Other Story 🍁/Sasusaku Fanfiction [TAMAMLANDI]

32

Ayakkabılarını giyen Naruto-kun'a bakıp iç geçirdim.

Bu hayatta onun gibi bir eşe sahip olduğum için çok seviniyordum.

Naruto-kun ayakkabısını giyince elimde tuttuğum yiyecek paketini ona uzattım.

"Kendine dikkat et Naruto-kun."

Başını sallayıp beni onayladı.

"Bugün hastaneye gideceksin değil mi?"

"Evet."

Heyelan olduktan sonra sağlık personelleri yaralılara yetersiz gelince Kakashi sensei köy halkına gönüllü olmaları için çağrıda bulunmuştu.

Birçok shinobi ve halkın büyük bir bölümü yardım için seferber olmuştu.

Ben ve benim gibiler ise, sağlık çalışanlarına ve inşaat çalışanlarına yiyecek yardımı yapıyorduk.

Bugün de hastaneye yemek götürme görevi benimdi. Ayrıca, Temari'nin de yanına uğramayı düşünüyordum.

Naruto-kun kapıyı açtığı sırada tüm cesaretimi toplayıp seslendim.

"Naruto-kun!"

Aniden bana döndü. Büyük ihtimalle bebekle ilgili bir şey olduğunu zannetmişti.

"Ne oldu?!"

Ellerimi yanaklarına koyup onu kendime yaklaştırdım ve hızlıca öptüm.

Naruto-kun affallarken bende ondan farklı değildim.

Gülümsedim.

"Görüşürüz."

Bana baktıktan sonra kıpkırmızı kesilen Naruto-kun karnına yani Kurama'nın mührünü taşıdığı yere baktı.

"Sensin be aşk böceği!"

Gülümsemem kahkahaya dönüşürken bana bakıp gülümsedi ardından dışarı çıkıp kapıyı kapattı.

Elimle yavaşça anlıma vurdum.

Bu zamanlarda bizi izleyen Kurama'yı hep unutuyordum.

*************

Elimdeki iki koca poşet ile hastaneye girdiğimde danışmada duran kız hemen elimdekileri aldı.

O kadar panikle hareket ediyordu ki birkaç defa poşeti yere düşürdü.

"Hey! Siz iyi misiniz?"

Ona seslenmemle kendine gelmiş olmalı ki poşetleri doktorlardan birine teslim edip hemen masasına kuruldu.

"İ-iyiyim, tabii ki efendim."

Şüpheli bakışlarımı üzerinden çekmeyince bir anda dökülüverdi.

"Tsunade-sama'dan çok ciddi bir azar işittim yaptığım bir hata yüzünden, o yüzden işimi iyi yapmaya daha çok özen gösteriyorum."

Şevkatle ona baktım. Bu dönemde en çok yıprananlardan biri de o olmalıydı.

"Gerginlik ve panikle işini yapmaya çalışırsan hata yaparsın. Öncelikle sakinleş ve kafanı toparlamaya çalış."

Beni başıyla onayladı. Sonrasında, Temari'nin bulunduğu kat ve oda numarasını söyleyince ona selam verip merdivenlere doğru yöneldim.

Kat, kısmen doluydu. Hasta yakınları için görüşme saatinde gelmiş olmalıydım. Koridorun sonuna doğru ilerledikçe kalabalık kısmen azaldı ve karşıma genişçe bir kapı çıktı.

Ameliyathane kapısına benzer bir kapıydı. Kapıyı tıklatınca içeriden Shikamaru'nun sesini duydum.

"Girin!"