Μπήκαμε στο αυτοκίνητο της Μάιλι και πήγαμε να πάρουμε φαΐ. Αφού παραγγείλαμε συνέχισε να οδηγεί κατά μήκος της παραλιακής, έστριψε και σταμάτησε σε έναν χωματόδρομο, μπροστά από την θάλασσα και ξεροκαταπια μόλις κατάλαβα το μέρος.
"Φερε το φαΐ κολλητή!" αναφωνεί η Μάιλι και της δίνω την σακούλα της.
Παίρνω και γω την δικιά μου σακούλα και την άνοιξα έβγαλα από μέσα το φαΐ και έμεινα να το κοιτάω.
Πρέπει να φας. Φάε. Δες πόσο λαχταριστά είναι!
Κοιταω την Μάιλι που χλαπακιαζε τις κοτομπουκιες ενώ ταυτόχρονα έτρωγε μια μπουκιά μπέργκερ και είχε στο χέρι της μερικές πατάτες.
Πήρα διστακτικά μια πατάτα στο στο χέρι μου και ύστερα την έβαλα στο στόμα μου. Έβαλα άλλη μια στο στόμα μου και συνέχισα να τρώω τις πατάτες χωρίς να το καταλάβω.
Το τηλέφωνο μου χτυπάει και ανασηκωνομαι για να το πάρω από την τσέπη μου. Ο αριθμός ήταν απόρρητος και παραξενευτηκα.
"Καμία φάρσα θα είναι σήκωσε το να γελάσουμε!" λέει η Μάιλι και το σηκώνω βάζοντας το σε ανοιχτή ακρόαση.
"Παρακαλώ;" λέω και κοιτάω την Μάιλι.
"Μείνε μακριά από τον Αλεξ. Σε προειδοποιώ"
Κοιτάω την Μάιλι και καταλαβαίνουμε αμέσως ποια είναι.
"ΆΚΟΥ ΕΔΏ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΣΟΛΙ, Η ΒΙΚΤΌΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞ ΕΊΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΈΝΟΙ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. Η ΚΟΛΛΗΤΉ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΤΑΛΟΎΔΑ ΕΝΏ ΕΣΎ ΕΊΣΑΙ ΜΙΑ ΚΆΜΠΙΑ, ΚΑΙ ΚΆΜΠΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ. ΜΌΝΟ ΜΗΝ ΣΕ ΠΕΤΎΧΩ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ ΡΑΦΑΕΛΑ!" φωνάζει η Μάιλι και της κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα.
Μου το δινει και το βάζω στην τσέπη μου.Το μάτι μου παρατηρεί την μπλούζα που φοράω και ξεροκαταπινω. Είναι του Αλεξ. Εχει αφήσει πολλά πράγματα σπίτι μου.Αφήνω τις κοτομπουκιες και το μπέργκερ που δεν είχα φάει, πάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου και βγαίνω έξω από το αμάξι. Άρχισα να τρέχω προς την θάλασσα και ένιωθα τον κρύο αέρα να μου χτυπάει το πρόσωπο.
"ΒΙΚΤΌΡΙΑ! ΠΟΥ ΠΑΣ;" φωνάζει η Μάιλι πίσω μου και εγώ συνεχίζω. Δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα μου και προσπαθώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου.
Κάθομαι κάτω και ουρλιαζω."ΕΙΙ ΒΙ! Είσαι καλά;" η Μάιλι έρχεται δίπλα μου και με αγκαλιάζει.
"Τον αγαπάω Μάιλι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν." λέω κλαίγοντας μέσα στην αγκαλιά της και εκείνη με χαϊδεύει στην πλάτη προσπαθώντας να με ηρεμήσει.
YOU ARE READING
You belong with me
Teen FictionΗ Βικτόρια Μίλερ, στους φίλους Βι ,είναι 18 ετών, μαθήτρια της τελευταίας (12ης) τάξης του high school (λυκείου) και μένει με τους γονείς της και τον μικρότερο κατά ένα χρόνο αδερφό της, στην Καλιφόρνια. Της αρέσει πολύ η μουσική καθώς και τα βιβλία...