Hăo Jiŭ Bù Jiàn（好久不见)(Completed )

part 25

<Unicode>
💬ဘေဘီ..ကိုယ်ကျောင်းရှေ့ရောက်နေပြီ

ခုမှအတန်းဆင်းပြီး ထွက်လာတုန်း ဝင်လာတဲ့မက်ဆေ့ချ်ကို ကြည့်ပြီး ရှောင်းကျန့်က သက်ပြင်းချတယ်။တနေ့တနေ့ ဒီ ကိုကိုနဲ့လည်းမလွယ်ပါဘူး။

အခုဆို ရှောင်းကျန့်တို့ကျောင်းပြန်တက်တာတောင် ၃လ လောက်ရှိရောပေါ့။အလုပ်တွေကြားကနေ ' စိတ်မချပါဘူး..ဘေဘီကိုလွမ်းလို့..ဘေဘီကိုမြင်လိုက်ရတာနဲ့တင် ကိုယ်အမောပြေလို့..´ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ပေါင်းစုံနဲ့ လာကြိုတတ်တဲ့ ကိုကို။

ရှောင်းကျန့်တို့ထွက်လာ​တော့ ကားကိုမှီ​ပြီး ရပ်နေတဲ့ရိ​ပေါ်က  ပြုံးကာ လက်လေးရမ်းပြတယ်။ဒါတွေက ရှောင်းကျန့်ဘေးမှာပါလာတဲ့ ယီကျိိုးနဲ့ ကျိုးဟန်အတွက်တော့မပါဘူး။ကျိုးဟန်က.. ဒီနှစ်မှ ပြောင်းလာတဲ့ ဟိုဘက်ကျောင်းက ကောင်လေး။

ရိပေါ်အကြိုအပို့လုပ်ပေးနေရတဲ့အကြောင်းရင်းက အဲ့ကောင်လေးကြောင့်ဆိုလည်းမမှားဘူး။ရိပေါ်ကတော့ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်တာမို့ သူ့အပိုင်ဆိုတာကို ပြပေးနေရတာ။ကိုယ့်ရဲ့ အူကြူးလေးက မသိဘူးဆိုလားဆိုတော့ သိတယ်။အရေးမပါတာတွေကို အာရုံထဲမထည့်ချင်ဘူးတဲ့လေ။

' ကိုယ့်အချစ်ဆုံးလေး..ပင်ပန်းနေလား..ကိုယ်အားဖြည့်ပေးမယ်..´

ပြွတ်စ်...

အနားကိုရောက်လာတဲ့ ရှောင်းကျန့်ခါးကို လှမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်ကာနမ်းလိုက်တာမို့ ရှောင်းကျန့်က မျက်စောင်းတချက်ထိုးမိတယ်။CEOဝမ်က ခုနောက်ပိုင်း သူနမ်းချင်ရင် နေရာသိပ်မရွေးတော့ဘူး။ဒါပေမယ့် ထောင်ပေါင်းများစွာသော လူတွေတိမ်းညွတ်ချင်ကြတဲ့ ဒီလူသားဆီက တန်ဖိုးရှိတဲ့ အနမ်းတွေဆိုတာ တွေးမိတော့ ရှောင်းကျန့် မငြိုငြင်ရက်ပြန်ဘူး။

ကားပေါ်တက်ဖို့ တခါးဆွဲဖွင့်ပေးတာမို့ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကားပေါ်တက်လိုက်မိတယ်။ ကျိုးဟန်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းတဖက်ကွေး ပြုံးလိုက်တဲ့ ကိုကို့ကိုလည်း မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သေးတယ်။မင်းတွေ့လား..ဘာတတ်နိုင်သေးလဲပေါ့။