Other Story 🍁/Sasusaku Fanfiction [TAMAMLANDI]

30

En sonunda çıldırıcağımı sanıyordum.

Ba-bana neler oluyordu?

Boğazım düğümlenmiş gibiydi. Deli gibi ağlamak hem de kahkahalarla gülmek istiyordum.

Ne yapacağımı bilemez durumda iken aniden gelen bir sıcaklık ile sarsıldım.

Sasuke-kun'un bana sarıldığını fark ettiğimde hala titremem durmamıştı.

Elini yavaşça sırtıma koydu.

O anda içimdeki bu ikilemin çözüldüğünü hissettim.

O gün ilk defa sessiz bir şekilde ağlamadım.

************

Sakura hayatında hiç ağlamadığı bir şekilde Sasuke'nin kollarında ağlıyordu. Hıçkırıkları sessiz geceyi derin bir çığlık gibi bölüyordu fakat ikisi de bunu umursayacak durumda değildi.

Sasuke, Sakura'nın içinde biriken bu kadar şeyin sorumlusu olduğu için kendine kızsada, Sakura'ya karşı duyguduğu pişmanlık ona galip geliyordu.

Tek tesellisi şu anda ona sarılabilmesiydi.

Tabii hala duygularını ona aktaramaması da cabasıydı.

Sakura başını onun omzuna dayamış bir şekilde ağlarken Sasuke sadece Sakura'yı dinledi.

Bu sesli ağlamaların içinde geçmişte ona duyduğu öfke bile yatıyor olabilirdi.

Ne kadar süre iskelede kaldılar belli değildi. Sakura'nın şiddetli ağlama krizi yatışmıştı. Sasuke'nin omzunda uyukluyordu. Bu kadar duyguyu bir anda dışa vurmak onun için zor ve yorucuydu.

Sasuke ise bu durumdan hiç şikayetçi değildi. Sakura'yı anlıyordu.

Geçmişte o da böyle bir durum yaşamıştı. Abisini masum olduğunu öğrendiğinde...

Sakura'nın yatıştığını fark edince Rinnegan'ını ve Mangeoku Sharingan'ını aktifleştirerek olmayan kolunu Susanoo'nun kolu ile telafi etti.

Ardından, Sakura'yı nazikçe kucağına aldı. Sakura'nın nefesleri düzgünleşmişti. Uyuyordu.

Sasuke, iskeleden çıkıp evin bulunduğu düzlükte yürümeye başladı.

Arada bir Sakura'ya bakıyordu. Uyurken bebek gibiydi. Sanki yıllardır tanıdığı kişi gitmiş yerine bir bebek gelmişti.

Sasuke gülümsedi. Onu bir daha ne kendisi, ne de başka biri üzebilecekti.

Artık geçmişi geride bırakmanın zamanı gelmişti.

Eve geldiğinde, Sakura'yı üst kattaki odasına çıkardı. Yatağa doğru yatırdı.

Yatağın yanında bulunan koltuğa oturdu ve bir süre Sakura'yı seyretti. Yıllardır gözlerinin önünde olup harcadığı kişiye baktı.

Ardından, hızlıca başını salladı ve odadan çıktı.

****************

Sabah uyandığımdan kendimi yatağımda buldum. Buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyordum.

Aklım karmakarışıktı.

İskeledeki akşamı mahfetmiştim.

Kendimi tutamamıştım. Büyük ihtimalle bir psikopat gibi gözükmüş olmalıydım.

Kahretsin!

Yorganı üzerimden çekip yataktan kalktım.

Kendimi Sasuke-kun'a karşı çok pişman hissediyordum.