You belong with me

Κεφάλαιο 35

"Βικτόρια! Βικτόρια! ΒΙΚΤΌΡΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΣΠΆΩ ΤΗΝ ΠΌΡΤΑ!" ακούω μέσα από τον ύπνο την μάνα μου να φωνάζει.

"ΕΕΕ ΣΙΓΆ ΠΡΩΊ ΠΡΩΙ. ΈΡΧΟΜΑΙ ΠΩ!" φωνάζω και σηκώνομαι.

Σέρνομαι και με κοιτάω στον καθρέφτη. Τα μάτια μου είναι κατά κόκκινα, με τεράστιους μαύρους κύκλους και τα μαλλιά μου ανακατεμένα. Τα μάτια μου πέφτουν στα μπούτια μου και γουρλώνω τα μάτια μου μόλις συνειδητοποιω πως έχει τρέξει αίμα από το κάψιμο. Βάζω το χέρι μου και ουρλιαζω από τον πόνο.

"ΒΙΚΤΟΡΙΑ ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΆ;"

"Ναι ρε μαμά έλεος! Χτύπησα το μικρό μου δαχτυλάκι. Αμάν!"

Παίρνω ένα μωρομαντηλο και καθαρίζω τα αίματα ενώ προσπαθώ να μην ουρλιαξω ξανά.

Παίρνω μια μαύρη φαρδιά φόρμα, ένα φαρδύ μαύρο φούτερ και βαζω κάλτσες και παπούτσια.
Παίρνω την τσάντα μου, βάζω μέσα τα βιβλία, σκαναρω το δωμάτιο και μόλις βρω που έχω παρατήσει τα τσιγάρα τα παίρνω και τα βάζω μέσα και αυτά.

Ξεκλειδώνω την πόρτα και βγαίνω έξω στον διάδρομο μετά από δεν ξέρω και γω πόσες ώρες. Πηγαίνω τουαλέτα και ύστερα αφού κάνω τα απαραίτητα κατεβαίνω κάτω.

"Φεύγω" λέω και η μαμά με πιάνει από το χέρι. Μόλις με αντικρίζει τρομάζει από την όψη μου όμως δεν λέει τίποτα για να μην με κάνει χειρότερα.

"Θα φας πρώτα!"

"Δεν πεινάω." λέω

"Σε παρακαλώ μωρό μου, φάε λίγο έστω για μένα, θα πέσεις κάτω." λέει με ένα παράπονο.

"Μαμα αλήθεια δεν πεινάω."

"Σε παρακαλώ." με πιέζει.

"Καλα, καλά εντάξει. Αλλά μόνο λίγο κέικ." λέω και με αγκαλιάζει.

Την αγκαλιάζω πίσω και ομολογώ πως την είχα ανάγκη αυτή την αγκαλιά.

Πηγαίνω στην κουζίνα κόβω μια μπουκιά κέικ και την τρώω με το ζόρι.

" Μμ πολύ ωραίο μπράβο, πες στα μικρά ότι θα πάω με τα πόδια, δεν θέλω με το λεωφορείο,θελω να πάρω λίγο αέρα. Αντε τα λέμε." λέω και φεύγω από το σπίτι αφού της δώσω ένα φιλί.

Έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου, φόρεσα την κουκούλα του φούτερ μου και άρχισα να περπατάω προς το σχολείο. Έστειλα μήνυμα στην Μάιλι πως έφυγα με τα πόδια και συνέχισα τον δρόμο μου.

.

Ειναι το 2ο διάλειμμα και εγώ κάθομαι  με τα ακουστικά στο παγκάκι στο πίσω προαύλιο και ακούω μουσική. Δεν έχω παρατηρήσει ούτε στο ελάχιστο σήμερα μάθημα,ειμαι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.