You belong with me

Κεφάλαιο 37

"Παιδιά ξυπνήστε !" η φωνή της μαμάς ακούγεται απ'εξω από τον διάδρομο και απλώς την αγνοώ.

"ΞΥΠΝΑ ΒΙΚΤΌ-ρια τι είναι αυτή η βαλίτσα;" ρωτάει μόλις βλέπει την βαλίτσα έτοιμη.

"Βικτόρια που θα πας;" ρωτάει αγχωμένη.

"Πήγαινε κάτω και έρχομαι να σας τα πω."λέω και επιτέλους σηκώνομαι.

Αφου ετοιμαστώ και φτιάξω και τα τελευταία πράγματα κατεβαίνω κάτω μαζί με την βαλίτσα και όλοι με κοιτάνε όμως το βλέμμα μου πέφτει πάνω στην κολλητή μου.

" Βι, τι βαλίτσα είναι αυτή; "ρωτάει η Μάιλι ενώ κοιταζει τους γονείς μου όμως με κοιτάνε όλοι με την ίδια απορία.

"Φεύγω σε 2 ώρες για Μεξικό. Πάω στη γιαγιά Μάρτα." ανακοινώνω και όλοι ηρεμούν.

"Ουφφ πες το και μας κατά τρόμαξες. Να πας ίσως έρθουμε και εμείς την πρωτοχρονιά. " λέει η μαμά μου.

" Να πας, να ηρεμήσεις και να δώσεις πολλά φιλιά σε όλους. "λέει ο μπαμπάς.

" Ναι εννοείται αυτό. "

" Αγάπη μου πως και έτσι ξαφνικά, δεν το είχαμε συζητήσει καν " λέει η μαμά

" Απλώς ήθελα να ηρεμήσω λίγο και αφού δε κάτι μέρες έρχονται διακοπές γιατί όχι; "

" Πάρε αυτά. " ο μπαμπάς μου δίνει αρκετά χρήματα και τον κοιτάω.

"Θα σου βάλω λεφτά στην κάρτα για να έχεις. "προσθέτει.

" Καρλ δεν νομίζεις πως της έδωσες ήδη αρκετά; "ρωτάει η μαμά μου.

" Οχι. "

" Μάιλι θα με πας στο αεροδρόμιο; "ρωτάω και φαίνεται αρκετά στεναχωρημενη.
Αυτή η κοπέλα όσο χάλια ειναι στα μαθήματα τόσο καλή είναι στο να καταλαβαίνει τι έχω. Όχι μόνο εγώ αλλά οι άλλοι. Της το λέω κάθε φορά και γελάει.

" Ναι" λέει.

Αποχαιρετώ την οικογένεια μου και βγαίνω έξω μαζί με την Μάιλι.  Μου ανοίγει το πορτμπαγκάζ και εκείνη μπαίνει στο αυτοκίνητο. Σηκώνω την βαλίτσα με τα χίλια ζόρια και την βάζω μέσα, κλείνω το πορτμπαγκάζ και προχωράω προς την θέση του συνοδηγού. Πιάνω το χερούλι της πόρτας, σηκώνω το κεφάλι μου και τον βλέπω να έχει μείνει να με κοιτάει με την τσάντα στον ένα ώμο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο.

" Βι είσαι σίγουρη για αυτό;" ρωτάει η Μάιλι

"Ναι, να ηρεμήσω πάω απλώς." λέω και ξεκινάει το αυτοκίνητο.