You belong with me

Κεφάλαιο 34

Αλίσιας pov

Η πόρτα χτυπάει και νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται. Ξέρω πως ήταν ο Λογκαν. Εγώ του είπα πως ήθελα να είναι τελευταίος.

"Μικρή;" ακούω την μπάσα φωνή του και τον κοιτάω χαμογελώντας.

Ανοιγω τα χέρια μου και έρχεται να με πάρει αγκαλιά. Με σφίγγει πάνω του και παίρνω μια βαθιά μυρωδιά από το άρωμα του. 

" Μου έλειψες" ψιθυρίζω και με κοιτάει, χαμογελάει και χαϊδεύει το πρόσωπο μου.

"Και μένα μικρή."

"Έμαθα ότι ήσουν εδώ σχεδόν κάθε βράδυ."

" Η Βικτόρια στο είπε Ε; Της είπα να μην στο πει."

"Γιατί να μην μου το πει;"

"Γιατί δεν θέλω να είσαι με εμένα από υποχρέωση."

"Να είμαι με εσένα;" αναρωτιέμαι

"Νταξει όχι ακριβώς να είσαι, δηλαδή όχι ακόμα αλλά στο μέλλον ίσως, δηλαδή αν το θες... Δεν ξέρω αν έγινα σαφής. " γελάω και γνεφω.

" Νομίζω πως είναι λιιιιγο νωρίς αλλά πιστεύω ότι με εσένα θα ειμαι, αλλά όχι για υποχρέωση. " τον κοιτάω στα μάτια ενώ χαμογελαω και με πλησιάζει.

"Μου χρωστάς μια ολοκληρωμένη βόλτα " μουρμουριζει και ενώνει τα χείλη μας.

Νιώθω ότι παίρνω δύναμη, νιώθω πως μαζί του όλα θα φτιάξουν. Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα, χαϊδεύει την μέση μου και ανατριχιάζω.Η πόρτα χτυπάει και απομακρυνομστε.

"Περάστε." λέω και μπαίνει μέσα μια νοσοκόμα.

" Συγνώμη που ενοχλώ αλλά ο γιατρός μου είπε πως πρέπει να ξεκουραστείς και να διώξω όποιον είναι στο δωμάτιο."

"Θα μείνω μαζί της το βράδυ." λέει ο Λογκαν

" Ναι, είναι θα μείνει εδώ. Τον θέλω για παρέα." επιβεβαιώνω και η νοσοκόμα γνέφει και φεύγει.

" Ώστε με θες για παρέα Ε; " με πειράζει.

" Και όχι μόνο. " βάζω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και με φιλάει.

" Μικρή πρέπει όντως να ξεκουραστείς. Εγώ θα καθίσω στην καρεκλιτσα μου εδώ και θα κοιμηθώ."

"Όχι έλα εδώ, η καρέκλα αυτή φαίνεται πολύ άβολη. "κάνω στην άκρη και μένει αρκετός χώρος. Κάθεται δίπλα μου, με παίρνει αγκαλιά και κουρνιαζω στην αγκαλιά του. Για πότε με πήρε ο ύπνος δεν κατάλαβα

.

" ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ; "

" ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΑΚΟΎΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΈΣ ΜΟΥ; ΔΉΛΩΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ."