσωπο μου να τον δω. Με κοιτάζει στα μάτια και μου αφήνει ένα φιλί στα χείλη.

" Τα λέμε γατάκι "με αφήνει και φεύγει.

Ξυπνάω από το σοκ και μπαίνω γρήγορα μέσα, αφήνω μια ανάσα που δεν ήξερα πως κρατούσα και πήγα στο δωμάτιο μου για να κοιμηθώ επιτέλους.
.

Ξύπνησα σχετικά αργά για μένα και αφού έκανα τα απαραίτητα στο μπανιο πήγα να φάω.
Το κινητό μου χτυπάει με έναν άγνωστο αριθμό και το σηκώνω.

"Ναι;" ρωτάω μασουλωντας μια φρυγανιά.

"Εμ Βικτόρια ;"

"Ναι ποιος είναι;" αναρωτιέμαι

"Ο Γκρέι είμαι, από εχθές" άρχισα να βήχω και σηκώθηκα όρθια.

"Α γειά τι κάνεις; Δεν περίμενα να με πάρεις μετά από το χθεσινό" παραδέχομαι.

"Γιατί όχι;" λέει γελώντας.

"Μπορεί να παρεξήγησες την φάση" λέω

"Αφου μου είπες ότι δεν έχεις σχέση"

"Όλα τα θυμάσαι " γελάμε