GECE'NİN HÜZNÜ

21.Bölüm

mediadaki- Egemen...

ELİF

"Kardeşim iyi mi? Biri bana bir şey söylesin!" diye haykırıyordum koridorda. Ayakta zor duran bedenimi ağlayan Edward tutmuştu. Ne zaman bu kadar güçsüz hale gelmiştim bilmiyordum. Bu hayatta tek bir yakınımı bile kaybetmeye gücüm yoktu. Kendimize kurduğumuz tehlikeli hayatın bize getireceği kayıpları bilmeden yaşamıştık onca yıl. Bir şarkının başlaması ile bitmesi kadar az bir ömür getireceğini yeni anlamıştık. Çok kayıp vermiştik bu yolda. Dualarımızın bile karşılıksız kaldığını düşünecek kadar çok kayıptı.

''Selinnnn  ... Bırakma beni ne olur! Bırakma kardeşim... Bırakma... maaa...'' gözyaşlarım arasında Edward 'a sarılmış bir halde koridora çökmüştüm. Kalbim deli gibi parçalanıyordu.  Hiçbir şey demez mi insan? Kardeşin iyi, güçlü, ayakta, seninle olacak demez mi? Görmüyorlar mı acımın delirmeme sebep olacak kadar büyük olduğunu?

''Allah'ım ne olur onu da alma. Ne olur yalvarırım!'' diye mırıldanıyordum. Boş koridor benim sözlerim ve hıçkırıklarımla yankılanıyordu. Titreyen ellerimle telefonumu çıkarıp abimin numarasını tuşladım.

"Elif?"  diye endişe ile abim konuştuğun da ağlayarak her şeyi anlatmaya başladım.

GİZEMLİ(EGEMEN: D)

Ayaz bana şaşkın gözler ile bakıyordu.

"Sen Gece'nin abisi misin?"  dediğin de  çaresizce "Evet, abisiyim."  dedim. Ayaz bu kez öfkeli gözlerini Ozan'a çevirmişti.

"Sen Gece'ye mi âşık oldun ha? Cevap ver Ozan!" diye bağırırken çoktan çocuğun yakasına yapışmıştı. Kendimce derin nefes alıp ellerimi cebime koydum. Onları tek kaşımı çatarak seyrederken daha bu olayın nereye varacağını şiddetle merak ediyordum. Ah biz erkekler bazen aptal oluyoruz. Özellikle de âşık olunca...

"Yav ne diyorsun Ayaz? Saçmalama!" diye çocuk çırpınırken Ayaz çoktan çocuğa okkalı bir yumruğu geçirmişti. Acaba benim kardeşlerim ne buldu bunlarda?

"Cık cık cık..."  diye nidalarda bulunduğumda Kerim bana yaklaşıp " Abi müdahale edelim mi?"  deyince ona yandan bakış attım. Bana çekingence bakınca da "Kıt zekâlı mısın sen? Müdahale etmek istesem çoktan söylerdim. Azıcık öcümü alayım. Hırpalasınlar birbirlerini. Geceme neler yaptı bu öküz!"  deyip yeniden döndüm.

"İsterseniz ben de dövebilirim." diyen Kerim'e yeniden aynı şekilde döndüm.

"Ne yani ben dövemez miyim?" dediğimde Kerim çekingence "Estağfurullah abi o ne haddime. Ben şeyden dedim. Eliniz boşa kana bulanmasın.  Diye şey ettim... Neyse ben susayım..." deyip ardıma gerileyince sırıtarak yeniden önüme döndüm. Oh vurun birbirinize dengesiz itler...

" Ayaz lan mal ben Selin'i seviyorum dursana!'' diye çemkiren Ozan'a Ayaz şaşkınca baktı. Sanki salağın aklına yeni gelmiş gibi her şey bana geri döndü.

"Sen ikiniz kardeşime derken ne demek istedin?"  dediğinde tam cevap verecekken telefonumun çalması ile ellerimi cebimden çıkarıp ceketimden telefonumu aldım. Elif'in aradığını görünce endişe ile açıp ardımı çocuklara döndüm.

"Elif?"  dediğimde ağlayan sesi kalbime okkalı bir yumruk koymuştu. Birkaç adım daha çocuklardan uzaklaştım. Kerim de beni takip ediyordu.

"Abi, Selin...'' dediğinde korku dolu gözlerimi Ozan'a çevirdim. O da merakla bakarken "Ne oldu Selin'e?'' dedim.

"Abi vuruldu.Selinvuruldu." dediğinde başımdan kaynar sular dökülmüştü. "Ne?"  diye koridorda bağırdığımda çocuklar tamamen bana odaklanmıştı. İki kardeşim birden ameliyattaydı. Şu an ne yapacağımı bilemeyecek durumdaydım.