Other Story 🍁/Sasusaku Fanfiction [TAMAMLANDI]

42

"Anne! Hazır mısın?"

Sarada'nın bana neşeli bir şekilde bağırması beni gülümsetse de ağrımlarım yüzünden gülümsemem yüzümde dondu.

Elimi dayadığım duvardan kaydığımı hissederken hemen bir el belime sarıldı.

"Sakura?"

Sasuke-kun'un konuşması ile kendime geldim.

Bana üzüldüğünü biliyordum. Onun daha fazla üzülmesini ise hiç istemiyordum.

"İyiyim. Hadi gidelim."

Sarada önde, ben ve Sasuke-kun arkasında evden çıktıktan sonra diğerleriyle buluşacağımız yere doğru yavaşça yürümeye başladık.

Sasuke-kun'un çakrası kısmen beni dengelese de bu yeterli değildi. Vücudum fazla çakra aldığı için tepki olarak şiddetli derecede ağrıyordu.

Bunların hepsini kendi içimde tölere etmeye çalışıyordum. Bunu ben istemiştim ve katlanmak zorundaydım.

Sasuke-kun'a yaslanırken önümde yürüyen Sarada'ya baktım ve iç çektim.

Onunla, yaptıklarıyla, duruşuyla gurur duyuyordum. Sasuke-kun'un da benim gibi hissettiğine emindim. Yaşanan onca şeyi Sarada olmadan atlatabilmek imkansızdı.

Sarada'nın Akademi'de yükselmeye başladığı sıralarda ağrılarım hafiften başlamıştı. Kısa süre sonra da güçten düşmeye başlamıştım.

Sarada'nın sınıfındakiler benimle ilgili sürekli Sarada ile dalga geçtiklerini biliyordum. Sarada, bana bu konu ile ilgili bir şey söylemese de İno, bana anlatıyordu. Sınıfta bu şekilde bir zorbalığa maruz kalmak onun için oldukça zordu, biliyordum.

Gözünde, bir kunoichi olarak değil de yaşlı bir kadın gibi göründüğüme emindim. Fakat, bugün Sarada gerçek ben ile tanışacaktı.

Ona annesinin neler yapabildiğini bugün gösterecektim.

Yolların bomboş olması bende hafif bir gerginlik yaratırken Sasuke-kun bunu hissetmiş olmalı ki başını eğip bana baktı.

"Gergin olma. Ne yapacağını biliyorsun dik bir şekilde yürü."

Başımı salladım. O haklıydı.

Ağrılarımın izin verdiği ölçüde dikleşip Sasuke-kun'a daha çok yanaştım.

Konoha dahil bütün köyler yapacağımız kalkan için köy sakinlerini etrafındaki alana dağıtmışlardı. Kalkanı köyün merkezi olan meydanda yapacağımız için olası bir ters durumda köylülerin etkilenmesini hiç kimse istemezdi.

Meydana ilk gelen bizdik. Diğerlerinin de uzakta siluetlerini görmeye başlamıştık.

Sarada bana döndü.

"Bugün için dikkatli ol anne."

Bana burukça gülümsedi.

Sasuke-kun'dan ayrılıp güçlükle yanına gittim ve ona doğru eğildim.

"Bu zamana kadar yaşadığın her şeyden bir anne olarak haberim var Sarada. Bana bahsetmek istemediklerinden bile."

Sarada, şaşkınlıkla bana bakarken konuşmaya devam ettim.

"Benim geçiçi güçsüzlüğüm yüzünden okulda sıkıntı çekiyorsun biliyorum. Herkes ailelerini anlatabiliyorken sen kaçıyorsun. Seni bu duruma sokmak hiç istemezdim ama yapacağımız şey senin ve tüm Konoha'nın geleceğini ilgilendiriyor."

Sarada, hafifçe kafasını salladı.

"Be-ben senin hakkında böyle düşünmeme-"

"Sorun değil."