You belong with me

Κεφάλαιο 6

"Όχι άλλα αν θες προσκαλώ εσένα" μου κλείνει το μάτι.

"Χα χα δεν πρόκειται" λέω με σιγουριά.

Ρίχνει ένα πλάγιο χαμόγελο και σηκώνω το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.

"Όπως θες γατάκι" ανοίγει την πόρτα του δωματίου και φεύγει.

Πιάνω το κεφάλι μου και βγαίνω και γω από το δωμάτιο. Κατεβαίνω τις σκάλες και ακούω την φωνή του.
Πηγαίνω στο σαλόνι και τον βλέπω να μιλάει με τον μπαμπά μου.

"Ακόμα εδώ είσαι εσύ; ;" ρωτάω κοφτά

"Βικτόρια, τι τρόποι!" με επιπλήττει ο μπαμπας μου.

"Μπαμπά ασε με να χαρείς!" πηγαίνω στην κουζίνα, βαζω ένα ποτήρι νερό, παίρνω μια ασπιρίνη και την πίνω . Κοιτάω έξω από το παράθυρο και νιώθω δύο χέρια να τυλιγονται γύρω μου.
Τρομαζω και τον ακούω να χαχανιζει

" Είσαι μαλακας αγόρι μου; " πιάνω την καρδιά μου και χαμογελαει. Τον χτυπάω στο μπράτσο και χαμογελαω μαζί του.

"Μονο λίγο" γλύφει και δαγκώνει το κάτω χείλος του ενώ κοιτάει τα δικά μου.

"Αντε πήγαινε τώρα γιατί θέλω να κοιμηθώ, έχουμε σχολείο αύριο"προχωράω έξω από την κουζίνα και με ακολουθεί.

Ανοιγω την εξώπορτα και βγαίνει έξω.

"Καλό βράδυ, μην με ονειρευτείς πολύ" μου κλείνει το μάτι και του κλείνω την πόρτα στην μούρη.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο χαμογελώντας και χαστουκίζω τον εαυτό μου.

Ξεκόλλα Βικτόρια, είναι ένας παρτάκιας που θέλει μόνο να βάζει το πουλί του σε τρύπες.

Με 'κείνα και με τούτα με πήρε ο ύπνος, ενώ στα όνειρα μου κυριαρχούσε η εικόνα του.

" Ξύπνα κούκλα μου" η φωνή της μαμάς μου ακούγεται στο δωμάτιο.

"Δεν θέλω να πάω" γκρινιάζω ενώ σηκώνομαι.

"Εισαι αρρωστη;" ρωτάει

"Όχι, γιατί;" τρίβω τα μάτια μου και προχωράω στο μπανιο.

"Τότε θα πας" φωνάζει ενώ κατεβαίνει στην κουζίνα.

Αφου κάνω τα απαραίτητα στο μπανιο , πηγαίνω στο δωμάτιο μου για να αλλάξω.
Πιάνω μια γκρι φόρμα στα χέρια μου ενώ κοιτάω το μαύρo baggy τζιν μου.

" Αφου την έκανα την αρχή ας την συνεχίσω" μονολογώ και παίρνω το τζιν,διαλεγω μια κολλητή κεραμιδί μπλούζα λίγο πιο κοντή από της άλλες και τα φοράω.